Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το καφενείο "καφεναί" στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Περίπου 150-200 αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν και φώναξαν συνθήματα υπέρ των δίκαιων αιτημάτων των εργαζόμενων στο κατάστημα.
Αύριο Πέμπτη στις 7μμ στο εργατικό κέντρο είναι προγραμματισμένη εκδήλωση της επιτροπής αλληλεγγύης για τον απολογισμό και τις προοπτικές του αγώνα στο BANQUET. Εκεί θα συζητηθούν και οι εξελίξεις στο καφεναι και το barθelonica και προγραμματισμός νέων δράσεων.
Στις 8:30μμ υπάρχει ραντεβού Μητροπόλεως με Ναυαρίνου για διαμαρτυρία στο BANQUET και αμέσως μετά παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το καφενείο "καφεναι"
Νωρίτερα θα πραγματοποιηθεί συνάντηση των εργαζομένων με τον εργοδότη (ο οποίος δεσμέυτηκε προφορικά να ικανοποιήσει τα αιτήματα) και αναμένονται περαιτέρω εξελίξεις.
Σημαντικό στοιχείο είναι ότι υπάρχει σύνδεση των τριών αγώνων σε BANQUET barθeronica και καφεναι και μάλλιστα στην απεργία και στη διαμαρτυρία στο "καφεναι" υπήρχε κοινό πανό της επιτροπής αλληλεγγύης για τους αγώνες στα 3 καταστήματα.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1189268
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ BARΘELONIKA ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Από την Δευτέρα 7 Ιούνη οι εργαζόμενοι στο εστιατόριο Barθelonika διαχειριζόμαστε οι ίδιοι το εστιατόριο και γιʼ αυτό ζητάμε την βοήθεια και συμπαράσταση όλων των εργαζομένων της Θεσσαλονίκης.
Δύο εβδομάδες πριν οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου μάς δήλωσαν ότι η επιχείρηση δεν πηγαίνει καλά και ότι θα κλείσει για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες και είναι αμφίβολο αν θα ξανανοίξει και τον Σεπτέμβρη και ακόμη πιο αμφίβολο πόσοι από εμάς θα δουλέψουν και με τι όρους εργασίας. Μας ανακοίνωσαν επίσης ότι όλοι οι εργαζόμενοι του εστιατορίου απολύονται άμεσα ενώ οι αποζημιώσεις των απολύσεων θα αρχίσουν να καταβάλλονται από τον Οκτώβριο… αν βέβαια θα έχουν λεφτά για να μας τις δώσουν.
Σαν εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού/τουρισμού γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η απόλυση στην σημερινή συγκυρία της βαθύτατης οικονομικής κρίσης και των σκληρών αντεργατικών επιθέσεων, σημαίνει τα πέταγμά μας στην εξαθλίωση. Γιʼ αυτό αποφασίσαμε σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου να μην υποκύψουμε και να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Απαιτήσαμε και κατακτήσαμε από τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου να πληρώνουν κάποια τα έξοδα της επιχείρησης και την ασφάλισή μας, και εμείς να αναλάβουμε την διαχείριση του εστιατορίου για τους δύο μήνες (Ιούνιο και Ιούλη) ενώ τον Αύγουστο να μας δοθεί η κανονική άδειά μας.
Σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου Barθelonika είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε να κλείσει το εστιατόριο που δουλεύουμε αλλά και να μην κλείσει κανένα εστιατόριο και να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος. Γιʼ αυτό και συμπαραστεκόμαστε στον δίκαιο αγώνα των συναδέλφων μας στο εστιατόριο Banquet.
Το εστιατόριο Barθelonika θα το διαχειριζόμαστε εμείς οι ίδιοι με την γενική συνέλευσή μας. Οι αποφάσεις για την λειτουργία του θα παίρνονται με πλειοψηφία και όλοι οι συνάδελφοι θα τις εφαρμόζουμε. Ότι περισσεύει από τα έσοδα αφού αφαιρεθούν τα έξοδα, θα μοιράζονται ισότιμα σε όλους τους συναδέλφους. Όλοι οι συνάδελφοι θα δουλεύουμε τις ίδιες ώρες εργασίας στις ίδιες θέσεις εργασίας που ήμασταν και πριν.
Επιπλέον αποφασίσαμε να προσφέρουμε 30% έκπτωση σε όλους τους πελάτες του εστιατορίου.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, την νεολαία και τον λαό της Θεσσαλονίκης να μας στηρίξουν ενεργά σε αυτή μας την προσπάθεια να διαχειριστούμε το εστιατόριο ώστε να σώσουμε τις δουλειές μας και να μην πεταχτούμε στην ανεργία και στην εξαθλίωση.
Το εστιατόριο Barθelonika βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μας, στην Βενιζέλου 3, μέσα στη στοά Ρογκότη, 1ος όροφος, τηλ. 2310 225 242
Ωράριο λειτουργίας: από τις 11 το πρωί μέχρι τις 1 το βράδυ. Κάθε Κυριακή θα είμαστε κλειστά.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ BARΘELONIKA
δειτε σχετικα και εδω:
http://epitaprosw.blogspot.com/2010/06/text-by-workers-of-self-organised.html
Δύο εβδομάδες πριν οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου μάς δήλωσαν ότι η επιχείρηση δεν πηγαίνει καλά και ότι θα κλείσει για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες και είναι αμφίβολο αν θα ξανανοίξει και τον Σεπτέμβρη και ακόμη πιο αμφίβολο πόσοι από εμάς θα δουλέψουν και με τι όρους εργασίας. Μας ανακοίνωσαν επίσης ότι όλοι οι εργαζόμενοι του εστιατορίου απολύονται άμεσα ενώ οι αποζημιώσεις των απολύσεων θα αρχίσουν να καταβάλλονται από τον Οκτώβριο… αν βέβαια θα έχουν λεφτά για να μας τις δώσουν.
Σαν εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού/τουρισμού γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η απόλυση στην σημερινή συγκυρία της βαθύτατης οικονομικής κρίσης και των σκληρών αντεργατικών επιθέσεων, σημαίνει τα πέταγμά μας στην εξαθλίωση. Γιʼ αυτό αποφασίσαμε σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου να μην υποκύψουμε και να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Απαιτήσαμε και κατακτήσαμε από τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου να πληρώνουν κάποια τα έξοδα της επιχείρησης και την ασφάλισή μας, και εμείς να αναλάβουμε την διαχείριση του εστιατορίου για τους δύο μήνες (Ιούνιο και Ιούλη) ενώ τον Αύγουστο να μας δοθεί η κανονική άδειά μας.
Σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου Barθelonika είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε να κλείσει το εστιατόριο που δουλεύουμε αλλά και να μην κλείσει κανένα εστιατόριο και να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος. Γιʼ αυτό και συμπαραστεκόμαστε στον δίκαιο αγώνα των συναδέλφων μας στο εστιατόριο Banquet.
Το εστιατόριο Barθelonika θα το διαχειριζόμαστε εμείς οι ίδιοι με την γενική συνέλευσή μας. Οι αποφάσεις για την λειτουργία του θα παίρνονται με πλειοψηφία και όλοι οι συνάδελφοι θα τις εφαρμόζουμε. Ότι περισσεύει από τα έσοδα αφού αφαιρεθούν τα έξοδα, θα μοιράζονται ισότιμα σε όλους τους συναδέλφους. Όλοι οι συνάδελφοι θα δουλεύουμε τις ίδιες ώρες εργασίας στις ίδιες θέσεις εργασίας που ήμασταν και πριν.
Επιπλέον αποφασίσαμε να προσφέρουμε 30% έκπτωση σε όλους τους πελάτες του εστιατορίου.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, την νεολαία και τον λαό της Θεσσαλονίκης να μας στηρίξουν ενεργά σε αυτή μας την προσπάθεια να διαχειριστούμε το εστιατόριο ώστε να σώσουμε τις δουλειές μας και να μην πεταχτούμε στην ανεργία και στην εξαθλίωση.
Το εστιατόριο Barθelonika βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μας, στην Βενιζέλου 3, μέσα στη στοά Ρογκότη, 1ος όροφος, τηλ. 2310 225 242
Ωράριο λειτουργίας: από τις 11 το πρωί μέχρι τις 1 το βράδυ. Κάθε Κυριακή θα είμαστε κλειστά.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ BARΘELONIKA
δειτε σχετικα και εδω:
http://epitaprosw.blogspot.com/2010/06/text-by-workers-of-self-organised.html
Text by the workers of the self-organised restaurant “barthelonika”
As reported, the workers of the restaurant “barthelonika” in Thessaloniki, Greece have decided to take the restaurant under their own control(http://www.occupiedlondon.org/blog/2010/06/30/323-thessaloniki-greece-the-first-self-organised-restaurant-has-arrived ) in order to prevent its closure. What follows is a translation of a text issued by the workers themselves (greek original here:)
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1189270
explaining their action and calling for solidarity.
AGAINST THE CLOSURE OF THE RESTAURANT BARTHELONIKA
LETS SUPPORT THE SELF-MANAGEMENT OF THE RESTAURANT BY ITS WORKERS
Since Monday the 7th of June us, the workers at the restaurant Barthelonika run the restaurant ourselves and for this reason, ask for the help and the support of all the workers of Thessaloniki.
Two weeks ago the owners of the restaurant announced us that the establishment was not going well and that it would close down for the three summer months – and further, that it was uncertain wether it would reopen in September and how many of us would work – and under what working conditions. They also announced us that all the workers at the restaurant would be fired immediately while firing compensations would only start to be paid out in October… that is, of course, if they had any money to pay the compensations out.
As workers in the food industry we know well that a firing in todayʼs circumstances of deep economic crisis and tough anti-workerist attacks would mean our throwing out in the cold. For this reason we decided as workers at the restaurant not to bow our heads and to take matters in our own hands. We demanded and achieved from the management of the restaurant to pay some expenses for the establishment and our own insurance – and we now have taken on the management of the restaurant for the following two months (June and July) while in August we have achieved to have our holiday as normal.
As workers at the Barthelonika restaurant we are determined not to allow the restaurant where we work to close but also, not to allow any restaurant to close and no co-worker to bef ired. For this reason we stand in solidarity with the just struggle of our co-workers at the Banquet restaurant.
The restaurant Barthelonika will be under our control, through our general assembly. Decisions concerning its running will be taken by majority and will be respected by all us co-workers. Whatever remains from profit after expenses will be distributed equally among all co-workers. All of us co-workers will work the same hours, at the same positions where we were before.
We have also decided to offer a 30% reduction to all customers of the restaurant.
We call for all workers, the youth and the people of Thessaloniki to actively support our effort to run the restaurant, in order to save our jobs and not to be thrown out to unemployment and misery.
The restaurant Barthelonika is in the centre of our city, at 3 Venizelou Str in the Rogoti Arcade, 1st floor, tel. 2310 225 242
Opening hours: 11 am to 1 am. Closed on Sundays.
THE WORKERS OF THE RESTAURANT BARTHELONIKA
http://www.occupiedlondon.org/blog/2010/07/01/325-text-by-the-workers-of-the-self-organised-restaurant-barthelonika/
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1189270
explaining their action and calling for solidarity.
AGAINST THE CLOSURE OF THE RESTAURANT BARTHELONIKA
LETS SUPPORT THE SELF-MANAGEMENT OF THE RESTAURANT BY ITS WORKERS
Since Monday the 7th of June us, the workers at the restaurant Barthelonika run the restaurant ourselves and for this reason, ask for the help and the support of all the workers of Thessaloniki.
Two weeks ago the owners of the restaurant announced us that the establishment was not going well and that it would close down for the three summer months – and further, that it was uncertain wether it would reopen in September and how many of us would work – and under what working conditions. They also announced us that all the workers at the restaurant would be fired immediately while firing compensations would only start to be paid out in October… that is, of course, if they had any money to pay the compensations out.
As workers in the food industry we know well that a firing in todayʼs circumstances of deep economic crisis and tough anti-workerist attacks would mean our throwing out in the cold. For this reason we decided as workers at the restaurant not to bow our heads and to take matters in our own hands. We demanded and achieved from the management of the restaurant to pay some expenses for the establishment and our own insurance – and we now have taken on the management of the restaurant for the following two months (June and July) while in August we have achieved to have our holiday as normal.
As workers at the Barthelonika restaurant we are determined not to allow the restaurant where we work to close but also, not to allow any restaurant to close and no co-worker to bef ired. For this reason we stand in solidarity with the just struggle of our co-workers at the Banquet restaurant.
The restaurant Barthelonika will be under our control, through our general assembly. Decisions concerning its running will be taken by majority and will be respected by all us co-workers. Whatever remains from profit after expenses will be distributed equally among all co-workers. All of us co-workers will work the same hours, at the same positions where we were before.
We have also decided to offer a 30% reduction to all customers of the restaurant.
We call for all workers, the youth and the people of Thessaloniki to actively support our effort to run the restaurant, in order to save our jobs and not to be thrown out to unemployment and misery.
The restaurant Barthelonika is in the centre of our city, at 3 Venizelou Str in the Rogoti Arcade, 1st floor, tel. 2310 225 242
Opening hours: 11 am to 1 am. Closed on Sundays.
THE WORKERS OF THE RESTAURANT BARTHELONIKA
http://www.occupiedlondon.org/blog/2010/07/01/325-text-by-the-workers-of-the-self-organised-restaurant-barthelonika/
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
"όλα όσα θέλατε να μάθετε για την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ και το αφεντικό σας δε θα' θελε να ξέρετε"
http://www.mediafire.com/?8wuwwtzr9jn
η εναλλακτικα εδω:
http://www.disobey.net/ergasia/ergasia/B8D392EB-71C8-4F16-82D9-ACDEA05FF6FD_files/ergasia.pdf
αρχικη πηγη:
http://eimastepantoy.blogspot.com/2009_02_01_archive.html#6289153889790202578
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
Να σπάσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία
Οι εργαζόμενοι στον χώρο έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα οξυμένη κατάσταση στους χώρους εργασίας. Η ανασφάλιστη εργασία αποτελεί κανόνα όλο και περισσότερο και η εργοδοτική αυθαιρεσία βρίσκει το πλέον πρόσφορο έδαφος στον συγκεκριμένο κλάδο.
Το 8ωρο σπάνια τηρείται, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται.
Νυχτερινά ωράρια, Κυριακές και αργίες δεν πληρώνονται βάσει των νόμιμων διατάξεων.
Τα διαλείμματα δεν υπάρχουν, ενώ καλείται ο εργαζόμενος να κάνει ένα σωρό δουλειές άσχετες με το πόστο του.
Η τρομοκράτηση από τον εργοδότη με πολλές μορφές είναι ο κανόνας.
Πολλές φορές υπογράφονται λευκές συμβάσεις, ή η πραγματικότητα της εργασίας είναι άλλη (ψεύτικα ωράρια, άλλη ειδικότητα, ημερομίσθιο που δεν αναλογεί με την εργασία).
Πολλές απολύσεις γίνονται χωρίς καταβολή αποζημιώσεων, ή οι εργαζόμενοι εξαναγκαζόμαστε σε παραίτηση.
Αυτές οι πιο βάρβαρες συνθήκες εργασίας που αποτελούν τον κανόνα στον κλάδο του επισιτισμού έρχονται να πάρουν πλέον και τη νομιμοποίηση της κυβέρνησης που επιδιώκει την κατάργηση όλων των κατακτημένων εργατικών δικαιωμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκουν:
Μείωση των μισθών και ακόμα χαμηλότερους μισθούς για τους εργαζόμενους μέχρι 25 ετών (o βασικός μισθός θα είναι 540 )
Απελευθέρωση του ορίου απολύσεων και ουσιαστικά κατάργηση των αποζημιώσεων.
Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης (με δικαίωμα για πλήρη σύνταξη μετά από 40 χρόνια πλήρους εργασιακού βίου).
Κατάργηση του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ (που έδινε μια εγγύηση για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων). Πλέον θα πρέπει να υπάρχει σύμφωνη γνώμη εργαζομένων και εργοδοτών για να γίνει.
Νομιμοποίηση της παιδικής εργασίας (οι νέοι από 15-18 ετών θα πληρώνονται το 70% του κατώτατου μισθού).
Τα αφεντικά πατώντας στη χρόνια έλλειψη ταξικής συγκρότησης και αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων δημιούργησαν ένα είδος εμφυλίου ανάμεσα τους με κύριο όπλο την ιεραρχία. Σήμερα με φόντο τη κρίση, ξεβρακώνονται τα προνόμια των προϊστάμενων (που για ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω ελέγχουν, κρίνουν, ρουφιανεύουν τους συναδέλφους τους) και έρχεται να υποτιμηθεί η εργασία όλων.
Δηλαδή, ακόμη και όσοι είχαν μια «σταθερή» σχέση εργασίας μέχρι σήμερα, τώρα στο φόντο της κρίσης και των νέων μέτρων, μπαίνουν στο ίδιο καθεστώς υποαπασχόλησης - ανεργίας - εργασιακής περιπλάνησης μαζί με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους που βιώνουν ήδη τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.
Η επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών στην πραγματικότητα που βιώνουμε δεν είναι μονόδρομος. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ζητάνε από εμάς που δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί να κάνουμε θυσίες για να μην «καταρρεύσει» η ελληνική οικονομία, και να δεχτούμε επίσης να δουλεύουμε με χειρότερους όρους για να μην κλείσει η «μικρή επιχείρηση». Γιατί στην εποχή της ανάπτυξης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, δεν καρπωθήκαμε ούτε το παραμικρό κομμάτι από το κέρδος το οποίο εμείς παράγαμε, έτσι λοιπόν και τώρα που με πρόσχημα την κρίση καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα αρνούμαστε να συμμορφωθούμε στις επιταγές των αφεντικών. Όχι μόνο δεν πρόκειται να δώσουμε δεκάρα τσακιστή για τα χρέη τους, αλλά να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν και όσα μας κλέβουν.
Με δύναμη την συλλογικότητα και την αυτοοργάνωση μπορούμε να δώσουμε μάχες και να πετύχουμε νίκες. Πιστεύουμε πως στα συλλογικά προβλήματα δεν μπορούμε να απαντάμε ατομικά και απομονωμένα, γιʼ αυτό προκρίνουμε τη συμμετοχή σε αυτά τα πρωτοβάθμια σωματεία που μέσα από συνελεύσεις και διαδικασίες βάσεις αποφασίζουν, κρίνουν και πράττουν, με τον κάθε εργαζόμενο του κλάδου να έχει λόγο για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη δουλειά και τη ζωή του. Είμαστε και θα είμαστε ενάντια στη λογική και πρακτική της ανάθεσης και της εκπροσώπησης γιατί όλοι οι εργαζόμενοι είμαστε ίσοι και κανένας δεν μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή μας αντί για εμάς. Μόνο εμείς οι ίδιοι εργαζόμενοι και όχι κάποια πεφωτισμένη ηγεσία πρέπει να αποφασίζουμε για το αν, γιατί, πότε και με ποιόν τρόπο θα αγωνιστούμε.
Η απάντηση μπορεί και πρέπει να δοθεί από ένα ανεξάρτητο εργατικό κίνημα.
Προκρίνουμε τον άμεσο – απευθείας συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, που αν και με τη μορφή και το περιεχόμενο που έχει σήμερα δε μας καλύπτει πλήρως, απέναντι στην ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ που ούτε θέλει και ούτε μπορεί να στηρίξει τους αγώνες και τις ανάγκες των εργαζομένων, αντιθέτως συμμαχεί με το μπλοκ εξουσίας από τον χώρο δουλειάς μέχρι την ελληνική και διεθνή κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν προκηρύσσει ούτε μία 48ωρη γενική απεργία, ενώ θα έπρεπε να κηρύξει απεργία διαρκείας απέναντι στα νέα μέτρα που αλλάζουν ολόκληρη τη ζωή μας και υποθηκεύουν το μέλλον μας. Ούτε όμως το κομματικά περιχαρακωμένο ΠΑΜΕ δεν μπορεί να δώσει νικηφόρα προοπτική στους αγώνες, γιατί από τη μία χρησιμοποιεί τις ίδιες γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές δομές με τη ΓΣΕΕ και από την άλλη δεν δίνει μαχητικούς ανυποχώρητους αγώνες με προοπτική νίκης, αλλά αρκείται σε κομματικές παρελάσεις.
Αναγνωρίζοντας αυτή την πραγματικότητα, και οδηγημένοι από την ανάγκη μας να υπερασπιστούμε την εργασία μας και να διεκδικήσουμε αξιοπρεπείς συνθήκες γι' αυτή με όποιο τρόπο μπορούμε, παίρνουμε την πρωτοβουλία για ίδρυση ενός πραγματικά ενεργού Σωματείου στον κλάδο του Επισιτισμού, παρακάμπτοντας τη γραφειοκρατική πρακτική εκπροσώπησης που μόνο εμπόδιο στέκεται στις διεκδικήσεις μας. Σταθερά χαρακτηριστικά που βάζουμε από την αρχή είναι η εγγραφή όλων των ανασφάλιστων εργαζόμενων, η αναγωγή της Γ. Συνέλευσής του στο μόνο όργανο με ισχύ (τυπικός ρόλος του Δ. Συμβουλίου), η αντίθεση με κρατικοδίαιτες μορφές συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ/ΠΑΜΕ), που εκτός από μη λειτουργικές είναι πια και απέναντι στα συμφέροντά μας σαν εργαζόμενων και η συνεχής και συνεπής παρέμβαση στους χώρους δουλειάς.
Υπερασπιζόμενοι τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας κατεβαίνουμε σε απεργία. Γιατί έτσι μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην εργοδοσία, γιατί μπλοκάρουμε την λειτουργία των επιχειρήσεων και προκαλούμε οικονομικό κόστος στα αφεντικά και ασκούμε εκβιασμό στην εργοδοσία και την κυβέρνηση για την υλοποίηση των αιτημάτων μας.
Ενάντια:
στη μαύρη εργασία
στις απλήρωτες υπερωρίες
στα απλήρωτα νυχτερινά & κυριακάτικα μεροκάματα
στην τρομοκρατία στους χώρους εργασίας
ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Τώρα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο,
Τώρα που καταπατούν ακόμα και τα τελευταία δικαιώματα μας,
Τώρα που θέλουν να μας αναγκάσουν να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε….
Ήρθε η ώρα να απαντήσουμε.
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τρίτη 29/06
ΠΟΡΕΙΑ
προσυγκέντρωση στις 10:00
στην Καμάρα
ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
του επισιτισμού
Τετάρτη 30/06
Συγκέντρωση - παρέμβαση στα μαγαζιά του κέντρου
στις 13:00 στην Καμάρα
Επόμενη Συνέλευση του Σωματείου Τετάρτη 30/06, στις 18:00, στο Πολυτεχνείο
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης
http://ssmthess.espivblogs.net/
http://cafelarage.blogspot.com/
swmateioservitorwn@yahoo.gr
Το 8ωρο σπάνια τηρείται, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται.
Νυχτερινά ωράρια, Κυριακές και αργίες δεν πληρώνονται βάσει των νόμιμων διατάξεων.
Τα διαλείμματα δεν υπάρχουν, ενώ καλείται ο εργαζόμενος να κάνει ένα σωρό δουλειές άσχετες με το πόστο του.
Η τρομοκράτηση από τον εργοδότη με πολλές μορφές είναι ο κανόνας.
Πολλές φορές υπογράφονται λευκές συμβάσεις, ή η πραγματικότητα της εργασίας είναι άλλη (ψεύτικα ωράρια, άλλη ειδικότητα, ημερομίσθιο που δεν αναλογεί με την εργασία).
Πολλές απολύσεις γίνονται χωρίς καταβολή αποζημιώσεων, ή οι εργαζόμενοι εξαναγκαζόμαστε σε παραίτηση.
Αυτές οι πιο βάρβαρες συνθήκες εργασίας που αποτελούν τον κανόνα στον κλάδο του επισιτισμού έρχονται να πάρουν πλέον και τη νομιμοποίηση της κυβέρνησης που επιδιώκει την κατάργηση όλων των κατακτημένων εργατικών δικαιωμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκουν:
Μείωση των μισθών και ακόμα χαμηλότερους μισθούς για τους εργαζόμενους μέχρι 25 ετών (o βασικός μισθός θα είναι 540 )
Απελευθέρωση του ορίου απολύσεων και ουσιαστικά κατάργηση των αποζημιώσεων.
Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης (με δικαίωμα για πλήρη σύνταξη μετά από 40 χρόνια πλήρους εργασιακού βίου).
Κατάργηση του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ (που έδινε μια εγγύηση για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων). Πλέον θα πρέπει να υπάρχει σύμφωνη γνώμη εργαζομένων και εργοδοτών για να γίνει.
Νομιμοποίηση της παιδικής εργασίας (οι νέοι από 15-18 ετών θα πληρώνονται το 70% του κατώτατου μισθού).
Τα αφεντικά πατώντας στη χρόνια έλλειψη ταξικής συγκρότησης και αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων δημιούργησαν ένα είδος εμφυλίου ανάμεσα τους με κύριο όπλο την ιεραρχία. Σήμερα με φόντο τη κρίση, ξεβρακώνονται τα προνόμια των προϊστάμενων (που για ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω ελέγχουν, κρίνουν, ρουφιανεύουν τους συναδέλφους τους) και έρχεται να υποτιμηθεί η εργασία όλων.
Δηλαδή, ακόμη και όσοι είχαν μια «σταθερή» σχέση εργασίας μέχρι σήμερα, τώρα στο φόντο της κρίσης και των νέων μέτρων, μπαίνουν στο ίδιο καθεστώς υποαπασχόλησης - ανεργίας - εργασιακής περιπλάνησης μαζί με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους που βιώνουν ήδη τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.
Η επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών στην πραγματικότητα που βιώνουμε δεν είναι μονόδρομος. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ζητάνε από εμάς που δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί να κάνουμε θυσίες για να μην «καταρρεύσει» η ελληνική οικονομία, και να δεχτούμε επίσης να δουλεύουμε με χειρότερους όρους για να μην κλείσει η «μικρή επιχείρηση». Γιατί στην εποχή της ανάπτυξης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, δεν καρπωθήκαμε ούτε το παραμικρό κομμάτι από το κέρδος το οποίο εμείς παράγαμε, έτσι λοιπόν και τώρα που με πρόσχημα την κρίση καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα αρνούμαστε να συμμορφωθούμε στις επιταγές των αφεντικών. Όχι μόνο δεν πρόκειται να δώσουμε δεκάρα τσακιστή για τα χρέη τους, αλλά να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν και όσα μας κλέβουν.
Με δύναμη την συλλογικότητα και την αυτοοργάνωση μπορούμε να δώσουμε μάχες και να πετύχουμε νίκες. Πιστεύουμε πως στα συλλογικά προβλήματα δεν μπορούμε να απαντάμε ατομικά και απομονωμένα, γιʼ αυτό προκρίνουμε τη συμμετοχή σε αυτά τα πρωτοβάθμια σωματεία που μέσα από συνελεύσεις και διαδικασίες βάσεις αποφασίζουν, κρίνουν και πράττουν, με τον κάθε εργαζόμενο του κλάδου να έχει λόγο για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη δουλειά και τη ζωή του. Είμαστε και θα είμαστε ενάντια στη λογική και πρακτική της ανάθεσης και της εκπροσώπησης γιατί όλοι οι εργαζόμενοι είμαστε ίσοι και κανένας δεν μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή μας αντί για εμάς. Μόνο εμείς οι ίδιοι εργαζόμενοι και όχι κάποια πεφωτισμένη ηγεσία πρέπει να αποφασίζουμε για το αν, γιατί, πότε και με ποιόν τρόπο θα αγωνιστούμε.
Η απάντηση μπορεί και πρέπει να δοθεί από ένα ανεξάρτητο εργατικό κίνημα.
Προκρίνουμε τον άμεσο – απευθείας συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, που αν και με τη μορφή και το περιεχόμενο που έχει σήμερα δε μας καλύπτει πλήρως, απέναντι στην ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ που ούτε θέλει και ούτε μπορεί να στηρίξει τους αγώνες και τις ανάγκες των εργαζομένων, αντιθέτως συμμαχεί με το μπλοκ εξουσίας από τον χώρο δουλειάς μέχρι την ελληνική και διεθνή κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν προκηρύσσει ούτε μία 48ωρη γενική απεργία, ενώ θα έπρεπε να κηρύξει απεργία διαρκείας απέναντι στα νέα μέτρα που αλλάζουν ολόκληρη τη ζωή μας και υποθηκεύουν το μέλλον μας. Ούτε όμως το κομματικά περιχαρακωμένο ΠΑΜΕ δεν μπορεί να δώσει νικηφόρα προοπτική στους αγώνες, γιατί από τη μία χρησιμοποιεί τις ίδιες γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές δομές με τη ΓΣΕΕ και από την άλλη δεν δίνει μαχητικούς ανυποχώρητους αγώνες με προοπτική νίκης, αλλά αρκείται σε κομματικές παρελάσεις.
Αναγνωρίζοντας αυτή την πραγματικότητα, και οδηγημένοι από την ανάγκη μας να υπερασπιστούμε την εργασία μας και να διεκδικήσουμε αξιοπρεπείς συνθήκες γι' αυτή με όποιο τρόπο μπορούμε, παίρνουμε την πρωτοβουλία για ίδρυση ενός πραγματικά ενεργού Σωματείου στον κλάδο του Επισιτισμού, παρακάμπτοντας τη γραφειοκρατική πρακτική εκπροσώπησης που μόνο εμπόδιο στέκεται στις διεκδικήσεις μας. Σταθερά χαρακτηριστικά που βάζουμε από την αρχή είναι η εγγραφή όλων των ανασφάλιστων εργαζόμενων, η αναγωγή της Γ. Συνέλευσής του στο μόνο όργανο με ισχύ (τυπικός ρόλος του Δ. Συμβουλίου), η αντίθεση με κρατικοδίαιτες μορφές συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ/ΠΑΜΕ), που εκτός από μη λειτουργικές είναι πια και απέναντι στα συμφέροντά μας σαν εργαζόμενων και η συνεχής και συνεπής παρέμβαση στους χώρους δουλειάς.
Υπερασπιζόμενοι τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας κατεβαίνουμε σε απεργία. Γιατί έτσι μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην εργοδοσία, γιατί μπλοκάρουμε την λειτουργία των επιχειρήσεων και προκαλούμε οικονομικό κόστος στα αφεντικά και ασκούμε εκβιασμό στην εργοδοσία και την κυβέρνηση για την υλοποίηση των αιτημάτων μας.
Ενάντια:
στη μαύρη εργασία
στις απλήρωτες υπερωρίες
στα απλήρωτα νυχτερινά & κυριακάτικα μεροκάματα
στην τρομοκρατία στους χώρους εργασίας
ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Τώρα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο,
Τώρα που καταπατούν ακόμα και τα τελευταία δικαιώματα μας,
Τώρα που θέλουν να μας αναγκάσουν να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε….
Ήρθε η ώρα να απαντήσουμε.
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τρίτη 29/06
ΠΟΡΕΙΑ
προσυγκέντρωση στις 10:00
στην Καμάρα
ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
του επισιτισμού
Τετάρτη 30/06
Συγκέντρωση - παρέμβαση στα μαγαζιά του κέντρου
στις 13:00 στην Καμάρα
Επόμενη Συνέλευση του Σωματείου Τετάρτη 30/06, στις 18:00, στο Πολυτεχνείο
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης
http://ssmthess.espivblogs.net/
http://cafelarage.blogspot.com/
swmateioservitorwn@yahoo.gr
2 μέρες για την αυτοδιαχείριση
20.30
-παρουσίαση α μέρους μπροσούρας:
από την εργατική χειραφέτηση μέχρι
την γενκευμένη αυτοδιαχείρηση.
-συζήτηση: αυτοδιαχείριση και
συγκρουσιακοί εργατικοί αγώνες
Παρασκευή 2/7
20.30
-παρουσίαση β μέρους μπροσούρας:
από την εργατική χειραφέτηση μέχρι
την γενικευμένη αυτοδιαχείρηση.
-συζήτηση με μέλη αυτοδιαχειριζόμενων εγχειρημάτων στην θεσ/νίκη με θέμα:
προοπτικές αυτοδιαχείρισης στο σήμερα.
http://www.libertatiasquat.blogspot.com/
Το Προεδρικό διάταγμα εφιάλτης για τις εργασιακές σχέσεις ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Kαταγγέλλoυμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τις τερατώδεις αλλαγές που προωθούνται με το ΠΔ Λοβέρδου για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Αφού εξαντλήθηκε σε επικοινωνιακούς θεατρινισμούς για να ξεπεράσει τις θυελλώδεις αντιδράσεις που προκαλούν τα εκτρώματα που συμφώνησε με το ΔΝΤ, προχώρησε στην δημοσίευση του ΠΔ.
Το συγκεκριμένο ΠΔ:
α) Θεσμοθετεί την αμοιβή κάτω από την ΕΓΣΕΕ για όλους τους εργαζομένους κάτω των 25. Είναι το αντίστοιχο του Γαλλικού "Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης" και αντιμετωπίζει τη νεολαία σαν "χαμένη γενιά" και αναλώσιμο υλικό.
β) Καταργεί στην ουσία την δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα, αφού καταργεί την δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στην Διαιτησία. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου ΠΔ δείχνει ήδη τις συνέπειές της, καθώς είναι στον αέρα ΟΛΕΣ οι συμβάσεις ακόμη και η ΕΓΣΣΕ. Στόχος της κυβέρνησης και της εργοδοσίας είναι η πλήρης κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και η επιστροφή στο καθεστώς της ατομικής διαπραγμάτευσης, του ατομικού εκβιασμού και της καθολικής υποταγής. Πρόκειται για τεράστιο, ιστορικό πισωγύρισμα.
γ) Επιτρέπει τρομαχτική αύξηση των απολύσεων, δεδομένου και του αριθμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα συντρίβει τις αποζημιώσεις, καθώς οι εργοδότες θα μπορούν απλώς κάνοντας χρήση μιας σύντομης προειδοποίησης να πληρώνουν αποζημιώσεις κατά 50% μικρότερες.
δ) Νομοθετεί και ενισχύει την μαύρη παιδική εργασία μέσα από ετήσιες "συμβάσεις μαθητείας" με το 70% της ΕΓΣΣΕ!! για παιδιά από 15 έως 18 ετών!!
Κατάργηση των ΣΣΕ, απελευθέρωση των απολύσεων, σκλαβιά για την νεολαία, επιστροφή στην φτηνή παιδική εργασία. Αυτό είναι η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση προωθεί τον εργασιακό μεσαίωνα μέσω ενός νομοθετικού πραξικοπήματος. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και η κυβέρνηση καταργούν κάθε έννοια δημοκρατίας. Ας μην ζητάνε από τους εργαζόμενους λοιπόν να σεβαστούν "την νομιμότητα' όταν οι ίδιοι παραβιάζουν νόμους και συντάγματα που υποτίθεται ότι υπηρετούν, όταν ακόμη και αυτό το κοινοβούλιο παρακάμπτεται για τη δόξα και την τιμή του περίφημου Μνημονίου.
Η επιβολή της χούντας των "αγορών" και της εκμετάλλευσης είναι η ουσία του περιβόητου Μνημονίου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Απέναντι σε αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα το εργατικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, οφείλουν να απαντήσουν με δυναμισμό και αποφασιστικότητα στην κλιμάκωση της επίθεση. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε ψευδαισθήσεων ούτε αναμονής. Τα μέτρα η θα περάσουν και θα βάλουν την ταφόπλακα στα εργατικά δικαιώματα, η θα ανατραπούν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η δυναμική των εργαζόμενων πρέπει να ξεπεράσει, όπως έχει δείξει μέχρι τώρα, κάθε κωλυσιεργία η στάση αναμονής όπως εκφράζεται από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία όποιες μορφές και αν παίρνει αυτή.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Είναι ανάγκη τώρα να γίνουν συνελεύσεις σε όλα τα σωματεία και να πάρουμε αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις. Να στηρίξουμε μαζικά τις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 23 και 29 και Ιούνη, να πάμε σε ένα δεκαήμερο δράσης, πάλης και αντίστασης. Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε ομοσπονδία να πάρει απόφαση για αγώνα και για συμμετοχή σε αυτή την απεργιακή κινητοποίηση. Να οικοδομήσουμε μέσα στα σωματεία την αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων, που είναι αναγκαίος όρος για να δώσουμε νικηφόρα τη μάχη ενάντια στην αντεργατική επίθεση
Ο αγώνας για να μην περάσουν οι δραματικές για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό τερατούργημα Λοβέρδου είναι αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας για τον κόσμο της δουλειάς.
Όπως μας έδειξαν και οι μεγάλες απεργίες και κινητοποιήσεις του Μάη, το ποτάμι των αγώνων μπορεί να πνίξει τον αντεργατικό μεσαίωνα και όσους τον στηρίζουν.
O Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα
Επιτροπή banquet:συνελευση για να αποφασισθουν oι επομενες κινησεις
Η Επιτροπή Αλληλεγγύης σωματείων και εργαζομένων στον αγώνα του Banquet: Θα συνεδριάσει την Κυριακή 27 Ιούνη, στις 6μμ, μέσα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ (πάρκο των σκύλων, στην παραλία), στο περίπτερο της Επιτροπής. Σας καλεί να συμμετάσχετε στην πανελλαδική απεργία της Τρίτη 29 Ιούνη και στην απεργιακή συγκέντρωση/διαδήλωση στις 10:30πμ, μπροστά στο Εργατικό Κέντρο Θεσ/νικης, κάτω από το πανό της Επιτροπής, για να αγωνιστούμε ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα και την κατάργηση των εργασιακών σχέσεων που προωθεί η κυβέρνηση αλλά και για να υποστηρίξουμε τον αγώνα των εργαζομένων στο Βanquet
http://epitropibanquet.blog.com/
http://epitropibanquet.blog.com/
Αγνοείται: Εταιρεία υποτιτλισμού SCREEN ART
Από τον Ιούνιο του 2008, μόλις ένα χρόνο μετά την ίδρυσή της, η εταιρία εμφανιζόταν ανίκανη να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις απέναντι στους εργαζόμενούς της, είτε επρόκειτο για εξωτερικούς συνεργάτες – μεταφραστές –, είτε για το μόνιμο προσωπικό της – τεχνικούς, λογιστές, επιμελητές. Το αξιοσημείωτο δε είναι ότι ο όγκος δουλειάς και οι απαιτήσεις από την πλευρά της διεύθυνσης παρέμεναν πολλές και πιεστικές.
Σε κάθε διαμαρτυρία και ερώτηση από την πλευρά των εξωτερικών συνεργατών, για μήνες και μήνες, ο ιδιοκτήτης και διευθυντής της SCREEN ART, κ. Παύλος Λιασίδης, περιοριζόταν να ζητά την «κατανόηση» των ανθρώπων που εργάζονταν γι' αυτόν, διαβεβαιώνοντάς τους προσωπικά ότι επρόκειτο για ένα μικρό πρόβλημα ρευστότητας που οφειλόταν στις δυσμενείς οικονομικές συγκυρίες και ότι σύντομα θα το ξεπερνούσε. Οι μεταφραστές δεν πληρώνονταν ποτέ σε σταθερή βάση για την εργασία τους, αλλά μόνο κατόπιν έντονης διαμαρτυρίας και πιέσεων τούς δίνονταν συμβολικές προκαταβολές της τάξης των 200 ευρώ, και αυτό όχι σε μηνιαία βάση. Όπως ήταν φυσικό, πολλοί μεταφραστές σταμάτησαν να συνεργάζονται με την εν λόγω εταιρεία χωρίς ποτέ να εξοφληθούν για την εργασία τους, αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα το κενό που άφηναν γρήγορα το κάλυπταν νέοι ανυποψίαστοι συνεργάτες.
Καθώς ο καιρός περνούσε και ταυτόχρονα η εταιρεία διεύρυνε το πελατολόγιό της με μεγάλες εταιρείες από το εξωτερικό (όπως η Discovery και η SDI), ο όγκος της δουλειάς μεγάλωνε ακόμα περισσότερο, οι προθεσμίες γίνονταν ακόμα πιο πιεστικές, αλλά, δυστυχώς, οι οικονομικές συνθήκες παρέμεναν οι ίδιες και χειρότερες για τους απασχολούμενους της SCREEN ART. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο κ. Λιασίδης φρόντιζε να ενημερώνει τους εξωτερικούς συνεργάτες της εταιρείας του ότι διατηρούσε και μια δεύτερη εταιρεία με το ίδιο αντικείμενο με έδρα στην Κύπρο, προτρέποντας μάλιστα όλους να επιλέξουν να πληρώνονται μέσω της κυπριακής, προκειμένου να γλιτώνει αυτός την καταβολή ΦΠΑ και φόρου 20% και να επωφελείται από το ευνοϊκό φορολογικό σύστημα της Κύπρου για υπηρεσίες που έχουν παρασχεθεί στην Ελλάδα.
Κι ενώ η διεύθυνση συνέχιζε να παίζει τον «μπαταχτσή» οδηγώντας την εταιρεία σε αδιέξοδο, παράλληλα δρομολογούσε σταδιακά, και με άκρα μυστικότητα, τη μεταφορά των δραστηριοτήτων της SCREEN ART στην κυπριακή εταιρεία με την επωνυμία Lavda Titling. Έτσι κι έγινε τελικά.
Σήμερα, η SCREEN ART έχει μεταβληθεί σε εταιρεία-φάντασμα (αν και τα προγράμματά της συνεχίζουν να παίζονται σε τακτική βάση από ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια). Εξακολουθεί να υπάρχει χωρίς κανένα εργαζόμενο – αφού όλοι την εγκατέλειψαν και πολλοί ακολούθησαν τη δικαστική οδό για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους – και χωρίς κανένα αντικείμενο. Αυτή τη στιγμή, εκτός από τις οφειλές της εταιρείας σε ενοίκια, κοινωφελείς οργανισμούς και προμηθευτές, υπάρχουν τουλάχιστον 30 υποτιτλιστές με επιβεβαιωμένα χρέη τα οποία ξεκινούν από μερικές εκατοντάδες και ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες ευρώ.
Όσο για τον κ. Λιασίδη, κανείς δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του. Έχει φροντίσει να εξαφανίσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με το πρόσωπό του στην Ελλάδα, όμως παραμένει ένας επιχειρηματίας που συνεχίζει να δραστηριοποιείται στον χώρο και μάλιστα αναζητά νέους συνεργάτες στη διεθνή αγορά, και πιο συγκεκριμένα στην Αλβανία μέσω της Lavda Titling.
Από το φθινόπωρο του 2009, μεμονωμένοι εργαζόμενοι, υπάλληλοι ή ομάδες πρώην εξωτερικών συνεργατών έχουν κινήσει τις νομικές διαδικασίες για να διεκδικήσουν όσα δικαιωματικά τούς ανήκουν. O κ. Λιασίδης ως τώρα δεν απάντησε σε κανένα εξώδικο, δεν εμφανίστηκε ποτέ σε κανένα δικαστήριο, ούτε έστειλε κάποιον νομικό εκπρόσωπό του, δείχνοντας γιʼ ακόμα μια φορά εμπράκτως την περιφρόνησή του για την εργασία τόσων και τόσων ανθρώπων. Όταν το Ειρηνοδικείο Αθηνών αποφάνθηκε καταδικαστικά για τα πρώτα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του, με την υπʼ αριθμ. 1593/2010 απόφαση, πάλι δεν έδωσε σημεία ζωής. Με αγωγές εναντίον του να εκκρεμούν για τον χειμώνα του 2010, ο κ. Λιασίδης εξακολουθεί να μη δείχνει καμία πρόθεση να αποζημιώσει κανένα συνάδελφο.
Ο ΣΜΕΔ στέκεται με κάθε μέσο στο πλευρό των συναδέλφων που αγωνίζονται για την καταβολή των δεδουλευμένων τους και καταγγέλλει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις μεθοδεύσεις της εταιρείας SCREEN ART και του ιδιοκτήτη της.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους που θίγονται από τέτοιες πρακτικές, στον χώρο των εταιρειών υποτιτλισμού, αλλά και στον χώρο των μεταφραστικών γραφείων ή των εκδοτικών οίκων, να οργανώσουν συλλογικά τη δράση τους: να έρθουν σε επαφή με τον Σύλλογο, να κοινοποιήσουν τα προβλήματά τους και να συμμετάσχουν ενεργά στις διαδικασίες του.
Η συλλογική αντίσταση και η αλληλεγγύη είναι τα δικά μας όπλα.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ ΔΙΟΡΘΩΤΩΝ
http://syllogosmed.blogspot.com/
syl.smed@gmail.com
δειτε το αρχειο στην αρχικη του μορφη:(pdf)
smed_screenart_25.06.2010.pdf
Aς γίνουμε η κρίση τους..
εργασίας, με την ένταση της κρίσης, έχει ως απο-
τέλεσμα τη μαζική απώλεια συναίνεσης προς την
πολιτική εξουσία, την απονομιμοποίηση του πολιτικού
συστήματος και των αντιπροσώπων του.
Μια πρωτόγνωρη κατάσταση που αποτυπώνεται
καθημερινά σε πανελλαδικό επίπεδο με το ξέσπα-
σμα της λαϊκής οργής απέναντι σε πολιτικούς,
βουλευτές, πολιτευτές, σε ομιλίες και επισκέψεις
του πρωθυπουργού. Προφανώς όχι άδικα, αφού
η καθεστωτική πολιτική, την οποία υπηρετούν με
το αζημίωτο, λεηλατεί τον κοινωνικό πλούτο και
τη ζωή όλων μας, εξευτελίζει όνειρα και ελπίδες
και καταδικάζει νεολαίους, μαθητές, μετανάστες,
άνεργους, φοιτητές, εργαζόμενους σε διαρκή απελ-
πισία, φτώχεια, ανεργία, κοινωνικό αποκλεισμό.
Κυρίως όμως η λαϊκή οργή αποτυπώθηκε με πραγμα-
τικούς και όχι συμβολικούς αγώνες στην πανεργα-
τική απεργία της 5ης Μαΐου, όπου χιλιάδες διαδη-
λωτές πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, αποπει-
ράθηκαν να εισβάλλουν στη Βουλή και στη συνέχεια
συγκρούστηκαν μαζικά στο Σύνταγμα. Μια απειλητική
κατά βάση πράξη που έσπειρε το φόβο και τον πανικό
σε βουλευτές και υπουργούς, οι οποίοι φυγαδεύτηκαν
από την πίσω πόρτα της βουλής μεταμφιεσμένοι με
περούκες και φόρμες εργασίας.
Σήμερα όλες οι προτάσεις διεξόδου από την κρίση
-μη εξαιρουμένων της αριστεράς- δίνουν το αναγκαίο
άλλοθι σε κυβέρνηση-ΔΝΤ-ΕΕ να αποκαταστήσουν
τις ρωγμές του συστήματος με νέα επώδυνα μέτρα.
Ο νόμος-έκτρωμα Λοβέρδου για το ασφαλιστικό και
το Π.Δ για το εργασιακό (απελευθέρωση απολύσεων,
μείωση αποζημιώσεων, κατάργηση συλλογικών
συμβάσεων, νομιμοποίηση παιδικής εργασίας κλπ)
κάνουν κόλαση τη ζωή των εργαζομένων. Κι αν
ο κρατικός κομματικός συνδικαλισμός «διεκδικεί»
συμβολικά για να διατηρήσει τη θέση του ως
διαμεσολαβητής μεταξύ εργαζομένων και εξουσίας,
ποιος πραγματικά τον εμπιστεύεται; Τη στιγμή που
λειτουργεί ως ξένο σώμα μέσα στο εργατικό κίνημα,
αποτελώντας την άλλη όψη της εξουσίας και του
κράτους, στέκεται εχθρικά σε κάθε μαχητικό αγώνα
διάρκειας και κυρίως λοιδορεί τη μαζική δράση των
εργαζομένων, όπως αυτή της 5ης Μαΐου.
Με έντονη τη σύγκρουση μεταξύ των κρατούντων
και της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, οι
μάχες της επόμενης περιόδου, αρχής γενομένης
από τη ΔΕΘ, θα είναι καθοριστικές για τη μαζική
ανάπτυξη της άμεσης επαναστατικής δράσης.
Γιατί η καταστροφική επέλαση του καπιταλισμού και
του κράτους μόνο με έναν πανκοινωνικό ξεσηκωμό
εξέγερσης, αλληλεγγύης, δημιουργίας εργατικών
και κοινωνικών αντι-θεσμών και ριζικής επαναστα-
τικής ανατροπής μπορεί να ανακοπεί, ώστε να επα-
νορίσουμε τη ζωή μας. Ας τολμήσουμε...!
http://efimeridadrasi.blogspot.com/
Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – Ε.Ε. – ΔΝΤ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!
Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες του ιδιωτικού τομέα,
Η Προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ είναι φανερό πια ότι σημαίνει για
τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους την καθημερινή εξαγγελία πρωτοφανών
μέτρων κοινωνικής κατεδάφισης, στο πλαίσιο εφαρμογής του απαράδεκτου «Μνημονίου». Η
νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα δεν έχει σταματημό.
Προ των πυλών είναι τώρα το τελειωτικό χτύπημα που επιχειρεί η Κυβέρνηση με την ψήφιση του
νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό, που κατεδαφίζει το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα και σφαγιάζει τις
συντάξεις, αλλά και του Π.Δ. για τις εργασιακές σχέσεις που καταργεί όλο το ατομικό και συλλογικό
εργασιακό δίκαιο, που με αγώνες κατέκτησαν οι εργαζόμενοι.
Όλα αυτά γίνονται κατ΄ απαίτηση των αγορών, των δανειστών της χώρας και του μεγάλου
χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου. Όλα αυτά δεν γίνονται για τη «σωτηρία της πατρίδας», αντίθετα
συνιστούν το τέλειο έγκλημα σε βάρος της χώρας, της ανάπτυξης, των εργαζομένων και των λαϊκών
στρωμάτων. Συνιστούν δραματική αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας σε επίπεδα που δεν μπορεί
να αντέξει η Κοινωνία. Συνιστούν μια συνολική και δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου των
εργαζομένων. Οδηγούν στη διάλυση του κοινωνικού ιστού και την καθιέρωση μιας «κοινωνικής
ερήμου» στη χώρα μας.
Με το νομοσχέδιο για το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ και ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ (Π.Δ.), που καταθέτει στη Βουλή η
Κυβέρνηση κατ’ απαίτηση του Μνημονίου, καταφέρνει πολλαπλά χτυπήματα, καταπατώντας ακόμα
και αυτό το ίδιο το Σύνταγμα και τσαλακώνοντας στοιχειώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα:
Οδηγεί στο τέλος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στην καθιέρωση ατομικών
εργασιακών σχέσεων, αποδυναμώνοντας πλήρως το ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος και
της συλλογικής δράσης των εργαζομένων
Καταργεί τους κατώτατους μισθούς ασφαλείας (ΕΓΣΣΕ και κλαδικές ΣΣΕ), διαμορφώνει μισθούς
εξαθλίωσης, νομιμοποιεί την ακόμα πιο φθηνή εργασία των νέων έως 25 ετών, απελευθερώνει
τις απολύσεις και πετσοκόβει τις αποζημιώσεις, ικανοποιώντας πλήρως όλα τα εργοδοτικά
αιτήματα της τελευταίας 25ετίας.
Κατεδαφίζει στην κυριολεξία τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και το Κοινωνικό Κράτος
Αυξάνει δραματικά τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση, επιβάλλοντας χαμηλόμισθη εργασία ως
τα βαθιά γεράματα με αντάλλαγμα συντάξεις φτώχειας και αναξιοπρέπειας.
Αυτή η πολιτική δεν σημαίνει «σωτηρία της Πατρίδας». Σημαίνει καταστροφή της χώρας,
της οικονομίας, των εργαζομένων και της Κοινωνίας.
Η οργή και η αγανάκτησή μας πρέπει τώρα να μετατραπούν
σε μαζική – ενωτική – μαχητική δράση.
Σας καλούμε να συμμετάσχουμε μαζικά και δυναμικά στην
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στις 29 ΙΟΥΝΗ
και στις κατά τόπους απεργιακές Συγκεντρώσεις
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ στις 11.00 π.μ. ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Η Προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ είναι φανερό πια ότι σημαίνει για
τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους την καθημερινή εξαγγελία πρωτοφανών
μέτρων κοινωνικής κατεδάφισης, στο πλαίσιο εφαρμογής του απαράδεκτου «Μνημονίου». Η
νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα δεν έχει σταματημό.
Προ των πυλών είναι τώρα το τελειωτικό χτύπημα που επιχειρεί η Κυβέρνηση με την ψήφιση του
νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό, που κατεδαφίζει το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα και σφαγιάζει τις
συντάξεις, αλλά και του Π.Δ. για τις εργασιακές σχέσεις που καταργεί όλο το ατομικό και συλλογικό
εργασιακό δίκαιο, που με αγώνες κατέκτησαν οι εργαζόμενοι.
Όλα αυτά γίνονται κατ΄ απαίτηση των αγορών, των δανειστών της χώρας και του μεγάλου
χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου. Όλα αυτά δεν γίνονται για τη «σωτηρία της πατρίδας», αντίθετα
συνιστούν το τέλειο έγκλημα σε βάρος της χώρας, της ανάπτυξης, των εργαζομένων και των λαϊκών
στρωμάτων. Συνιστούν δραματική αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας σε επίπεδα που δεν μπορεί
να αντέξει η Κοινωνία. Συνιστούν μια συνολική και δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου των
εργαζομένων. Οδηγούν στη διάλυση του κοινωνικού ιστού και την καθιέρωση μιας «κοινωνικής
ερήμου» στη χώρα μας.
Με το νομοσχέδιο για το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ και ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ (Π.Δ.), που καταθέτει στη Βουλή η
Κυβέρνηση κατ’ απαίτηση του Μνημονίου, καταφέρνει πολλαπλά χτυπήματα, καταπατώντας ακόμα
και αυτό το ίδιο το Σύνταγμα και τσαλακώνοντας στοιχειώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα:
Οδηγεί στο τέλος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στην καθιέρωση ατομικών
εργασιακών σχέσεων, αποδυναμώνοντας πλήρως το ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος και
της συλλογικής δράσης των εργαζομένων
Καταργεί τους κατώτατους μισθούς ασφαλείας (ΕΓΣΣΕ και κλαδικές ΣΣΕ), διαμορφώνει μισθούς
εξαθλίωσης, νομιμοποιεί την ακόμα πιο φθηνή εργασία των νέων έως 25 ετών, απελευθερώνει
τις απολύσεις και πετσοκόβει τις αποζημιώσεις, ικανοποιώντας πλήρως όλα τα εργοδοτικά
αιτήματα της τελευταίας 25ετίας.
Κατεδαφίζει στην κυριολεξία τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και το Κοινωνικό Κράτος
Αυξάνει δραματικά τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση, επιβάλλοντας χαμηλόμισθη εργασία ως
τα βαθιά γεράματα με αντάλλαγμα συντάξεις φτώχειας και αναξιοπρέπειας.
Αυτή η πολιτική δεν σημαίνει «σωτηρία της Πατρίδας». Σημαίνει καταστροφή της χώρας,
της οικονομίας, των εργαζομένων και της Κοινωνίας.
Η οργή και η αγανάκτησή μας πρέπει τώρα να μετατραπούν
σε μαζική – ενωτική – μαχητική δράση.
Σας καλούμε να συμμετάσχουμε μαζικά και δυναμικά στην
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στις 29 ΙΟΥΝΗ
και στις κατά τόπους απεργιακές Συγκεντρώσεις
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ στις 11.00 π.μ. ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
2ος νεκρός εργάτης στο Πήλιο
Μετά τον 27χρονο προχτές στο μυλοπόταμο, σκοτώθηκε χτες ένας 19χρονος σε αναγειρόμενη οικοδομή στους Αγ.40 ζαγοράς.
μόνο που στη δεύτερη περίπτωση το θύμα ήταν αλβανός χωρίς χαρτιά και ψάχνουν τώρα και τους συναδέλφους του (πιθανολογώντας πως ούτε αυτοί είχαν χαρτιά) για να τι? τους απελάσουν?
σημ. στην πρώτη περίπτωση προχτες ο νεκρός ήταν χειριστής της αντλίας και γιος του ιδιοκτήτη της εταιρείας έτοιμου σκυροδέματος.
πηγη:http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1186880
ΥΓ: ποσοι εργατες ακομα πρεπει να θυσιαστουν στον βωμο του κερδους?
ως ποτε το κρατος και τα αφεντικα θα δολοφονουν εργαζομενους που
παλευουν για το μεροκαματο?
Ως ποτε τα καθεστωτικα μεσα αποχαυνωσης θα καλυπτουν τις δολοφονιες
αυτες του κρατους και των καπιταλιστων.
Στους εργασιακούς χώρους μαίνεται ένας ακύρηχτος πόλεμος, με θύματα
από την πλευρά των εργατών.Σχεδον καθε μερα πια υπαρχει και μια
δολοφονια εργατη στον χωρο δουλειας του.
Η απάντηση σε αυτες τις δολοφνιες, δεν μπορεί παρά να
είναι η άμεση και αδιαμεσολάβητη δράση ενάντια στο κεφάλαιο
και στους νόμους που το στηρίζουν.
εργατικα ατυχηματα κ σφαιρες στο ψαχνο το πολεμο τον ζουμε καθε μερα εδω!!!!
Η ΣΥΝΤΑΞΗ
μόνο που στη δεύτερη περίπτωση το θύμα ήταν αλβανός χωρίς χαρτιά και ψάχνουν τώρα και τους συναδέλφους του (πιθανολογώντας πως ούτε αυτοί είχαν χαρτιά) για να τι? τους απελάσουν?
σημ. στην πρώτη περίπτωση προχτες ο νεκρός ήταν χειριστής της αντλίας και γιος του ιδιοκτήτη της εταιρείας έτοιμου σκυροδέματος.
πηγη:http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1186880
ΥΓ: ποσοι εργατες ακομα πρεπει να θυσιαστουν στον βωμο του κερδους?
ως ποτε το κρατος και τα αφεντικα θα δολοφονουν εργαζομενους που
παλευουν για το μεροκαματο?
Ως ποτε τα καθεστωτικα μεσα αποχαυνωσης θα καλυπτουν τις δολοφονιες
αυτες του κρατους και των καπιταλιστων.
Στους εργασιακούς χώρους μαίνεται ένας ακύρηχτος πόλεμος, με θύματα
από την πλευρά των εργατών.Σχεδον καθε μερα πια υπαρχει και μια
δολοφονια εργατη στον χωρο δουλειας του.
Η απάντηση σε αυτες τις δολοφνιες, δεν μπορεί παρά να
είναι η άμεση και αδιαμεσολάβητη δράση ενάντια στο κεφάλαιο
και στους νόμους που το στηρίζουν.
εργατικα ατυχηματα κ σφαιρες στο ψαχνο το πολεμο τον ζουμε καθε μερα εδω!!!!
Η ΣΥΝΤΑΞΗ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΩΝ (ΕΛΤΑ)
Αυτό το κείμενο είναι μια ευκαιρία για μας τους συμβασιούχους, να αναδείξουμε την αθλιότητα στη
δουλειά μας.
Να εναντιωθούμε σε κάθε κομματική πειθαρχία και ανάθεση
(είτε ''συνδικαλιστική'', είτε ''πελατειακή''), που προκαλεί την υποτίμησή μας.
Να μη συμβιβαστούμε με την αντίληψη "τη δουλίτσα μας να ‘χουμε".
Να κάνουμε κριτική ακόμη και στις περιπτώσεις συναδέλφων, που είτε δεν νοιάζονται καθόλου
για τη θέση τους, αφού είναι ''προσωρινοί'', είτε εκτελούν κατά γράμμα τις εντολές προϊσταμένων
χωρίς αντίδραση-ελπίζοντας στη μονιμότητα.
Να επιτεθούμε δηλαδή, σε όλα αυτά που με στόχο την καριέρα και το βόλεμα, ταυτίζουν
τη δουλειά μας με τα συμφέροντα της διοίκησης και των κομματικών παρατρεχάμενων.
Η παροχή καλύτερων υπηρεσιών αφορά (το συλλογικό καπιταλιστή-το κράτος), τη διοίκηση,
τους υψηλόμισθους μάνατζερς και στελέχη των ΕΛΤΑ.
Αυτό που εμείς θέλουμε, σύμφωνα με τη θέση μας στην παραγωγική διαδικασία του οργανισμού,
είναι η διεκδίκηση της αξιοπρέπειας και των εργασιακών δικαιωμάτων μας (δηλ. να αντιπαλέψου-
με τον εκβιασμό και την αλλοτρίωση που προκαλεί η μισθωτή εργασία).
Είμαστε με την αυτό-οργάνωση των διεκδικήσεων και των αγώνων απέναντι στους κομματικούς μη-
χανισμούς, που μας αντιμετωπίζουν σαν συμβασιούχους χωρίς δικαιώματα και με ημερομηνία λή-
ξης. Με λίγα λόγια απαιτούμε να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο και πλούτο μας.
Πιο συγκεκριμένα:
• Η υποβάθμισή μας συνδέεται με την αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση οργανικών θέσεων
εργασίας και είναι μέρος της συνολικής υποβάθμισης της εργασίας. Η εντατικοποίηση σαν μεθό-
δευση για την ''απελευθέρωση'' της ταχυδρομικής αγοράς και το μοίρασμά της μεταξύ των αφεντι-
κών, θα δημιουργήσει ίδιες εργασιακές συνθήκες παντού. Ειδικά οι συλλογικές συμβάσεις όχι μό-
νο δεν θεμελιώνουν δικαιώματα, αλλά θέτουν και το όριο των 24 μηνών δουλειάς. Το κράτος απο-
δεικνύεται ο μεγαλύτερος καταπατητής κάθε έννοιας εργατικού δικαίου. Μόνο η γνώση και η πά-
λη για τα εργατικά δικαιώματα δημιουργεί προϋποθέσεις ανατροπής τους προς το καλύτερο.
Οι μόνιμοι συνάδελφοι πρέπει να είναι αλληλέγγυοι στον αγώνα μας, εγκαταλείποντας λογικές κομ-
ματικής μεσολάβησης, που διαιωνίζουν και χειροτερεύουν την εργασιακή σχέση. Τα συμφέροντά
μας είναι κοινά γιατί κανείς δεν μας διασφαλίζει πιά κεκτημένα δικαιώματα (π.χ. μονιμότητα, επιδό-
ματα, συνθήκες εργασίας, κλπ.). Μαζί, πρέπει να συναντηθούμε-ξεπερνώντας τον κατακερματισμό
μέσα στη δουλειά και το επιχείρημα, πως "οι πολιτικοποιημένοι θα αντιδράσουν ενώ οι υπόλοιποι θα
χάνουν απλά τα μεροκάματα στις απεργίες-βαρελότα-του επίσημου συνδικαλισμού ”.
Για μας, οι μόνιμοι συνάδελφοι δεν είναι ''ιδιοκτήτες'' που μοιράζουν ''απασχόληση'', ούτε ''εργοδό-
τες'' που επιτηρούν την εργασιακή διαδικασία -κέρδος. Επίσης, δεν πρέπει να λειτουργούν ανταγωνι-
στικά ή κατασταλτικά απέναντι στους συμβασιούχους.
-Το επίσημο σωματείο ''ΠΟΣΤ'' (Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών) ανέστειλε την α-
περγία που είχε προκηρύξει στις 26/4/10 γιατί ως διεκπεραιωτής ανάμεσα στους εργαζόμενους και
τη διοίκηση, έδρασε πυροσβεστικά, συμφωνόντας για άλλη μια φορά με την πρόσληψη νέων συμβα-
σιούχων ...όσο αυτό λειτουργεί και βολεύει... (λες και το πρόβλημα είναι μόνο οι προσλήψεις). Ακό-
μα και με την είσοδο της χώρας στο διεθνές νομισματικό ταμείο, παραμένει στο ρόλο της ανάθεσης
με το πρόσχημα των ''καλύτερων υπηρεσιών'' του ''σοσιαλιστικού'' μάνατζμεντ. Σαν να πρέπει οι ερ-
γαζόμενοι να σκέφτονται σαν πελάτες.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΣΤΑ ΕΛΤΑ
επικοινωνία:
symbasiouxoi.elta@gmail.com
φΥΓ: δειτε την αφισα απο την οποια προερχεται το κειμενο σε μορδσε μορφη pdf:
afisa_elta_teliko_neo.pdf
δουλειά μας.
Να εναντιωθούμε σε κάθε κομματική πειθαρχία και ανάθεση
(είτε ''συνδικαλιστική'', είτε ''πελατειακή''), που προκαλεί την υποτίμησή μας.
Να μη συμβιβαστούμε με την αντίληψη "τη δουλίτσα μας να ‘χουμε".
Να κάνουμε κριτική ακόμη και στις περιπτώσεις συναδέλφων, που είτε δεν νοιάζονται καθόλου
για τη θέση τους, αφού είναι ''προσωρινοί'', είτε εκτελούν κατά γράμμα τις εντολές προϊσταμένων
χωρίς αντίδραση-ελπίζοντας στη μονιμότητα.
Να επιτεθούμε δηλαδή, σε όλα αυτά που με στόχο την καριέρα και το βόλεμα, ταυτίζουν
τη δουλειά μας με τα συμφέροντα της διοίκησης και των κομματικών παρατρεχάμενων.
Η παροχή καλύτερων υπηρεσιών αφορά (το συλλογικό καπιταλιστή-το κράτος), τη διοίκηση,
τους υψηλόμισθους μάνατζερς και στελέχη των ΕΛΤΑ.
Αυτό που εμείς θέλουμε, σύμφωνα με τη θέση μας στην παραγωγική διαδικασία του οργανισμού,
είναι η διεκδίκηση της αξιοπρέπειας και των εργασιακών δικαιωμάτων μας (δηλ. να αντιπαλέψου-
με τον εκβιασμό και την αλλοτρίωση που προκαλεί η μισθωτή εργασία).
Είμαστε με την αυτό-οργάνωση των διεκδικήσεων και των αγώνων απέναντι στους κομματικούς μη-
χανισμούς, που μας αντιμετωπίζουν σαν συμβασιούχους χωρίς δικαιώματα και με ημερομηνία λή-
ξης. Με λίγα λόγια απαιτούμε να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο και πλούτο μας.
Πιο συγκεκριμένα:
• Η υποβάθμισή μας συνδέεται με την αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση οργανικών θέσεων
εργασίας και είναι μέρος της συνολικής υποβάθμισης της εργασίας. Η εντατικοποίηση σαν μεθό-
δευση για την ''απελευθέρωση'' της ταχυδρομικής αγοράς και το μοίρασμά της μεταξύ των αφεντι-
κών, θα δημιουργήσει ίδιες εργασιακές συνθήκες παντού. Ειδικά οι συλλογικές συμβάσεις όχι μό-
νο δεν θεμελιώνουν δικαιώματα, αλλά θέτουν και το όριο των 24 μηνών δουλειάς. Το κράτος απο-
δεικνύεται ο μεγαλύτερος καταπατητής κάθε έννοιας εργατικού δικαίου. Μόνο η γνώση και η πά-
λη για τα εργατικά δικαιώματα δημιουργεί προϋποθέσεις ανατροπής τους προς το καλύτερο.
Οι μόνιμοι συνάδελφοι πρέπει να είναι αλληλέγγυοι στον αγώνα μας, εγκαταλείποντας λογικές κομ-
ματικής μεσολάβησης, που διαιωνίζουν και χειροτερεύουν την εργασιακή σχέση. Τα συμφέροντά
μας είναι κοινά γιατί κανείς δεν μας διασφαλίζει πιά κεκτημένα δικαιώματα (π.χ. μονιμότητα, επιδό-
ματα, συνθήκες εργασίας, κλπ.). Μαζί, πρέπει να συναντηθούμε-ξεπερνώντας τον κατακερματισμό
μέσα στη δουλειά και το επιχείρημα, πως "οι πολιτικοποιημένοι θα αντιδράσουν ενώ οι υπόλοιποι θα
χάνουν απλά τα μεροκάματα στις απεργίες-βαρελότα-του επίσημου συνδικαλισμού ”.
Για μας, οι μόνιμοι συνάδελφοι δεν είναι ''ιδιοκτήτες'' που μοιράζουν ''απασχόληση'', ούτε ''εργοδό-
τες'' που επιτηρούν την εργασιακή διαδικασία -κέρδος. Επίσης, δεν πρέπει να λειτουργούν ανταγωνι-
στικά ή κατασταλτικά απέναντι στους συμβασιούχους.
-Το επίσημο σωματείο ''ΠΟΣΤ'' (Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών) ανέστειλε την α-
περγία που είχε προκηρύξει στις 26/4/10 γιατί ως διεκπεραιωτής ανάμεσα στους εργαζόμενους και
τη διοίκηση, έδρασε πυροσβεστικά, συμφωνόντας για άλλη μια φορά με την πρόσληψη νέων συμβα-
σιούχων ...όσο αυτό λειτουργεί και βολεύει... (λες και το πρόβλημα είναι μόνο οι προσλήψεις). Ακό-
μα και με την είσοδο της χώρας στο διεθνές νομισματικό ταμείο, παραμένει στο ρόλο της ανάθεσης
με το πρόσχημα των ''καλύτερων υπηρεσιών'' του ''σοσιαλιστικού'' μάνατζμεντ. Σαν να πρέπει οι ερ-
γαζόμενοι να σκέφτονται σαν πελάτες.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΣΤΑ ΕΛΤΑ
επικοινωνία:
symbasiouxoi.elta@gmail.com
φΥΓ: δειτε την αφισα απο την οποια προερχεται το κειμενο σε μορδσε μορφη pdf:
afisa_elta_teliko_neo.pdf
ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ - ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΑΤΕΡΓΑ
Μια μικρή πόλη: Δέκα χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουμε στα τηλεφωνικά κέντρα.
Οι πιο τυχεροί εργαζόμαστε ως άμεσο προσωπικό της εταιρείας την οποία εκπροσωπούμε, αν και με το διαρκή κίνδυνο το τμήμα μας να
διαλυθεί και να παραδοθεί σε outsourcing (υπεργολάβους). Οι λιγότερο τυχεροί, είμαστε ενοικιαζόμενοι. Εγκατεστημένοι στην εταιρεία-
υπεργολάβο, ισχυριζόμαστε ότι “ανήκουμε στην μεγάλη οικογένεια” της Εθνικής Τράπεζας, της Apple, της Tellas, της Vodafone κι ας μην
έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία το κτίριό τους. Τον ένα μήνα νοικιασμένοι στην μία εταιρεία, τον επόμενο στην άλλη, με μηνιαίες ή
δίμηνες συμβάσεις, πάντα στο κυνήγι του “στόχου απόδοσης” και με το φόβο της απόλυσης να κρέμεται πάνω απ' το κεφάλι μας.
- Στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, το ωράριο τηρείται ευλαβικά, οι απουσίες καταμετρώνται, υπογράφουμε στην
είσοδο και την έξοδο. Η αμοιβή εδώ είναι με το κομμάτι με κάθε δημοσκοπικό φύλλο που συμπληρώνουμε. Δεν παίρνουμε επίδομα
αδείας, δώρα και ό,τι άλλο αναλογεί σε εξαρτημένη σχέση εργασίας. Πολλές φορές δεχόμαστε κλήση μέσα στη νύχτα, όπου μας
ανακοινώνεται ότι δε θα χρειαστεί να έρθουμε στη δουλειά μέχρι νεοτέρας.
- Στα ξενόγλωσσα call center, κάνουμε τους Άγγλους, τους Ισπανούς ή τους Γερμανούς, κατά περίπτωση. Προσοχή μην
καταλάβει ο πελάτης ότι είσαι Έλληνας, ότι αμείβεσαι με μισθό Ελλάδας, ενώ ο πελάτης πλήρωσε για Γερμανικό προϊόν.
- Στα κάτεργα τύπου Teleperformance, Icap, Newsphone, όταν πρέπει να σου κάνουν αορίστου, μας λύνουν τη σύμβαση και μας
μεταφέρουν στην διπλανή εταιρεία – φάντασμα, έτσι ώστε να παραμείνουμε ενοικιαζόμενοι, δίμηνοι, εργαζόμενοι-λάστιχο μέχρι τέλους.
Η εταιρεία φάντασμα μας νοικιάζει στην Τeleperformance, αυτή με τη σειρά της μας ξανανοικιάζει, κι εμείς, υπάλληλοι είκοσι
διαφορετικών εταιρειών ταυτόχρονα, σηκώνουμε το τηλέφωνο χαμογελαστοί: “πώς μπορώ να εξυπηρετήσω;”
- Σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αυξανόμενη εντατικοποίηση του ελέγχου,
την επικρότηση του ρουφιανέματος και το προμοτάρισμα του ανταγωνισμού μεταξύ των συναδέλφων.
- Τα επιχειρησιακά σωματεία ελάχιστα (Wind, Vodafone,HOL) και σε διαρκή σύγκρουση με την εργοδοσία.
Στις υπόλοιπες εταιρείες, αρκεί να μας ξεφύγειη λέξη “σωματείο” ή “απεργία”, για ναεισπράξουμε την απάντηση:
“Περάστε απ' το λογιστήριο”.
Σαν να μην τους έφταναν όλα αυτά, η έλευση της τρόικας ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ που προσπάθησαν να μας
παρουσιάσουν ότι είναι η μόνη λύση, μας γυρίζει αιώνες πίσω σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας. Ο μπαμπούλας της χρεωκοπίας προβάλλεται καθημερινά από όλο το πολιτικό προσωπικό ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ καθώς και τους
καλοπληρωμένους δημοσιογράφους-υπηρέτες τους στα ΜΜΕ. Αλλά τα μέτρα σε εργασιακό και ασφαλιστικό δεν είναι οικονομικού χαρακτήρα. Η επίθεση που έχουν εξαπολύσει είναι βαθειά πολιτική. Καταργούν δικαιώματα και κατακτήσεις που έχουν απομείνει και τα οποία αποτέλεσαν τα πρώτα συστατικά συγκρότησης της εργατικής τάξης και των αγώνων της. Φανερώνεται πλέον ο ξεκάθαρος στόχος του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, η πλήρης και άνευ όρων υποταγή των εργαζομένων στις ορέξεις τους. Επιδιώκουν όχι μόνο να αυξήσουν τα κέρδη τους σε συνθήκες κρίσης αλλά
κυρίως να βάλουν εμπόδια στην από την αρχή συγκρότηση της εργατικής τάξης. Καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και με 500 ευρώ μισθό μας θέλουν μαθητευόμενους στην υποταγή και την ατομική διαπραγμάτευση. Και ενώ θα είμαστε
τη μια περίοδο άνεργοι, την άλλη ανασφάλιστοι, την τρίτη με ένα – δυο μήνες σύμβαση και ξανά απ' την αρχή, απαιτούνται 40 χρόνια δουλειάς με ένσημα για να μπορέσουμε να πάρουμε σύνταξη-επίδομα 360 ευρώ. Άπιαστο
“όνειρο” ακόμα και στις σημερινές συνθήκες της μακροχρόνιας ανεργίας και της ελαστικής εργασίας. Η κοινωνική ασφάλιση καταργείται πλήρως και γίνεται πλέον ατομική υπόθεση. Η σύνταξη μετατρέπεται σε προνοιακό επίδομα για
τον “άλλο” κόσμο. Όσο για την περίθαλψη όποιος έχει χρήματα θα έχει και την υγειά του.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση που ανατρέπει όλη την εργατική νομοθεσία μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε δούλους πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημα μας, να ξεσηκωθούμε! Απέναντι στην ατομική διαπραγμάτευση να μην
μείνει κανένας μόνος του απέναντι στο αφεντικό, να υπερασπιστούμε τις συλλογικές συμβάσεις και να παλέψουμε για νέες. Το σάπιο και βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα δεν διορθώνεται. Το μόνο που έχει να μας προσφέρει είναι δυστυχία
και εξαθλίωση. Να διεκδικήσουμε τις ζωές μας πίσω και όλα αυτά που μας ανήκουν. Όλοι μαζί να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Να ενωθούμε με τους εκατοντάδες χιλιάδες που πλημμύρισαν τους δρόμους στην απεργία της 5ης Μαΐου.
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες... αυτός είναι και ο φόβος τους!
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΡΙΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 10:30 ΜΟΥΣΕΙΟ
***
πρωτοβουλία εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα "no dial zone"
nodial@espiv.net
Οι πιο τυχεροί εργαζόμαστε ως άμεσο προσωπικό της εταιρείας την οποία εκπροσωπούμε, αν και με το διαρκή κίνδυνο το τμήμα μας να
διαλυθεί και να παραδοθεί σε outsourcing (υπεργολάβους). Οι λιγότερο τυχεροί, είμαστε ενοικιαζόμενοι. Εγκατεστημένοι στην εταιρεία-
υπεργολάβο, ισχυριζόμαστε ότι “ανήκουμε στην μεγάλη οικογένεια” της Εθνικής Τράπεζας, της Apple, της Tellas, της Vodafone κι ας μην
έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία το κτίριό τους. Τον ένα μήνα νοικιασμένοι στην μία εταιρεία, τον επόμενο στην άλλη, με μηνιαίες ή
δίμηνες συμβάσεις, πάντα στο κυνήγι του “στόχου απόδοσης” και με το φόβο της απόλυσης να κρέμεται πάνω απ' το κεφάλι μας.
- Στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, το ωράριο τηρείται ευλαβικά, οι απουσίες καταμετρώνται, υπογράφουμε στην
είσοδο και την έξοδο. Η αμοιβή εδώ είναι με το κομμάτι με κάθε δημοσκοπικό φύλλο που συμπληρώνουμε. Δεν παίρνουμε επίδομα
αδείας, δώρα και ό,τι άλλο αναλογεί σε εξαρτημένη σχέση εργασίας. Πολλές φορές δεχόμαστε κλήση μέσα στη νύχτα, όπου μας
ανακοινώνεται ότι δε θα χρειαστεί να έρθουμε στη δουλειά μέχρι νεοτέρας.
- Στα ξενόγλωσσα call center, κάνουμε τους Άγγλους, τους Ισπανούς ή τους Γερμανούς, κατά περίπτωση. Προσοχή μην
καταλάβει ο πελάτης ότι είσαι Έλληνας, ότι αμείβεσαι με μισθό Ελλάδας, ενώ ο πελάτης πλήρωσε για Γερμανικό προϊόν.
- Στα κάτεργα τύπου Teleperformance, Icap, Newsphone, όταν πρέπει να σου κάνουν αορίστου, μας λύνουν τη σύμβαση και μας
μεταφέρουν στην διπλανή εταιρεία – φάντασμα, έτσι ώστε να παραμείνουμε ενοικιαζόμενοι, δίμηνοι, εργαζόμενοι-λάστιχο μέχρι τέλους.
Η εταιρεία φάντασμα μας νοικιάζει στην Τeleperformance, αυτή με τη σειρά της μας ξανανοικιάζει, κι εμείς, υπάλληλοι είκοσι
διαφορετικών εταιρειών ταυτόχρονα, σηκώνουμε το τηλέφωνο χαμογελαστοί: “πώς μπορώ να εξυπηρετήσω;”
- Σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αυξανόμενη εντατικοποίηση του ελέγχου,
την επικρότηση του ρουφιανέματος και το προμοτάρισμα του ανταγωνισμού μεταξύ των συναδέλφων.
- Τα επιχειρησιακά σωματεία ελάχιστα (Wind, Vodafone,HOL) και σε διαρκή σύγκρουση με την εργοδοσία.
Στις υπόλοιπες εταιρείες, αρκεί να μας ξεφύγειη λέξη “σωματείο” ή “απεργία”, για ναεισπράξουμε την απάντηση:
“Περάστε απ' το λογιστήριο”.
Σαν να μην τους έφταναν όλα αυτά, η έλευση της τρόικας ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ που προσπάθησαν να μας
παρουσιάσουν ότι είναι η μόνη λύση, μας γυρίζει αιώνες πίσω σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας. Ο μπαμπούλας της χρεωκοπίας προβάλλεται καθημερινά από όλο το πολιτικό προσωπικό ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ καθώς και τους
καλοπληρωμένους δημοσιογράφους-υπηρέτες τους στα ΜΜΕ. Αλλά τα μέτρα σε εργασιακό και ασφαλιστικό δεν είναι οικονομικού χαρακτήρα. Η επίθεση που έχουν εξαπολύσει είναι βαθειά πολιτική. Καταργούν δικαιώματα και κατακτήσεις που έχουν απομείνει και τα οποία αποτέλεσαν τα πρώτα συστατικά συγκρότησης της εργατικής τάξης και των αγώνων της. Φανερώνεται πλέον ο ξεκάθαρος στόχος του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, η πλήρης και άνευ όρων υποταγή των εργαζομένων στις ορέξεις τους. Επιδιώκουν όχι μόνο να αυξήσουν τα κέρδη τους σε συνθήκες κρίσης αλλά
κυρίως να βάλουν εμπόδια στην από την αρχή συγκρότηση της εργατικής τάξης. Καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και με 500 ευρώ μισθό μας θέλουν μαθητευόμενους στην υποταγή και την ατομική διαπραγμάτευση. Και ενώ θα είμαστε
τη μια περίοδο άνεργοι, την άλλη ανασφάλιστοι, την τρίτη με ένα – δυο μήνες σύμβαση και ξανά απ' την αρχή, απαιτούνται 40 χρόνια δουλειάς με ένσημα για να μπορέσουμε να πάρουμε σύνταξη-επίδομα 360 ευρώ. Άπιαστο
“όνειρο” ακόμα και στις σημερινές συνθήκες της μακροχρόνιας ανεργίας και της ελαστικής εργασίας. Η κοινωνική ασφάλιση καταργείται πλήρως και γίνεται πλέον ατομική υπόθεση. Η σύνταξη μετατρέπεται σε προνοιακό επίδομα για
τον “άλλο” κόσμο. Όσο για την περίθαλψη όποιος έχει χρήματα θα έχει και την υγειά του.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση που ανατρέπει όλη την εργατική νομοθεσία μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε δούλους πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημα μας, να ξεσηκωθούμε! Απέναντι στην ατομική διαπραγμάτευση να μην
μείνει κανένας μόνος του απέναντι στο αφεντικό, να υπερασπιστούμε τις συλλογικές συμβάσεις και να παλέψουμε για νέες. Το σάπιο και βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα δεν διορθώνεται. Το μόνο που έχει να μας προσφέρει είναι δυστυχία
και εξαθλίωση. Να διεκδικήσουμε τις ζωές μας πίσω και όλα αυτά που μας ανήκουν. Όλοι μαζί να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Να ενωθούμε με τους εκατοντάδες χιλιάδες που πλημμύρισαν τους δρόμους στην απεργία της 5ης Μαΐου.
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες... αυτός είναι και ο φόβος τους!
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΡΙΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 10:30 ΜΟΥΣΕΙΟ
***
πρωτοβουλία εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα "no dial zone"
nodial@espiv.net
Αναβολή της κουζίνας για σημερα 24/6γιατην οικονομικη ενισχυση των συναδελφων στο Banquet
Αναβάλλεται η αυτοοργανωμένη κουζίνα στο Banquet που
ήταν προγραμματισμένη για σημερα Πέμπτη 24/6.
Η πορεία από τα μαγαζιά του επισιτισμού την ίδια μέρα
στις 18:00 θα πραγματοποιηθεί κανονικά.
Θα υπάρξει ανακοίνωση για τη διεξαγωγή της κουζίνας.
ήταν προγραμματισμένη για σημερα Πέμπτη 24/6.
Η πορεία από τα μαγαζιά του επισιτισμού την ίδια μέρα
στις 18:00 θα πραγματοποιηθεί κανονικά.
Θα υπάρξει ανακοίνωση για τη διεξαγωγή της κουζίνας.
Αλλος ενας σκοτωμενος εργατης
Τελευταίο μεροκάματο για έναν 27χρονο στον Μυλοπόταμο Πηλίου, ο οποίος έχασε τη ζωή του από ηλεκροπληξία, όταν η αντλία σκυροδέματος που χειριζόταν κατά τη διάρκεια οικοδομικών εργασιών, ήρθε...σε επαφή με ηλεκτροφόρο καλωδιο.
Σαν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ δεν θα παψουμε να λεμε οτι και αυτο το...ατυχημα ειναι μια οργανωμενη δολοφονια.
Ενα ακομα εγκλημα που εκπορευεται απο την συμπαιγνια κρατους και εργοδοτων ενω οι εκπροσωποι των γραφειοκρατικων συνδικατων σιωπηλοι βυθισμενοι στα αναπαυτικα καθισματα του γραφειου τους,παρακολουθουν απαθεις και αδυναμοι εγκλωβισμενοι μεσα στην κομματικη μιζερια τους, την αντιλαικη επιθεση και τον εκφασισμο της κοινωνιας
η συνταξη του ιστολογιου
Σαν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ δεν θα παψουμε να λεμε οτι και αυτο το...ατυχημα ειναι μια οργανωμενη δολοφονια.
Ενα ακομα εγκλημα που εκπορευεται απο την συμπαιγνια κρατους και εργοδοτων ενω οι εκπροσωποι των γραφειοκρατικων συνδικατων σιωπηλοι βυθισμενοι στα αναπαυτικα καθισματα του γραφειου τους,παρακολουθουν απαθεις και αδυναμοι εγκλωβισμενοι μεσα στην κομματικη μιζερια τους, την αντιλαικη επιθεση και τον εκφασισμο της κοινωνιας
η συνταξη του ιστολογιου
Περικοπές μισθών στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ*
Η ηγεσία του ΚΚΕ το κατάφερε και αυτο!Εξασφάλισε την πρωτιά ανάμεσα στους εργοδότες /καπιταλιστές στην εφαρμογή του μνημονίου ΕΕ/ΔΝΤ για κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Ανακοίνωσε στους εργαζομένους του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ οτι θα πληρώνονται με τους μισθούς πείνας των επαγγελματικών στελεχών του κόμματος δηλαδή μεγάλη περικοπή και για όσους δεν δεχτούνε ετοιμάζει απολύσεις στην βάση των ρυθμίσεων Λοβέρδου.Βήμα πρώτο για την υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων του ΚΚΕ είναι η συγκατάθεση της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης του ΚΚΕ στον Ριζοσπάστη .Την Τετάρτη 16/6/2010 έγινε γενική συνέλευση της ΚΟΒ και μετά απο απειλές και εκβιασμούς και μέσα σε ενα κλίμα έντασης υφαρπάχθηκε απόφαση με 43 υπέρ και 2 λευκά που προβλέπει “ εθελοντικές περικοπές “ . Η καθοδήγηση εξήγησε οτι θα γίνουν ατομικές συννενοήσεις για το ακριβές ύψος κάθε μισθού μετά τις περικοπές.Καραμπινάτη ατομική διαπραγμάτευση.Για τον φόβο των Ιουδαίων ανακοινώθηκε οτι οι καταστάσεις μισθοδοσίας θα είναι οι ίδιες αλλά οι εργαζόμενοι με το ενα χέρι θα πληρώνονται τα νόμιμα και με το άλλο θα τα δίνουν ενίσχυση στο κόμμα.Όλα αυτά επειδή το ΚΚΕ , λέει , αντιμετωπίζει οικονομικά προβληματα εξ'αιτίας της κρίσης .Τώρα ποιός τους πιάνει τους κάθε λογής καπιταλιστές και εργοδότες.Μήπως και αυτοί δεν λένε τα ίδια; Αυτοί που ηγούνται του ΚΚΕ μήπως δεν κατάλαβαν τι έκαναν; Μήπως τρελλάθηκαν;Έχει ενημερωθεί η ΚΕ του κόμματος;Έχει ενημερωθεί η ΕΣΗΕΑ;Τι θα κάνουν;
* http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1186695
Ανακοίνωσε στους εργαζομένους του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ οτι θα πληρώνονται με τους μισθούς πείνας των επαγγελματικών στελεχών του κόμματος δηλαδή μεγάλη περικοπή και για όσους δεν δεχτούνε ετοιμάζει απολύσεις στην βάση των ρυθμίσεων Λοβέρδου.Βήμα πρώτο για την υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων του ΚΚΕ είναι η συγκατάθεση της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης του ΚΚΕ στον Ριζοσπάστη .Την Τετάρτη 16/6/2010 έγινε γενική συνέλευση της ΚΟΒ και μετά απο απειλές και εκβιασμούς και μέσα σε ενα κλίμα έντασης υφαρπάχθηκε απόφαση με 43 υπέρ και 2 λευκά που προβλέπει “ εθελοντικές περικοπές “ . Η καθοδήγηση εξήγησε οτι θα γίνουν ατομικές συννενοήσεις για το ακριβές ύψος κάθε μισθού μετά τις περικοπές.Καραμπινάτη ατομική διαπραγμάτευση.Για τον φόβο των Ιουδαίων ανακοινώθηκε οτι οι καταστάσεις μισθοδοσίας θα είναι οι ίδιες αλλά οι εργαζόμενοι με το ενα χέρι θα πληρώνονται τα νόμιμα και με το άλλο θα τα δίνουν ενίσχυση στο κόμμα.Όλα αυτά επειδή το ΚΚΕ , λέει , αντιμετωπίζει οικονομικά προβληματα εξ'αιτίας της κρίσης .Τώρα ποιός τους πιάνει τους κάθε λογής καπιταλιστές και εργοδότες.Μήπως και αυτοί δεν λένε τα ίδια; Αυτοί που ηγούνται του ΚΚΕ μήπως δεν κατάλαβαν τι έκαναν; Μήπως τρελλάθηκαν;Έχει ενημερωθεί η ΚΕ του κόμματος;Έχει ενημερωθεί η ΕΣΗΕΑ;Τι θα κάνουν;
* http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1186695
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
ΠΟΣΠΕΡΤ:Οι παραβιάσεις των εργασιακών σχέσεων εχουν ξεπεραστεί κάθε όριο ανοχής
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Οι παραβιάσεις των εργασιακών σχέσεων, των αμοιβών και της νομιμότητας όλα αυτά τα χρόνια είχαν ξεπεράσει κάθε όριο, με αποτέλεσμα να συσσωρευθούν 22.000 οφειλόμενα ρεπό.
Επειδή είχε ξεπεραστεί κάθε όριο ανοχής, απαιτήσαμε από τη Διοίκηση της ΕΡΤ να προβεί σε ρύθμιση ώστε να δοθούν τα χρωστούμενα ρεπό και να μη δημιουργηθούν νέα.
Αυτό όμως μέχρι σήμερα δεν είχε καταστεί δυνατό, γιʼ αυτό απευθυνθήκαμε στο Υπουργείο Εργασίας.
Σήμερα 16.06.2010, και μετά το αίτημα της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ., πραγματοποιήθηκε τριμερής συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας, με θέμα την επίλυση αυτού του χρονίζοντος προβλήματος. Η συνάντηση έγινε παρουσία του εκπροσώπου του Υπουργείου, που προεδρεύει των συμφιλιωτικών συσκέψεων του Ν.1876/90, κου Δημ. Κωνσταντόπουλου και υπηρεσιακών παραγόντων, του Ειδικού Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) κου Μιχ. Χάλαρη, εκπροσώπων της Διοίκησης της ΕΡΤ Α.Ε. και του προεδρείου της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.
Μετά από διεξοδική συζήτηση και έρευνα νόμων και κανονισμών της Ε.Ε., που κράτησε τέσσερις ώρες, δόθηκε λύση που εξυπηρετεί και την εξυγίανση αυτού του καθεστώτος και την Υπηρεσία, ώστε από εδώ και στο εξής να εξομαλυνθεί η κατάσταση.
Περιμένουμε η Διοίκηση να προβεί σε άμεσες ενέργειες ως προς τα συμφωνηθέντα, τα οποία και προσυπόγραψε στο πρακτικό της συμφωνίας, ώστε να δοθεί λύση και να μην αναγκαστούμε να προβούμε σε ενέργειες εναντίον της, που θα είναι οικονομικά επιζήμιες και ποινικά κολάσιμες.
Τέλος ευχαριστούμε τον πρόεδρο της σύσκεψης κο Δημ. Κωνσταντόπουλο και τους υπηρεσιακούς παράγοντες, καθώς και τον Ειδικό Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) κο Μιχ. Χάλαρη για τη βούληση και τη θέληση που επέδειξαν και έτσι μπόρεσε να δοθεί η ενδεδειγμένη λύση σε ένα πρόβλημα που ταλάνιζε χρόνια εργαζόμενους και Υπηρεσία.
ΠΟΣΠΕΡΤ
Οι παραβιάσεις των εργασιακών σχέσεων, των αμοιβών και της νομιμότητας όλα αυτά τα χρόνια είχαν ξεπεράσει κάθε όριο, με αποτέλεσμα να συσσωρευθούν 22.000 οφειλόμενα ρεπό.
Επειδή είχε ξεπεραστεί κάθε όριο ανοχής, απαιτήσαμε από τη Διοίκηση της ΕΡΤ να προβεί σε ρύθμιση ώστε να δοθούν τα χρωστούμενα ρεπό και να μη δημιουργηθούν νέα.
Αυτό όμως μέχρι σήμερα δεν είχε καταστεί δυνατό, γιʼ αυτό απευθυνθήκαμε στο Υπουργείο Εργασίας.
Σήμερα 16.06.2010, και μετά το αίτημα της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ., πραγματοποιήθηκε τριμερής συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας, με θέμα την επίλυση αυτού του χρονίζοντος προβλήματος. Η συνάντηση έγινε παρουσία του εκπροσώπου του Υπουργείου, που προεδρεύει των συμφιλιωτικών συσκέψεων του Ν.1876/90, κου Δημ. Κωνσταντόπουλου και υπηρεσιακών παραγόντων, του Ειδικού Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) κου Μιχ. Χάλαρη, εκπροσώπων της Διοίκησης της ΕΡΤ Α.Ε. και του προεδρείου της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.
Μετά από διεξοδική συζήτηση και έρευνα νόμων και κανονισμών της Ε.Ε., που κράτησε τέσσερις ώρες, δόθηκε λύση που εξυπηρετεί και την εξυγίανση αυτού του καθεστώτος και την Υπηρεσία, ώστε από εδώ και στο εξής να εξομαλυνθεί η κατάσταση.
Περιμένουμε η Διοίκηση να προβεί σε άμεσες ενέργειες ως προς τα συμφωνηθέντα, τα οποία και προσυπόγραψε στο πρακτικό της συμφωνίας, ώστε να δοθεί λύση και να μην αναγκαστούμε να προβούμε σε ενέργειες εναντίον της, που θα είναι οικονομικά επιζήμιες και ποινικά κολάσιμες.
Τέλος ευχαριστούμε τον πρόεδρο της σύσκεψης κο Δημ. Κωνσταντόπουλο και τους υπηρεσιακούς παράγοντες, καθώς και τον Ειδικό Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) κο Μιχ. Χάλαρη για τη βούληση και τη θέληση που επέδειξαν και έτσι μπόρεσε να δοθεί η ενδεδειγμένη λύση σε ένα πρόβλημα που ταλάνιζε χρόνια εργαζόμενους και Υπηρεσία.
ΠΟΣΠΕΡΤ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠOΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ INTRACOM
Συναδέλφισες και Συνάδελφοι,
Οι καταγγελίες στο σωματείο για ειδοποιήσεις απολύσεων μέχρι το τέλος του μήνα πληθαίνουν.
Τούτη τη ώρα δεν πρέπει να υπάρχει ο παραμικρός εφησυχασμός. Καμία αυταπάτη ότι εμένα δεν με πιάνει το πρόγραμμα απολύσεων. Ο κίνδυνος της απόλυσης είναι ο ίδιος για όλους μας γιατί η εταιρεία κάνει μείωση του κόστους μειώνοντας το προσωπικό. Γενικότερα τα δικαιώματα όλων μας (θέσεις εργασίας – μισθοί - επιδόματα) είναι στον αέρα. Η πολιτική της εργοδοσίας είναι να βγουν τα έργα φθηνότερα και με λιγότερα άτομα. Σε όλες τις διευθύνσεις η εντολή είναι να δοθούν από τους διευθυντές άμεσα ονόματα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος μέσα από μείωση του προσωπικού, σε πρώτη φάση κατά 60 άτομα και μετά θα επανεξετάσουν και θα αποφασίσουν για τη συνέχεια. Για τον καθένα μας απόλυση σ’ αυτή την περίοδο ισοδυναμεί με ανεργία, φτώχεια κι απελπισία χωρίς τέλος για τον ίδιο και την οικογένειά του κι ακόμη χειρότερες συνθήκες για τους υπόλοιπους συναδέλφους μέχρι να ‘έρθει κι η δική τους σειρά.
Ένα τρόπο έχουμε για να επιβιώσουμε από το γύρο επιθέσεων που ξεκίνησε η εργοδοσία σε μια περίοδο που είναι βάρβαρη από κάθε άποψη για τους εργαζόμενους. Να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Και αυτός είναι ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας: ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!
Την Τετάρτη 16 Ιούνη δίνουμε την Πρώτη Απάντηση με ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ από τις 11π.μ. ως τις 2.00 μ.μ. για να σταματήσουν και να ανακληθούν όλες οι απολύσεις. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ άμεσα με πραγματοποίηση Γ.Σ. κατά τη διάρκεια της στάσης με στόχο να αποφασισθεί δεύτερη κινητοποίηση με 24ωρη απεργία για την επόμενη βδομάδα, την Τρίτη 22/6.
Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων θα κάνει ξεκάθαρο στη διοίκηση ότι αν επιμείνει στην πολιτική των απολύσεων θα έχει ένα αγώνα με διάρκεια από τους εργαζόμενους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ – ΚΑΜΙΑ ΟΛΙΓΩΡΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 16/6 στις 11:00.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ Α5 ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ME ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Γ.Σ. ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΩΡΑ.
Θα υπάρχουν πούλμαν από το Γ συγκρότημα στις 11:00 αλλά κι από HOL για να μεταφέρουν τους συναδέλφους στο χώρο συγκέντρωσης με επιστροφή στις 14:00.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ INTRACOM
Οι καταγγελίες στο σωματείο για ειδοποιήσεις απολύσεων μέχρι το τέλος του μήνα πληθαίνουν.
Τούτη τη ώρα δεν πρέπει να υπάρχει ο παραμικρός εφησυχασμός. Καμία αυταπάτη ότι εμένα δεν με πιάνει το πρόγραμμα απολύσεων. Ο κίνδυνος της απόλυσης είναι ο ίδιος για όλους μας γιατί η εταιρεία κάνει μείωση του κόστους μειώνοντας το προσωπικό. Γενικότερα τα δικαιώματα όλων μας (θέσεις εργασίας – μισθοί - επιδόματα) είναι στον αέρα. Η πολιτική της εργοδοσίας είναι να βγουν τα έργα φθηνότερα και με λιγότερα άτομα. Σε όλες τις διευθύνσεις η εντολή είναι να δοθούν από τους διευθυντές άμεσα ονόματα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος μέσα από μείωση του προσωπικού, σε πρώτη φάση κατά 60 άτομα και μετά θα επανεξετάσουν και θα αποφασίσουν για τη συνέχεια. Για τον καθένα μας απόλυση σ’ αυτή την περίοδο ισοδυναμεί με ανεργία, φτώχεια κι απελπισία χωρίς τέλος για τον ίδιο και την οικογένειά του κι ακόμη χειρότερες συνθήκες για τους υπόλοιπους συναδέλφους μέχρι να ‘έρθει κι η δική τους σειρά.
Ένα τρόπο έχουμε για να επιβιώσουμε από το γύρο επιθέσεων που ξεκίνησε η εργοδοσία σε μια περίοδο που είναι βάρβαρη από κάθε άποψη για τους εργαζόμενους. Να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Και αυτός είναι ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας: ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!
Την Τετάρτη 16 Ιούνη δίνουμε την Πρώτη Απάντηση με ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ από τις 11π.μ. ως τις 2.00 μ.μ. για να σταματήσουν και να ανακληθούν όλες οι απολύσεις. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ άμεσα με πραγματοποίηση Γ.Σ. κατά τη διάρκεια της στάσης με στόχο να αποφασισθεί δεύτερη κινητοποίηση με 24ωρη απεργία για την επόμενη βδομάδα, την Τρίτη 22/6.
Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων θα κάνει ξεκάθαρο στη διοίκηση ότι αν επιμείνει στην πολιτική των απολύσεων θα έχει ένα αγώνα με διάρκεια από τους εργαζόμενους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ – ΚΑΜΙΑ ΟΛΙΓΩΡΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 16/6 στις 11:00.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ Α5 ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ME ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Γ.Σ. ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΩΡΑ.
Θα υπάρχουν πούλμαν από το Γ συγκρότημα στις 11:00 αλλά κι από HOL για να μεταφέρουν τους συναδέλφους στο χώρο συγκέντρωσης με επιστροφή στις 14:00.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ INTRACOM
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ και ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ:Ε ΟΡΙΑΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΑ ΕΑΣ
Τα ΕΑΣ βρίσκονται σε οριακό σημείο.
Η ταχτική της συνεχιζόμενης παραλυτικής αδράνειας του υπουργείου Άμυνας και της κυβέρνησης συνολικά, θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση της εταιρείας με τη μορφή που τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
Χωρίς διοίκηση, χωρίς δουλειές, χωρίς οικονομική ρευστότητα, χωρίς σχεδιασμό παραγωγικής ανάπτυξης, με πολλές επικίνδυνες – ανεύθυνες δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού για την Αμυντική βιομηχανία, με την πληρωμή του πενήντα- πενήντα!!!, φαίνεται ότι τα ΕΑΣ αποτελούν σήμερα ένα τεράστιο βάρος για την κυβέρνηση, από το οποίο επιθυμούν - πάση θυσία – να απαλλαγούν.
Στις σημερινές συνθήκες που διαλύούν τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, που με προεδρικό διάταγμα!!! (ούτε από αυτή τη μοιραία άβουλη Βουλή δεν το περνάνε -) απελευθερώνονται οι απολύσεις, μειώνεται το κατώτερο μεροκάματο της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. για τους νέους, πετσοκόβονται οι αποζημιώσεις, καταργούν τις συμβάσεις, μας γυρίζουν όλους σε χρόνους εργασιακού μεσαίωνα και απόλυτης βαρβαρότητας.
Ο εκφυλισμός των πάντων, οι κραυγές υπονόμευσης των σωματείων και των εργαζομένων από τον Μπεγλίτη και τους συνοδοιπόρους, είναι το πιο βρώμικο, επικίνδυνο παιχνίδι.
Άξιος ο μισθός σας ΔΝΤ-δίαιτε κύριε Υπουργέ.
Σήμερα αν έχει μείνει κάτι όρθιο για να αντισταθεί ο εργαζόμενος, είναι οι συλλογικότητες των σωματείων με τις όποιες αδυναμίες και ελλείψεις.
Όλα τα άλλα είναι κρίση, αντίδραση και φασισμός που εξυπηρετεί την πολιτική της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της Ε.Ε.
Δεν θα τους αφήσουμε να περάσουν.
Δεν θα τους αφήσουμε να μας συντρίψουν οικονομικά, κοινωνικά, εργασιακά, δημοκρατικά.
Το σωματείο και οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι σήμερα δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις διαφυγής, αλλά μαζική ενωτική, αγωνιστική αντίσταση όλου του εργαζόμενου λαού, χωρίς αναστολές - μέχρι τελικής νίκης, απέναντι στους δήμιους της ζωής μας.
Γι αυτό αποφασίσαμε στη σύσκεψη των σωματείων τη Πέμπτη:
1. Να αποσυρθεί τώρα το κατ’ όνομα Δ.Σ. της εταιρείας που ενώ δεν έχει
εκτελεστικές αρμοδιότητες – παριστάνει τη διοίκηση, με τηλεφωνικές
εντολές του κ. Τόσκα, γραμματέα του κ.Μπεγλίτη.
Ας διορίσει η κυβέρνηση τον κ. Τόσκα διευθύνοντα Σύμβουλο να ’χει και την ευθύνη και να μη κρύβονται πίσω από ένα παραιτημένο Δ.Σ.
2. Να γίνουν συσκέψεις φορέων σε Υμηττό και κοινή σε Μάνδρα – Λαύριο -
Ελευσίνα, όπως έγιναν σε Αίγιο και Κύμη.
3. Απαιτούμε συναντήσεις και λύσεις με το κ. Βενιζέλο και το κ.
Παπακωνσταντίνου, γιατί δεν μπορεί να παριστάνουν από τη μια τους
νομικούς συμβούλους του ΔΝΤ και από την άλλη το Πόντιο Πιλάτο
για τα ΕΑΣ.
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ.
Έχοντας υπ’ όψιν μας ότι τα πιο ακραία σενάρια είναι πιθανά, καλούμαστε να δώσουμε συντονισμένο αποφασιστικό αγώνα:
για την υπεράσπιση της δουλειάς μας και των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
για να γίνουν τα ΕΑΣ παραγωγική βιομηχανία και όχι διαμεσολαβητής συμφερόντων.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 23/6 στις 9.30 το πρωί στη ΚΑΝΤΙΝΑ
Για να αποφασίσουμε τη παραπέρα πορεία μας
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ και ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ (Ε.Β.Ο.–ΠΥΡ.ΚΑΛ.)–ΑΙΓΙΟΥ
Υ.Γ. Τέλος όσον αφορά τις λασπολογίες του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ ενάντια στο σωματείο μας και τους εργαζόμενους μοιάζουν τόσο με του Μπεγλίτη!! που οι συναγωνιστές πρέπει να ψαχτούν!! Η δε συγκέντρωση υποτιθέμενης αλληλεγγύης ισοδυναμεί με συγκέντρωση υπονόμευσης του αγώνα μας.
Μαζευτείτε λοιπόν κύριοι του ΠΑΜΕ, γιατί και «οι κρίνοντες κρίνονται»,η δε λογική «πας μη παμίτης, πουλημένος» όχι μόνο είναι εξωφρενική, αλλά επικίνδυνη.
Η ταχτική της συνεχιζόμενης παραλυτικής αδράνειας του υπουργείου Άμυνας και της κυβέρνησης συνολικά, θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση της εταιρείας με τη μορφή που τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
Χωρίς διοίκηση, χωρίς δουλειές, χωρίς οικονομική ρευστότητα, χωρίς σχεδιασμό παραγωγικής ανάπτυξης, με πολλές επικίνδυνες – ανεύθυνες δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού για την Αμυντική βιομηχανία, με την πληρωμή του πενήντα- πενήντα!!!, φαίνεται ότι τα ΕΑΣ αποτελούν σήμερα ένα τεράστιο βάρος για την κυβέρνηση, από το οποίο επιθυμούν - πάση θυσία – να απαλλαγούν.
Στις σημερινές συνθήκες που διαλύούν τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, που με προεδρικό διάταγμα!!! (ούτε από αυτή τη μοιραία άβουλη Βουλή δεν το περνάνε -) απελευθερώνονται οι απολύσεις, μειώνεται το κατώτερο μεροκάματο της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. για τους νέους, πετσοκόβονται οι αποζημιώσεις, καταργούν τις συμβάσεις, μας γυρίζουν όλους σε χρόνους εργασιακού μεσαίωνα και απόλυτης βαρβαρότητας.
Ο εκφυλισμός των πάντων, οι κραυγές υπονόμευσης των σωματείων και των εργαζομένων από τον Μπεγλίτη και τους συνοδοιπόρους, είναι το πιο βρώμικο, επικίνδυνο παιχνίδι.
Άξιος ο μισθός σας ΔΝΤ-δίαιτε κύριε Υπουργέ.
Σήμερα αν έχει μείνει κάτι όρθιο για να αντισταθεί ο εργαζόμενος, είναι οι συλλογικότητες των σωματείων με τις όποιες αδυναμίες και ελλείψεις.
Όλα τα άλλα είναι κρίση, αντίδραση και φασισμός που εξυπηρετεί την πολιτική της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της Ε.Ε.
Δεν θα τους αφήσουμε να περάσουν.
Δεν θα τους αφήσουμε να μας συντρίψουν οικονομικά, κοινωνικά, εργασιακά, δημοκρατικά.
Το σωματείο και οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι σήμερα δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις διαφυγής, αλλά μαζική ενωτική, αγωνιστική αντίσταση όλου του εργαζόμενου λαού, χωρίς αναστολές - μέχρι τελικής νίκης, απέναντι στους δήμιους της ζωής μας.
Γι αυτό αποφασίσαμε στη σύσκεψη των σωματείων τη Πέμπτη:
1. Να αποσυρθεί τώρα το κατ’ όνομα Δ.Σ. της εταιρείας που ενώ δεν έχει
εκτελεστικές αρμοδιότητες – παριστάνει τη διοίκηση, με τηλεφωνικές
εντολές του κ. Τόσκα, γραμματέα του κ.Μπεγλίτη.
Ας διορίσει η κυβέρνηση τον κ. Τόσκα διευθύνοντα Σύμβουλο να ’χει και την ευθύνη και να μη κρύβονται πίσω από ένα παραιτημένο Δ.Σ.
2. Να γίνουν συσκέψεις φορέων σε Υμηττό και κοινή σε Μάνδρα – Λαύριο -
Ελευσίνα, όπως έγιναν σε Αίγιο και Κύμη.
3. Απαιτούμε συναντήσεις και λύσεις με το κ. Βενιζέλο και το κ.
Παπακωνσταντίνου, γιατί δεν μπορεί να παριστάνουν από τη μια τους
νομικούς συμβούλους του ΔΝΤ και από την άλλη το Πόντιο Πιλάτο
για τα ΕΑΣ.
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ.
Έχοντας υπ’ όψιν μας ότι τα πιο ακραία σενάρια είναι πιθανά, καλούμαστε να δώσουμε συντονισμένο αποφασιστικό αγώνα:
για την υπεράσπιση της δουλειάς μας και των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
για να γίνουν τα ΕΑΣ παραγωγική βιομηχανία και όχι διαμεσολαβητής συμφερόντων.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 23/6 στις 9.30 το πρωί στη ΚΑΝΤΙΝΑ
Για να αποφασίσουμε τη παραπέρα πορεία μας
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ και ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ (Ε.Β.Ο.–ΠΥΡ.ΚΑΛ.)–ΑΙΓΙΟΥ
Υ.Γ. Τέλος όσον αφορά τις λασπολογίες του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ ενάντια στο σωματείο μας και τους εργαζόμενους μοιάζουν τόσο με του Μπεγλίτη!! που οι συναγωνιστές πρέπει να ψαχτούν!! Η δε συγκέντρωση υποτιθέμενης αλληλεγγύης ισοδυναμεί με συγκέντρωση υπονόμευσης του αγώνα μας.
Μαζευτείτε λοιπόν κύριοι του ΠΑΜΕ, γιατί και «οι κρίνοντες κρίνονται»,η δε λογική «πας μη παμίτης, πουλημένος» όχι μόνο είναι εξωφρενική, αλλά επικίνδυνη.
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Συμβασιούχοι ΕΡΤ - 2η Εβδομάδα Απεργίας: οχι στην απαξίωση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης,Το ΜΟΥΝΤΙΑΛ «παίζεται» πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων
Βιώνουμε την επίθεση του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης ενάντια στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Χάνονται οι κατακτήσεις ενός αιώνα για όλους τους εργαζόμενους όπου και αν δουλεύουν, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Και όλα αυτά για να μαζευτούν χρήματα από τους δικούς μας τους μισθούς, τις συντάξεις, και τις κοινωνικές ανάγκες, για να τα δώσει η κυβέρνηση στους τραπεζίτες, ντόπιους και ξένους.
Παρόμοια βιώνουμε την γενικευμένη επίθεση και στον χώρο του τύπου. Ισχυροί οικονομικοί παράγοντες ελέγχουν τη λειτουργία των ΜΜΕ. Επιβάλλουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα παντού: Απλήρωτη εργασία, δουλειά με το μπλοκάκι, απολύσεις.
Ο χώρος της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης αντί να αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον μεσαίωνα, όπως και ο χώρος της Υγείας, της Παιδείας, και όλων των δημόσιων οργανισμών, απαξιώνεται και οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα. Επί σειρά ετών η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει γίνει βορά οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και αποτυγχάνει να εκπληρώσει τον σκοπό της απέναντι στην κοινωνία η οποία χρηματοδοτεί τακτικά την ΕΡΤ. Ξέρουμε όλοι μας για:
üΣυμβάσεις μαμούθ σε ημέτερους και διάφορα goldenboys, που μπορούν να καλύψουν τους μισθούς δεκάδων αν όχι εκατοντάδωναπλών εργαζόμενων,
üΕξωφρενικές σπατάλες για δικαιώματα αθλητικών αγώνων, (π.χ. ολυμπιακοί αγώνες, μουντιάλ)
üΕξωφρενικές σπατάλες για διάφορα θεάματα (π.χ. Eurovision)
Και όλα αυτά γίνονται πάνω στην πλάτη των εργαζόμενων, με εικονικές εργολαβίες (μπλοκάκια), σύμφωνα με τις ορέξεις της κάθε κυβέρνησης και της κάθε διοίκησης. Έχουμε φτάσει στο σημείο να υπάρχουν στην δημόσια Ραδιοτηλεόραση τρεις κατηγορίες εργαζόμενων. Οι μόνιμοι συνάδελφοι, οι αορίστου χρόνου, που τέσσερα χρόνια μετά συνεχίζει η κυβέρνηση να μην αναγνωρίζει την προϋπηρεσία τους, και οι συμβασιούχοι συνάδελφοι. Με αυτήν την πολιτική το δικαίωμα της κοινωνίας για ενημέρωση και ψυχαγωγία απαξιώνεται καθημερινά.
Εμείς, είτε συμβασιούχοι, είτε μόνιμοι εργαζόμενοι της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης δηλώνουμε ότι δεν είμαστε υπηρετικό προσωπικό της αδηφαγίας κανενός!!!
Είμαστε ΝΕΟΙ, ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ, ΕΞΟΥΘΕΝΩΜΕΝΟΙ
Στις 30 Ιούνη λήγουν εκατοντάδες ατομικές συμβάσεις έργου στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και απολύονται σχεδόν 1000 συμβασιούχοι εργαζόμενοι
Το «διαίρει και βασίλευε» δεν θα περάσει ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ Καλύπτουμε ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Έχουμε το δικαίωμα να απαιτούμε:
qΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ
Οι συμβάσεις έργου είναι σκλαβιά, ΟΧΙ άλλους εργαζόμενους όμηρους qΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας τώρα για όλους τους εργαζόμενους, να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία των αορίστου χρόνου, να καταργηθούν οι ειδικές συμβάσεις qΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΦΙΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΕΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ συμβασιούχων και μονίμων εργαζομένων στην ΕΡΤ
Παρόμοια βιώνουμε την γενικευμένη επίθεση και στον χώρο του τύπου. Ισχυροί οικονομικοί παράγοντες ελέγχουν τη λειτουργία των ΜΜΕ. Επιβάλλουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα παντού: Απλήρωτη εργασία, δουλειά με το μπλοκάκι, απολύσεις.
Ο χώρος της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης αντί να αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον μεσαίωνα, όπως και ο χώρος της Υγείας, της Παιδείας, και όλων των δημόσιων οργανισμών, απαξιώνεται και οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα. Επί σειρά ετών η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει γίνει βορά οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και αποτυγχάνει να εκπληρώσει τον σκοπό της απέναντι στην κοινωνία η οποία χρηματοδοτεί τακτικά την ΕΡΤ. Ξέρουμε όλοι μας για:
üΣυμβάσεις μαμούθ σε ημέτερους και διάφορα goldenboys, που μπορούν να καλύψουν τους μισθούς δεκάδων αν όχι εκατοντάδωναπλών εργαζόμενων,
üΕξωφρενικές σπατάλες για δικαιώματα αθλητικών αγώνων, (π.χ. ολυμπιακοί αγώνες, μουντιάλ)
üΕξωφρενικές σπατάλες για διάφορα θεάματα (π.χ. Eurovision)
Και όλα αυτά γίνονται πάνω στην πλάτη των εργαζόμενων, με εικονικές εργολαβίες (μπλοκάκια), σύμφωνα με τις ορέξεις της κάθε κυβέρνησης και της κάθε διοίκησης. Έχουμε φτάσει στο σημείο να υπάρχουν στην δημόσια Ραδιοτηλεόραση τρεις κατηγορίες εργαζόμενων. Οι μόνιμοι συνάδελφοι, οι αορίστου χρόνου, που τέσσερα χρόνια μετά συνεχίζει η κυβέρνηση να μην αναγνωρίζει την προϋπηρεσία τους, και οι συμβασιούχοι συνάδελφοι. Με αυτήν την πολιτική το δικαίωμα της κοινωνίας για ενημέρωση και ψυχαγωγία απαξιώνεται καθημερινά.
Εμείς, είτε συμβασιούχοι, είτε μόνιμοι εργαζόμενοι της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης δηλώνουμε ότι δεν είμαστε υπηρετικό προσωπικό της αδηφαγίας κανενός!!!
Είμαστε ΝΕΟΙ, ΚΑΚΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ, ΕΞΟΥΘΕΝΩΜΕΝΟΙ
Στις 30 Ιούνη λήγουν εκατοντάδες ατομικές συμβάσεις έργου στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και απολύονται σχεδόν 1000 συμβασιούχοι εργαζόμενοι
Το «διαίρει και βασίλευε» δεν θα περάσει ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ Καλύπτουμε ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Έχουμε το δικαίωμα να απαιτούμε:
qΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ
Οι συμβάσεις έργου είναι σκλαβιά, ΟΧΙ άλλους εργαζόμενους όμηρους qΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας τώρα για όλους τους εργαζόμενους, να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία των αορίστου χρόνου, να καταργηθούν οι ειδικές συμβάσεις qΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΦΙΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΕΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ συμβασιούχων και μονίμων εργαζομένων στην ΕΡΤ
Ανοικτή συνέλευση ομάδας μεταφράσεων
Ανοικτή συνέλευση ομάδας μεταφράσεων
και ανταλλαγής ειδήσεων και πληροφοριών με τον
αναρχικό / αντιεξουσιαστικό /ελευθεριακό χώρο
του εξωτερικού.
Τετάρτη 23 Ιουνίου, 18:00
Πολυτεχνείο, Κτίριο Γκίνη
http://contrainfo.espiv.net/
και ανταλλαγής ειδήσεων και πληροφοριών με τον
αναρχικό / αντιεξουσιαστικό /ελευθεριακό χώρο
του εξωτερικού.
Τετάρτη 23 Ιουνίου, 18:00
Πολυτεχνείο, Κτίριο Γκίνη
http://contrainfo.espiv.net/
Απεργία Τετάρτη 23/6 - Ποιοι συμμετέχουν
Ομοσπονδίες:
Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργ/των & Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων & Ποτών
Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού Δέρματος
Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδος
Ομοσπονδία Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος
Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου & Βιομηχανίας Χάρτου Ελλάδος
Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών
Η Ομοσπονδία Μηχανικών και Θερμαστών Ελλάδος.
Τα Εργατικά Κέντρα:
Αγρινίου, Άρτας, Δωδεκανήσου, Λάρισας, Φωκίδας, Σάμου, Ζακύνθου, Θεσπρωτίας, Λαυρίου, Λευκάδας, Νάουσας, Παλλεσβιακό, Κεφαλονιάς & Ιθάκης,
Τα Πρωτοβάθμια Σωματεία:
Στην Αθήνα: το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Πετρούπολης και Καματερού, το Συνδικάτου Μετάλλου Αθήνας, η Πανελλήνια Ένωση Λιθογράφων, Συνδικάτο Τροφίμων – Ποτών, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, το Συνδικάτο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το Συνδικάτο Φαρμάκου, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών, το Συνδικάτο Ιδιωτικών Κλινικών, το Συνδικάτο Ξύλου, το Σωματείο Χαρτεργατών, το Σωματείο Εργαζομένων ΕΒΓΑ, Το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, το Συνδικάτο Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα Αθήνας, το Σωματείο Οδοντοτεχνιτών Αθήνας – Πειραιά - Περιχώρων, το Συνδικάτο Τηλεπικοινωνιών & Πληροφορικής Αττικής, η Ένωση Λογιστών Αθήνας και το Σωματείο Υπαλλήλων Συμβολαιογραφείων Αθήνας – Πειραιά & Προαστίων.
Στη Θεσσαλονίκη: ο Σύλλογος Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Βορείου Ελλάδος, ο Σύλλογος Προσωπικού Γαληνός, Συνδικάτο Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, Συνδικάτο Τηλεπικοινωνιών Θεσσαλονίκης.
Στο Λαύριο: το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρίου, το Συνδικάτο Οικοδόμων Λαυρίου.
Στη Λάρισα: η Ένωση Εργατοτεχνιτών Μετάλλου Λάρισας, το Συνδικάτο Οικοδόμων, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων & Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το Συνδικάτο Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών, Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών – Εργαστηρίων – Γηροκομείων – Οίκων Ευγηρίας – Αναρρωτηρίων – Διαγνωστικών Κέντρων, το Σωματείο Εργαζομένων ΜΑΚΡΟ, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού, το Σωματείο Εργαζομένων στις επιχειρήσεις DIA – Carrefur – ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, το Σωματείο Εργαζομένων «ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ Ελλάς» (τοπικό παράρτημα), η Ένωση Μηχανοξυλουργών – Επιπλοποιών και Εργατοτεχνιτών Επεξεργασίας Ξύλου, το Σωματείο Καθαριστών – Καθαριστριών και το Σωματείο Εργαζομένων στις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ν. Λάρισας.
Δυτική Μακεδονία : το Συνδικάτο Ενέργειας Δυτικής Μακεδονίας.
Στην Ανατολική Μακεδονία – Θράκη: Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Δράμας, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Ροδόπης, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Ξάνθης, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Καβάλας, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Αλεξανδρούπολης, Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Θράκης, Σωματείο Τουριστικών Επαγγελμάτων Ν. Έβρου.
Στη Φθιώτιδα: το Συνδικάτο Οικοδόμων στα Καμμένα Βούρλα, το Συνδικάτο Εμποροϋπαλλήλων & Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Φθιώτιδας, το Συνδικάτο Χαρτοποιεία ΠΑΚΟ, το Συνδικάτο Μετάλλου Ν. Φθιώτιδας.
Στη Λειβαδιά: το Συνδικάτο Ιδιωτικών Υπαλλήλων
Στην Εύβοια: η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το Σωματείο Λευκού Κρέατος, το Σωματείο Κελαϊδίτης Α.Ε., το Συνδικάτο ΒΙΟΜΕΚ (Μέταλλο), το Συνδικάτο Μετάλλου Ν. Εύβοιας.
Στη Σάμο: το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ.
Στην Πάτρα: Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Πάτρας και των Δήμων της πρώην επαρχίας Πάτρας «ΗΈΝΩΣΗ».
Στην Καλαμάτα: Το Σωματείο ΔΕΥΑ Καλαμάτας.
Στη Ζάκυνθο: το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων, το Συνδικάτο Οικοδόμων και το Σωματείο Αυτοδιοίκησης Ζακύνθου.
ΑΠΕΡΓΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ: το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών,η ΕΛΜΕ Πειραιά ,οι δικηγόροι από σήμερα 21-6-2010 μέχρι και 7-7-2010 πανελλαδικα,Ο Σύλλογος Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου και Ορισμένου Χρόνου του Ε.Μ.Π.,
ενω τελος,4ωρη στάση εργασίας και οι μηχανικοί του δημοσίου (ΕΜΔΥΔΑΣ) (11-3μμ)
Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργ/των & Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων & Ποτών
Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού Δέρματος
Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδος
Ομοσπονδία Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος
Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου & Βιομηχανίας Χάρτου Ελλάδος
Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών
Η Ομοσπονδία Μηχανικών και Θερμαστών Ελλάδος.
Τα Εργατικά Κέντρα:
Αγρινίου, Άρτας, Δωδεκανήσου, Λάρισας, Φωκίδας, Σάμου, Ζακύνθου, Θεσπρωτίας, Λαυρίου, Λευκάδας, Νάουσας, Παλλεσβιακό, Κεφαλονιάς & Ιθάκης,
Τα Πρωτοβάθμια Σωματεία:
Στην Αθήνα: το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Πετρούπολης και Καματερού, το Συνδικάτου Μετάλλου Αθήνας, η Πανελλήνια Ένωση Λιθογράφων, Συνδικάτο Τροφίμων – Ποτών, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, το Συνδικάτο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το Συνδικάτο Φαρμάκου, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών, το Συνδικάτο Ιδιωτικών Κλινικών, το Συνδικάτο Ξύλου, το Σωματείο Χαρτεργατών, το Σωματείο Εργαζομένων ΕΒΓΑ, Το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, το Συνδικάτο Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα Αθήνας, το Σωματείο Οδοντοτεχνιτών Αθήνας – Πειραιά - Περιχώρων, το Συνδικάτο Τηλεπικοινωνιών & Πληροφορικής Αττικής, η Ένωση Λογιστών Αθήνας και το Σωματείο Υπαλλήλων Συμβολαιογραφείων Αθήνας – Πειραιά & Προαστίων.
Στη Θεσσαλονίκη: ο Σύλλογος Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Βορείου Ελλάδος, ο Σύλλογος Προσωπικού Γαληνός, Συνδικάτο Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, Συνδικάτο Τηλεπικοινωνιών Θεσσαλονίκης.
Στο Λαύριο: το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρίου, το Συνδικάτο Οικοδόμων Λαυρίου.
Στη Λάρισα: η Ένωση Εργατοτεχνιτών Μετάλλου Λάρισας, το Συνδικάτο Οικοδόμων, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων & Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το Συνδικάτο Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών, Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών – Εργαστηρίων – Γηροκομείων – Οίκων Ευγηρίας – Αναρρωτηρίων – Διαγνωστικών Κέντρων, το Σωματείο Εργαζομένων ΜΑΚΡΟ, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού, το Σωματείο Εργαζομένων στις επιχειρήσεις DIA – Carrefur – ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, το Σωματείο Εργαζομένων «ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ Ελλάς» (τοπικό παράρτημα), η Ένωση Μηχανοξυλουργών – Επιπλοποιών και Εργατοτεχνιτών Επεξεργασίας Ξύλου, το Σωματείο Καθαριστών – Καθαριστριών και το Σωματείο Εργαζομένων στις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ν. Λάρισας.
Δυτική Μακεδονία : το Συνδικάτο Ενέργειας Δυτικής Μακεδονίας.
Στην Ανατολική Μακεδονία – Θράκη: Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Δράμας, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Ροδόπης, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Ξάνθης, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Καβάλας, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Αλεξανδρούπολης, Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Θράκης, Σωματείο Τουριστικών Επαγγελμάτων Ν. Έβρου.
Στη Φθιώτιδα: το Συνδικάτο Οικοδόμων στα Καμμένα Βούρλα, το Συνδικάτο Εμποροϋπαλλήλων & Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Φθιώτιδας, το Συνδικάτο Χαρτοποιεία ΠΑΚΟ, το Συνδικάτο Μετάλλου Ν. Φθιώτιδας.
Στη Λειβαδιά: το Συνδικάτο Ιδιωτικών Υπαλλήλων
Στην Εύβοια: η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων, το Σωματείο Λευκού Κρέατος, το Σωματείο Κελαϊδίτης Α.Ε., το Συνδικάτο ΒΙΟΜΕΚ (Μέταλλο), το Συνδικάτο Μετάλλου Ν. Εύβοιας.
Στη Σάμο: το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ.
Στην Πάτρα: Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Πάτρας και των Δήμων της πρώην επαρχίας Πάτρας «ΗΈΝΩΣΗ».
Στην Καλαμάτα: Το Σωματείο ΔΕΥΑ Καλαμάτας.
Στη Ζάκυνθο: το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων, το Συνδικάτο Οικοδόμων και το Σωματείο Αυτοδιοίκησης Ζακύνθου.
ΑΠΕΡΓΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ: το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών,η ΕΛΜΕ Πειραιά ,οι δικηγόροι από σήμερα 21-6-2010 μέχρι και 7-7-2010 πανελλαδικα,Ο Σύλλογος Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου και Ορισμένου Χρόνου του Ε.Μ.Π.,
ενω τελος,4ωρη στάση εργασίας και οι μηχανικοί του δημοσίου (ΕΜΔΥΔΑΣ) (11-3μμ)
Ακόμα ένα θύμα στο βωμό του κέρδους
Εργατικών ατυχημάτων συνέχεια ...
Καθως ειχαμε ενα ακομα τραγικο εργατικό ατύχημα στα Ιωαννινα.
Συγκεκριμενα:χθες(21/6/2010) στα Ιωάννινα και συγκεκριμένα στην περιοχή των Σεισμοπλήκτων σκοτώθηκε ένας 19-χρόνος οικοδόμος ο οποίος καταπλακώθηκε από τα μπάζα της νεοαναγειρόμενης οικοδομής στην οποία εργάζονταν.
Έσπευσε η ΕΜΑΚ αλλά δυστυχώς ο νεαρός ανασύρθηκε νεκρός.
Πιστευουμε οτι δεν προκειται για αλλο ενα εργατικο στυχημα
αλλα για ακομα μια εργοδοτικη δολοφονια....
περισσοτερα για το θεμα δειτε στο λινκ :
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1185993
Καθως ειχαμε ενα ακομα τραγικο εργατικό ατύχημα στα Ιωαννινα.
Συγκεκριμενα:χθες(21/6/2010) στα Ιωάννινα και συγκεκριμένα στην περιοχή των Σεισμοπλήκτων σκοτώθηκε ένας 19-χρόνος οικοδόμος ο οποίος καταπλακώθηκε από τα μπάζα της νεοαναγειρόμενης οικοδομής στην οποία εργάζονταν.
Έσπευσε η ΕΜΑΚ αλλά δυστυχώς ο νεαρός ανασύρθηκε νεκρός.
Πιστευουμε οτι δεν προκειται για αλλο ενα εργατικο στυχημα
αλλα για ακομα μια εργοδοτικη δολοφονια....
περισσοτερα για το θεμα δειτε στο λινκ :
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1185993
Για την εκδήλωση με σωματεία βάσης από την Αθήνα στο Παράρτημα στις 19.6
Το Σάββατο 19 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στο Παράρτημα με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου η εκδήλωση με σωματεία βάσης από την Αθήνα (Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και Σωματείο Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου), που διοργανώθηκε από τη συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά “ο εργαλειοφόρος”.
Αρχικά, η εκδήλωση ξεκίνησε με μια σύντομη εισήγηση από τη συνέλευση που επικεντρώθηκε κυρίως γύρω από το ζήτημα του συνδικαλισμού, αλλά και επιχείρησε παράλληλα να θέσει και ορισμένα ζητήματα για συζήτηση. Στη συνέχεια, το λόγο πήραν σύντροφοι από τα σωματεία που προσπάθησαν να παρουσιάσουν τον τρόπο λειτουργίας, τη δομή και την ευρύτερη λογική που διαπνέει τα εν λόγω εγχειρήματα καθώς και να μοιραστούν μαζί μας εμπειρίες αγώνα που έχουν αποκομίσει στα προηγούμενα χρόνια.
Τέλος, ακολούθησε μια πολύωρη κουβέντα με τοποθετήσεις και ερωτήσεις γύρω από διάφορα ζητήματα, όπως το κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στους απολυμένους ου Banquet στη Θεσσαλονίκη, η στάση των σωματείων στις τελευταίες απεργίες, η αντίληψη σχετικά με τις συνεργατικές κλπ.
Σε γενικές γραμμές ήταν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκδήλωση καθώς αφορούσε ένα ζήτημα και μια μορφή οργάνωσης του αγώνα μέσα στους χώρους δουλειάς που στην πόλη της Πάτρας τουλάχιστον βρίσκεται ακόμα σε πρωτόγνωρα στάδια.
Για περισσότερες φωτογραφίες και για να κατεβάσετε την εισήγηση που μοιραζόταν στην εκδήλωση, πατήστε εδώ:
http://ipposd.wordpress.com/
Αρχικά, η εκδήλωση ξεκίνησε με μια σύντομη εισήγηση από τη συνέλευση που επικεντρώθηκε κυρίως γύρω από το ζήτημα του συνδικαλισμού, αλλά και επιχείρησε παράλληλα να θέσει και ορισμένα ζητήματα για συζήτηση. Στη συνέχεια, το λόγο πήραν σύντροφοι από τα σωματεία που προσπάθησαν να παρουσιάσουν τον τρόπο λειτουργίας, τη δομή και την ευρύτερη λογική που διαπνέει τα εν λόγω εγχειρήματα καθώς και να μοιραστούν μαζί μας εμπειρίες αγώνα που έχουν αποκομίσει στα προηγούμενα χρόνια.
Τέλος, ακολούθησε μια πολύωρη κουβέντα με τοποθετήσεις και ερωτήσεις γύρω από διάφορα ζητήματα, όπως το κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στους απολυμένους ου Banquet στη Θεσσαλονίκη, η στάση των σωματείων στις τελευταίες απεργίες, η αντίληψη σχετικά με τις συνεργατικές κλπ.
Σε γενικές γραμμές ήταν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκδήλωση καθώς αφορούσε ένα ζήτημα και μια μορφή οργάνωσης του αγώνα μέσα στους χώρους δουλειάς που στην πόλη της Πάτρας τουλάχιστον βρίσκεται ακόμα σε πρωτόγνωρα στάδια.
Για περισσότερες φωτογραφίες και για να κατεβάσετε την εισήγηση που μοιραζόταν στην εκδήλωση, πατήστε εδώ:
http://ipposd.wordpress.com/
Νικηφόρος αγώνας στα Τρίκαλα
Εργάτες ενωμένοι – ποτέ νικημένοι!!!
Τις προηγούμενες μέρες ένας νικηφόρος εργατικός αγώνας πραγματοποιήθηκε στο εργοτάξιο του αυτοκινητόδρομου Ε65 στο Προάστιο Καρδίτσας.
Ένας διευθυντής της ισπανικής εταιρίας «Φεροβιάλ» που έχει το έργο ζήτησε να απολυθεί ένας από τους 8 Τρικαλινούς σιδεράδες που δουλεύουν στο έργο με την αστεία δικαιολογία ότι δεν φορούσε το κράνος του. Ο υπεργολάβος σιδεράς για να ικανοποιήσει τον Ισπανό έφερε άλλο συνεργείο σιδεράδων πολλαπλασιάζοντας έτσι τις απολύσεις από 1 σε 8 άτομα. Έτσι όταν οι 8 σιδεράδες πήγαν στο εργοτάξιο για να κατασκευάσουν σίδερα τα οποία στη συνέχεια θα τοποθετούσαν, βρέθηκαν μπροστά σε άλλο συνεργείο. Οι σιδεράδες ζήτησαν από τους συναδέλφους τους να σταματήσουν να εργάζονται εκεί, διότι με τον τρόπο αυτό παίρνουν τη δική τους δουλειά πράγμα που δεν είναι σωστό. Οι συνάδελφοι σταμάτησαν χωρίς άλλα περαιτέρω. Αυτά διαδραματίστηκαν την Παρασκευή 11/06/2010.
Την Κυριακή 13/06 το βράδυ ο υπεργολάβος πήρε τηλέφωνο στον ένα από τους 8 σιδεράδες και του είπε να μην εμφανιστούν τη Δευτέρα στη δουλειά διότι «έχει σταματήσει η συνεργασία μας και έχει μπει άλλο συνεργείο». Η απάντηση του συναδέλφου ήταν ότι «εμείς θα πάμε για δουλειά και θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην εργασία». Τότε ο υπεργολάβος απάντησε ότι «αν πάτε τότε θα στείλω κάποια …παιδιά να σας τακτοποιήσουν».
Τη Δευτέρα το πρωί οι 8 σιδεράδες πήγαν κανονικά για δουλειά και βρέθηκαν ξανά μπροστά στο συνεργείο που βρήκαν την Παρασκευή. Ξαναζήτησαν από τους συναδέλφους να σταματήσουν, πράγμα που έκαναν αμέσως. Σε λίγα λεπτά εμφανίστηκαν δύο αυτοκίνητα από τα οποία κατέβηκαν ο υπεργολάβος σιδεράς και 4 «φουσκωτοί» μπράβοι οι οποίοι κινήθηκαν απειλητικά προς τους σιδεράδες. Τότε οι συνάδελφοι τηλεφώνησαν στην αστυνομία Καρδίτσας και περιέγραψαν τα γεγονότα. Ακούγοντας ο υπεργολάβος και οι άλλοι την συνομιλία με την αστυνομία, σταμάτησαν. Κατόπιν ήρθε περιπολικό και κατατέθηκαν μηνύσεις στο Αστυνομικό Τμήμα Καρδίτσας, για απειλή.
Την επόμενη μέρα την Τρίτη 15/06 οι 8 απολυμένοι σιδεράδες παρουσιάστηκαν ξανά στο εργοτάξιο όπου επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό με το άλλο συνεργείο. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στο εργοτάξιο η πρόεδρος και αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων, οι οποίοι ζήτησαν συνάντηση με τον υπεργολάβο καθώς και με τον υπεύθυνο εργοταξιάρχη της εταιρίας «ΕΛΤΕΡ», η οποία είναι η κατασκευαστική εταιρία που κατασκευάζει το συγκεκριμένο κομμάτι της Ε65 για λογαριασμό της «Φεροβιάλ».
Στη συνάντηση αυτή οι 8 σιδεράδες εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να μείνουν όλοι σε αυτό το εργοτάξιο για δουλειά ή να φύγουν όλοι. Η αποφασιστικότητα των εργαζομένων, η παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου και η γενικότερη δημοσιοποίηση του γεγονότος από την Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τρικάλων, έκαμψαν την εργοδοσία η οποία υποχώρησε στις απολύσεις και δέχθηκε να πάνε όλοι ξανά για δουλειά. Δέχθηκαν επίσης το επιπλέον αίτημα των 8 σιδεράδων να δουλεύουν με μεροκάματο και όχι με το κιλό, όπως ήθελε η εργοδοσία.
Η συγκεκριμένη μάχη που έγινε σε εχθρικότατο πεδίο, είναι μια πρώτη νίκη για τους οικοδόμους της περιοχής οι οποίοι καθημερινά δέχονται απειλές για απολύσεις και τελικά πολλοί χάνουν και τη δουλειά τους.
Απορία προκαλεί η ολιγωρία όλες αυτές τις μέρες της Ομοσπονδίας των Οικοδόμων ενώ ήταν ενήμερη από την πρώτη στιγμή. Δυστυχώς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Είναι φανερό ότι η πολιτική της κυβέρνησης και ειδικά οι τελευταίες αντεργατικές εξελίξεις στις εργασιακές σχέσεις, έχουν αποθρασύνει την εργοδοσία η οποία δρα ασύδοτα και ανεξέλεγκτα. Θέλουν εργαζόμενους υποταγμένους, να δουλεύουν 12 και 13 ώρες την ημέρα, χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις. Όποιος εργαζόμενος δεν υποτάσσεται, απολύεται με διάφορες προφάσεις.
Μόνο ο ενωμένος και αποφασιστικός εργατικός αγώνας μπορεί να τους φρενάρει. Όλοι μαζί να υποστηρίξουμε αποφασιστικά τα συμφέροντα μας, τις κατακτήσεις μας και τα δικαιώματα μας. Να οργανώσουμε τον αγώνα μας και να αναδείξουμε εκείνα τα όργανα που θα στέκονται στο πλευρό μας.
Πρωτοβουλία εργαζομένων Τρικάλων
Τις προηγούμενες μέρες ένας νικηφόρος εργατικός αγώνας πραγματοποιήθηκε στο εργοτάξιο του αυτοκινητόδρομου Ε65 στο Προάστιο Καρδίτσας.
Ένας διευθυντής της ισπανικής εταιρίας «Φεροβιάλ» που έχει το έργο ζήτησε να απολυθεί ένας από τους 8 Τρικαλινούς σιδεράδες που δουλεύουν στο έργο με την αστεία δικαιολογία ότι δεν φορούσε το κράνος του. Ο υπεργολάβος σιδεράς για να ικανοποιήσει τον Ισπανό έφερε άλλο συνεργείο σιδεράδων πολλαπλασιάζοντας έτσι τις απολύσεις από 1 σε 8 άτομα. Έτσι όταν οι 8 σιδεράδες πήγαν στο εργοτάξιο για να κατασκευάσουν σίδερα τα οποία στη συνέχεια θα τοποθετούσαν, βρέθηκαν μπροστά σε άλλο συνεργείο. Οι σιδεράδες ζήτησαν από τους συναδέλφους τους να σταματήσουν να εργάζονται εκεί, διότι με τον τρόπο αυτό παίρνουν τη δική τους δουλειά πράγμα που δεν είναι σωστό. Οι συνάδελφοι σταμάτησαν χωρίς άλλα περαιτέρω. Αυτά διαδραματίστηκαν την Παρασκευή 11/06/2010.
Την Κυριακή 13/06 το βράδυ ο υπεργολάβος πήρε τηλέφωνο στον ένα από τους 8 σιδεράδες και του είπε να μην εμφανιστούν τη Δευτέρα στη δουλειά διότι «έχει σταματήσει η συνεργασία μας και έχει μπει άλλο συνεργείο». Η απάντηση του συναδέλφου ήταν ότι «εμείς θα πάμε για δουλειά και θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην εργασία». Τότε ο υπεργολάβος απάντησε ότι «αν πάτε τότε θα στείλω κάποια …παιδιά να σας τακτοποιήσουν».
Τη Δευτέρα το πρωί οι 8 σιδεράδες πήγαν κανονικά για δουλειά και βρέθηκαν ξανά μπροστά στο συνεργείο που βρήκαν την Παρασκευή. Ξαναζήτησαν από τους συναδέλφους να σταματήσουν, πράγμα που έκαναν αμέσως. Σε λίγα λεπτά εμφανίστηκαν δύο αυτοκίνητα από τα οποία κατέβηκαν ο υπεργολάβος σιδεράς και 4 «φουσκωτοί» μπράβοι οι οποίοι κινήθηκαν απειλητικά προς τους σιδεράδες. Τότε οι συνάδελφοι τηλεφώνησαν στην αστυνομία Καρδίτσας και περιέγραψαν τα γεγονότα. Ακούγοντας ο υπεργολάβος και οι άλλοι την συνομιλία με την αστυνομία, σταμάτησαν. Κατόπιν ήρθε περιπολικό και κατατέθηκαν μηνύσεις στο Αστυνομικό Τμήμα Καρδίτσας, για απειλή.
Την επόμενη μέρα την Τρίτη 15/06 οι 8 απολυμένοι σιδεράδες παρουσιάστηκαν ξανά στο εργοτάξιο όπου επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό με το άλλο συνεργείο. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στο εργοτάξιο η πρόεδρος και αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων, οι οποίοι ζήτησαν συνάντηση με τον υπεργολάβο καθώς και με τον υπεύθυνο εργοταξιάρχη της εταιρίας «ΕΛΤΕΡ», η οποία είναι η κατασκευαστική εταιρία που κατασκευάζει το συγκεκριμένο κομμάτι της Ε65 για λογαριασμό της «Φεροβιάλ».
Στη συνάντηση αυτή οι 8 σιδεράδες εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να μείνουν όλοι σε αυτό το εργοτάξιο για δουλειά ή να φύγουν όλοι. Η αποφασιστικότητα των εργαζομένων, η παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου και η γενικότερη δημοσιοποίηση του γεγονότος από την Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τρικάλων, έκαμψαν την εργοδοσία η οποία υποχώρησε στις απολύσεις και δέχθηκε να πάνε όλοι ξανά για δουλειά. Δέχθηκαν επίσης το επιπλέον αίτημα των 8 σιδεράδων να δουλεύουν με μεροκάματο και όχι με το κιλό, όπως ήθελε η εργοδοσία.
Η συγκεκριμένη μάχη που έγινε σε εχθρικότατο πεδίο, είναι μια πρώτη νίκη για τους οικοδόμους της περιοχής οι οποίοι καθημερινά δέχονται απειλές για απολύσεις και τελικά πολλοί χάνουν και τη δουλειά τους.
Απορία προκαλεί η ολιγωρία όλες αυτές τις μέρες της Ομοσπονδίας των Οικοδόμων ενώ ήταν ενήμερη από την πρώτη στιγμή. Δυστυχώς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Είναι φανερό ότι η πολιτική της κυβέρνησης και ειδικά οι τελευταίες αντεργατικές εξελίξεις στις εργασιακές σχέσεις, έχουν αποθρασύνει την εργοδοσία η οποία δρα ασύδοτα και ανεξέλεγκτα. Θέλουν εργαζόμενους υποταγμένους, να δουλεύουν 12 και 13 ώρες την ημέρα, χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις. Όποιος εργαζόμενος δεν υποτάσσεται, απολύεται με διάφορες προφάσεις.
Μόνο ο ενωμένος και αποφασιστικός εργατικός αγώνας μπορεί να τους φρενάρει. Όλοι μαζί να υποστηρίξουμε αποφασιστικά τα συμφέροντα μας, τις κατακτήσεις μας και τα δικαιώματα μας. Να οργανώσουμε τον αγώνα μας και να αναδείξουμε εκείνα τα όργανα που θα στέκονται στο πλευρό μας.
Πρωτοβουλία εργαζομένων Τρικάλων
δίκη για το "ατυχημα" της σωληνουργίας κορίνθου
Είναι το τελευταίο (ποινικό)δικαστήριο για τους υπεύθυνους για το θάνατο επιτόπου έξι εργατών και τον βαρύ τραυματισμό άλλων τριών. λίγοι μάρτυρες κατηγορίας έχουν μείνει, οι περισσότεροι υποχώρησαν, υποκύπτοντας στην ανάγκη για προς το ζην, στον έμμεσο εκβιασμό της εταιρείας, ή ξεπουλήθηκαν. Αξίζουν την αλληλεγγύη μας.
το ιστορικό της υπόθεσης εδώ:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=87545
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=23955
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
Εκδήλωση για την οικονομική κρίση και την κατάσταση στην Ελλάδα έγινε στην Μαδρίτη.
Το Σαββάτο 19-6-2010 πραγματοποιήθηκε στον κοινωνικό χώρο La Tabacalera στην Μαδρίτη εκδήλωση για την οικονομική κρίση και την κατάσταση στην Ελλάδα. Εκτός από τους συντρόφους/ ίσσες από την Ελλάδα στην εκδήλωση έκανε εισήγηση ο Jose Luis Carretero από μια ομάδα οικονομολόγων που ασχολείται με τα θέματα τις κρίσης και τις επισφάλειας της εργασίας. Την εκδήλωση παρακολούθησαν 70 άτομα.
Παραθέτουμε την εισήγηση που έγινε για την κατάσταση στην Ελλάδα
Σύντροφοι και συντρόφισσες είμαι σίγουρος ότι τους τελευταίους μήνες θα έχετε ακούσει πολλά από τα επίσημα ΜΜΕ για την Ελλάδα. Τα πιο πολλά από αυτά θα ταυτίζονται με την επίσημη καπιταλιστική ρητορική ότι πρόκειται για μια χώρα που σέρνει τον χορό της καταστροφής των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου (και όχι μόνο), των λεγόμενων PΙIGS.
Όμως καμία φορά είναι καλό να ακούμε και να διαβάζουμε τα αστικά ΜΜΕ γιατί μέσα από τους τόνους προπαγάνδας του συστήματος ανακαλύπτεις (στα ψιλά πάντα βέβαια) τις πραγματικές διαθέσεις των καπιταλιστών και αυτών που κυβερνάνε με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Πριν από δυο βδομάδες περίπου η Γερμανική οικονομική εφημερίδα «Χάντελσμπαλτ» έγραφε: «όχι από την Γερμανία, αλλά από την Ελλάδα μπορούν να μάθουν οι Ευρωπαίοι πως γίνεται η εξυγίανση των δημοσιονομικών μιας χώρας. Η κυβέρνηση στην Αθήνα δείχνει πραγματικό θάρρος. Έχει το κουράγιο να δώσει το τελικό χτύπημα σε αναποτελεσματικές δομές και παράλληλα να επιβάλει επίπονες μεταρρυθμίσεις, ακόμα και στην εκλογική της πελατεία. Κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι κάνει ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός της Ανγκελα Μέργκελ».
Ξαφνικά η Ελλάδα, το μαύρο πρόβατο της ζώνης του ευρώ, η χώρα πρωταθλήτρια της διαφθοράς, το πιο σπάταλο κράτος, με τους πιο «τεμπέληδες εργαζόμενους», γίνεται το κράτος υπόδειγμα και η κυβέρνηση της η πιο γενναία της Ευρώπης. Και όχι άδικα γιατί αυτή την στιγμή η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στην αιχμή της επίθεσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου απέναντι στους εργαζομένους και τους λαούς όλης της Ευρώπης.
Μέτρα σαν και αυτά που με την δικαιολογία του μνημονίου με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ πέρασε η Ελληνική κυβέρνηση βλέπουμε να γενικεύονται σε όλη την Ευρώπη.
Δεν πρόκειται απλά για μια σαρωτική επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, αλλά για μια ισοπέδωση των λαϊκών στρωμάτων που αφορά όλες τις πτυχές της ζωής τους. Πρόκειται για μιας τέτοιου βαθμού έντασης επίθεση στις ζωές μας που όσο και εάν κουβεντιάζουμε γι’ αυτό ή αντιστεκόμαστε για να μην περάσει αυτή η επίθεση, στην πραγματικότητα, ακόμα και τώρα ούτε και εμείς έχουμε συνειδητοποιήσει στην πραγματικότητα το μέγεθος της.
Λίγα λόγια για την ελληνική πραγματικότητα
Αυτή την στιγμή η κρίση διαπερνάει και μεταβάλει όλο το φάσμα των κοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Η αξιοπιστία του επίσημου πολιτικού κόσμου είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, η τεράστια πλειοψηφία του κόσμου ρίχνει τις ευθύνες για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα στα δυο μεγάλα κόμματα: ΠΑΣΟΚ (σοσιαλδημοκρατία) και ΝΔ (συντηρητικό κόμμα)- το 66% των ερωτηθέντων στα τελευταία γκάλοπ πιστεύει ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα την κρίση, έναντι του 28% τον Οκτώβριο του ‘09, χωρίς όμως αυτή η αμφισβήτηση να βρίσκει διέξοδο στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, είτε της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ- συμμαχία διάφορων αριστερών κομμάτων) είτε της άκρας δεξιάς (ΛΑΟΣ)- η αποχή και η αντικομματική ψήφος αποδοκιμασίας έχει εκτιναχθεί στο 34,5%, από 8,5% που ήταν τον Οκτώβριο του 2009.
Αυτή η αμφισβήτηση οδηγεί σε φυγόκεντρες τάσεις στα πολιτικά κόμματα, ώστε εάν πέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να υπάρχουν εναλλακτικά σχήματα που θα βοηθήσουν στην συγκρότηση νέων κυβερνήσεων (ίσως πολυκομματικού χαρακτήρα, κάτι ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα). Έτσι έχουμε: Τριγμούς στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Ανεξαρτητοποίηση του νο2 της ΝΔ με σκοπό να φτιαχτεί ένα καθαρά νεοφιλελεύθερο κόμμα. Διάσπαση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με το δεξιό κομμάτι του να φλερτάρει με το κόμμα των ΠΡΑΣΙΝΩΝ, ενώ ταυτόχρονα η ηγεσία του πιέζεται από έντονες διεργασίες που γίνονται στα αριστερά του, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν κάποιες από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλες οργανώσεις τις εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σ’ ένα νέο εκλογικό μόρφωμα. Ενώ το ακροδεξιό ΛΑΟΣ προσπαθεί να εξισορροπήσει ανάμεσα στην ρατσιστική ρητορεία και την προβολή του ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, έτοιμη να στηρίξει τις επιλογές του κεφαλαίου, «χωρίς ακροδεξιές ακρότητες» και να συμβάλει σε μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Η κρίση δεν αφήνει απέξω ούτε και το μονολιθικό σταλινικό ΚΚΕ, έχουμε τους τελευταίους μήνες ένα κλίμα δυσαρέσκειας σε κομμάτια της βάσης του, στο οποίο η ηγεσία των επαγγελματικών στελεχών απαντάει με διαγραφές.
Η συνδικαλιστική γεωγραφία της Ελλάδας είναι αρκετά διαφορετική από της υπόλοιπης Ευρώπης. Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο συνομοσπονδίες, μια στον ιδιωτικό τομέα ΓΣΕΕ και μια στους δημόσιους υπαλλήλους ΑΔΕΔΥ, μέσα στις οποίες δραστηριοποιούνται όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Σ’ αυτές την ηγεμονία την έχει η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα η ΓΣΕΕ έχει σοβαρή δύναμη μόνο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (κοινωφελείς επιχειρήσεις ΔΕΗ ΟΤΕ κλπ) ενώ η συνδικαλιστική πυκνότητα στον πραγματικά ιδιωτικό τομέα είναι πολύ μικρή. Πρόκειται για συνδικαλιστικά μορφώματα τελείως ξεπουλημένα που προωθούνε τον κυβερνητικό, κομματικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, που στηρίζονται στην οικονομική εξάρτηση από το κράτος, την διαφθορά και την εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων μερίδων των εργαζομένων στο δημόσιο. Δεν έχουν καμία πραγματική επαφή με τους εργαζόμενους πέρα από τις πελατειακές σχέσεις και κινητοποιούνται μονάχα από το φόβο να μην τους ξεπεράσει η βάση των εργαζομένων. Το ΚΚΕ ενώ δεν έχει αποχωρήσει από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ έχει συγκροτήσει με τις ομοσπονδίες και τα συνδικάτα που ελέγχει το ΠΑΜΕ που δεν είναι ανεξάρτητή ομοσπονδία, αλλά ένα μέτωπο τον συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΚΚΕ. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ είναι συγκεντρωμένες κυρίως στους οικοδόμους, στην βιομηχανία μετάλλου, την κλωστοϋφαντουργία, στους ναυτεργάτες, τον τουρισμό, τους αγρότες κλπ.
Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια σειρά μαχητικών σωματείων βάσης κυρίως από αγωνιστές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αναρχικού χώρου. Τα σωματεία αυτά αναφέρονται κυρίως στα επισφαλή κομμάτια του ιδιωτικού τομέα όπως: στους κούριερ, τους σερβιτόρους, τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, στους βιβλιουπάλληλους, στους καθηγητές στα φροντιστήρια, της μισθωτούς τεχνικούς κλπ. Τα σωματεία αυτά έχουν ως χαρακτηριστικά τους την μαχητική άμεση δράση, την αντιεραρχική δομή και μια έντονη αντικαπιταλιστική πολιτικοποίηση σε αντίθεση με την κομματικοποίηση των γραφειοκρατικών συνδικάτων. Είναι αρκετά μικρά συνδικάτα, θα έλεγα κανείς ότι είναι προπλάσματα συνδικάτων, αλλά έχουν πολύ σοβαρές επιτυχίες στην δράση τους. Δίνουν την μάχη ενάντια στις απολύσεις, για την υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ και για την κατάκτηση επιμέρους δικαιωμάτων όπως επιδόματα σε διάφορες ειδικότητες κλπ. Η δύναμη τους είναι ότι στις κινητοποιήσεις τους ενάντια στα αφεντικά, στις οποίες το κύριο όπλο εκτός από την απεργία είναι και το μποϊκοτάζ, καταφέρνουν να κινητοποιήσουν μεγάλο κομμάτι αλληλέγγυων αγωνιστών από το ευρύτερο αντικαπιταλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έχει σχετικά αξιόλογες δυνάμεις στους εκπαιδευτικούς, τους νοσοκομειακούς γιατρούς και στους ΟΤΑ, στο ΥΠ.ΠΟ.Τ. κλπ
Έχει όμως μεγάλη σημασία να δούμε τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την υπόλοιπή Ευρώπη. Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ένα πραγματικό κοινωνικό κράτος, από την νοσοκομειακή περίθαλψη μέχρι την εκπαίδευση οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να συμπληρώνουν τις κρατικές παροχές προσφεύγοντας είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε δωροδοκώντας κρατικούς υπαλλήλους. Οι μισθοί και οι συντάξεις είναι στα χαμηλότερα επίπεδα τις ΟΝΕ, ενώ η ακρίβεια είναι πολύ μεγαλύτερη. Χαρακτηριστικά στην Γερμανία μπορεί να βρει κάποιος ελληνικά προϊόντα πιο φτηνά από ότι στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος τον μεσαζόντων: οι παραγωγοί πουλάνε το ελαιόλαδο 2,10 ευρώ και στον καταναλωτή φτάνει 8 ευρώ, οι παραγωγοί πουλάνε το κιλό το γάλα στις βιομηχανίες 0,40 λεπτά και φτάνει στον καταναλωτή 1,5 ευρώ κλπ. Ως αντιστάθμισμά σε αυτή την κατάσταση υπάρχει στην Ελλάδα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μικροιδιοκτησίας (πχ η ιδιοκατοίκηση αγγίζει το 80% ), αλλά και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων. Στον αγροτικό τομέα είναι τα τελευταία 15 με 20 χρόνια που το ποσοστό των αγροτών μειώθηκε από το 20% του πληθυσμού στο 8% (δεν υπολογίζουμε σε αυτό τους μετανάστες εργάτες γης). Η ύπαρξη αυτής της εκτεταμένης μικροιδιοκτησίας μαζί με τον ισχυρό ρόλο που παίζουν τα οικογενειακά δίκτυα στην Ελλάδα (με όλα τα προβλήματα συντηρητισμού και αναπαράγουν) έχουν βοηθήσει καθοριστικά στον να μην έχουμε ακόμα στην Ελλάδα φαινόμενα εξαθλίωσης και κοινωνικής κατάρρευσης.
Η Ελλάδα βρέθηκε στην δίνη της κρίσης, πριν καλά καλά καταλάβει πως χάθηκε το «εθνικό θαύμα του εκσυγχρονισμού», των ολυμπιακών αγώνων και της δυνατής Ελλάδας: ευρώ, άνοδος χρηματιστήριου, τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων εύκολο δανικό χρήμα από τις τράπεζες, έργα βιτρίνας, ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, εκτίναξη του κατασκευαστικού τομέα μέσω τις άγριας εκμετάλλευσης δεκάδων χιλιάδων μεταναστών, αποβιομηχάνιση και διάλυση της αγροτικής παραγωγής και μονοδιάστατη στροφή της οικονομίας στον τουρισμό και τις υπηρεσίες.
Το «όνειρο» ήταν εφιάλτης και ξυπνήσαμε λουσμένοι στον ιδρώτα.
Θα ήταν όμως άδικο να μην αναφερθούμε και την άλλη πλευρά της ελληνικής πραγματικότητας αυτή των κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων, αυτή που νέου ριζοσπαστισμού, που φυσικά αναπτύσσεται μέσα σε συνθήκες πόλωσης και συγκρότησης από την άλλη ενός συντηρητικού, εθνικιστικού και ρατσιστικού πόλου μέσα στην κοινωνία.
Τη τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα είχαμε μια σειρά έντονων κοινωνικών αγώνων, των οποίων ο περσινός Δεκέμβρης υπήρξε η πιο θεαματική και συγκρουσιακή στιγμή.
Από το μεγάλο φοιτητικό κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέχρι τους δεκάδες τοπικούς αγώνες για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και του περιβάλλοντος.
Από τους αγώνες ενάντια στις απολύσεις και τις υπενοικιάσεις των εργαζομένων, μέχρι τους αγώνες των μεταναστών εργατών όπως πρόσφατά την πολυήμερη απεργία των Αιγύπτιων αλιεργατών στην Θεσσαλονίκη.
Από τον πολλαπλασιασμό των ορατών σημείων του Αντικαπιταλιστικού Χώρου, κυρίως του Αναρχικού: (αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, καταλήψεις κλπ), έως την δημιουργία όλο και πιο πολλών Επιτροπών Αγώνα σε γειτονιές και πόλεις.
Από το κίνημα των κρατουμένων στις φυλακές, έως τους πρόσφυγές που σηκώνουν τη φωνή και τη γροθιά τους στην Πάτρα, την Πέτρου Ράλλη και τον Αγ Παντελεήμονα.
Αναδύονται στο δημόσιο κοινωνικό χώρο νέοι αγώνες με νέα υποκείμενα, περιεχόμενα και μορφές συγκρότησης.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενο στον λαό ότι θα μπορέσει να διαχειριστεί την κρίση του είχε φανεί ήδη στον ορίζοντα χωρίς να θίξει τα λαϊκά συμφέροντα: «τα λεφτά υπάρχουν» έλεγε τότε ο Παπανδρέου…
Αυτή την στιγμή η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει κανένα σχέδιο πέρα από: εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους, την κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων και εισοδημάτων και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Τα μέτρα που έχει πάρει ουσιαστικά θα αυξήσουν το χρέος από το 115% του ΑΕΠ που είναι σήμερα, στο 150-160% τα επόμενα χρόνια.
Η ανεργία αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, ήδη τον Φεβρουάριο είχε φτάσει το 12,1% (9,1% ήταν το Φεβρουάριο του ’09) και η προβλέψεις λένε ότι μπορεί να φτάσει και το 21%.
Ενώ η οικονομική ύφεση σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις θα φτάσει μέσα στο 2010 το 4%. Στην πραγματικότητα θα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Για να μην πτωχεύσει η οικονομία θα πτωχεύσει η κοινωνία
Αυτό αποφάσισαν η ελληνική κυβέρνηση, η Ε.Ε. το ΔΝΤ και οι ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές. Το «ελληνικό πείραμα» αποτελεί συνταγή για όλη την Ευρώπη.
Η συνταγή έχει τα εξής υλικά: Μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στο δημόσιο και των συνταξιούχων. Δραματική περικοπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων (αύξηση του ελάχιστού ορίου ηλικίας στα 65, 40 χρόνια εργασίας για να πάρει κάποιος πλήρη σύνταξη, μείωση των συντάξεών έως και 50%). Ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Κατάργηση των ΣΣΕ και μείωση της διαπραγματευτικής ισχύς των συνδικάτων. Μείωση των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης κατά 50%. Καθιέρωση μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών στο 80-70% του κατώτερου μισθού.
Ξεπούλημα του δημόσιου τομέα και των υποδομών της χώρας: λιμάνια, τρένα, ΔΕΗ, εταιρίες ύδρευσης, αυτοκινητόδρομοι κλπ.
Διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας (αυτή την στιγμή στα δημόσια νοσοκομεία, δεν υπάρχουν στοιχειώδη ιατροφαρμακευτικά υλικά για να λειτουργήσουν με ασφάλεια για τους ασθενείς, επειδή το κράτος δεν πληρώνει τα χρέη προς τους προμηθευτές ).
Συμπίεση των μικρομεσαίων στρωμάτων. Η ύφεση έχει χτυπήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το λιανικό εμπόριο με εκατοντάδες μικρομάγαζα να κλείνουν καθημερινά σε όλη τη χώρα. Τα νέα φορολογικά μέτρα πλήττουν κατά κύριο λόγο τα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα και την μικροϊδιοκτησία, αφήνοντας ανέπαφή την μεγάλη ακίνητη περιουσία και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ενώ ταυτόχρονα πολύς κόσμος χάνοντας τις δουλειές του δεν θα μπορεί να αποπληρώσει τα στεγαστικά δάνεια και θα αρχίσει να χάνει τα σπίτια του.
Η κύρια μορφή που ως τώρα εκφράστηκε η οργή του κόσμου απέναντι στα μέτρα ήταν οι γενικές απεργίες που οργανώθηκαν από τα συνδικάτα και οι οποίες ξεπέρασαν κατά πολύ την συνήθη συμμετοχή σε αυτές. Από την αρχή του χρόνου είχαμε 4 γενικές απεργίες, οι οποίες χαρακτηρίζονταν από την μαζικότητα αλλά και την συγκρουσιακή διάθεση του κόσμου. Στις συγκρούσεις με τους μπάτσους δεν πήραν μέρος μονάχα τα πολιτικά αντικαπιταλιστικά κομμάτια, αλλά και απλός κόσμος. Η οργή ήταν τέτοια που στην πρώτη από αυτές ο πρόεδρος τις ΓΣΕΕ προπηλακιστικέ από τον εξαγριωμένο κόσμο. Ενώ στην πιο μαζική που έγινε στις 5 Μάιου (μόνο στην Αθήνα κατέβηκαν στον δρόμο 250.000), απλός κόσμος αυθόρμητα προσπάθησε να μπει στην βουλή. Το τραγικό συμβάν του φόνου των τριών εργαζόμενων την ίδια μέρα από πυρκαγιά σε τράπεζα την ώρα της απεργίας αποτέλεσε έναν παράγοντα αναχαίτισης του πρώτου γύρου ενάντια στα μέτρα.
Πέρα από τις γενικές απεργίες είχαμε αρκετές απογευματινές διαδηλώσεις, οι οποίες όμως γρήγορα εκφυλίστηκαν και απομαζικοποιήθηκαν. Αλλά και επί μέρους εργατικές κινητοποιήσεις, που δεν είχαν άμεση σχέση με την κρίση αλλά έδειχναν μια γενικότερη διάθεση για αγώνα και του ρόλου που διαδραματίζουν τα πρωτοβάθμια σωματεία απέναντι στα γραφειοκρατικά συνδικάτα ( κατάληψη της ΝΕΤ από τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, αγώνες ενάντια στις απολύσεις σε via vai- banqurt, κλπ)
Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι αυθόρμητα ο κόσμος γιουχάρει τους πολιτικούς στο δρόμο, είτε αυτής είτε της προηγούμενης κυβέρνησης και αυτό δείχνει την απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Αυτή την στιγμή, πέρα από την μάχη του ασφαλιστικού και των αλλαγών στο εργασιακό που έχουμε άμεσα μπροστά μας αυτή τη βδομάδα, έχει ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα για το πως θα αντιμετωπίσουμε όλη αυτή την ριζική ανατροπή των ζωών μας, που βλέπουμε να έρχεται με μεγάλη ταχύτητα. Γιατί εκτός από την αντίσταση στα μέτρα και τις πολιτικές των από πάνω, πρέπει να βρούμε τρόπους να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα που θα δημιουργηθούν.
Έτσι σε μια σειρά κόσμου που κινητοποιείται είτε στον ευρύτερο αντικαπιταλιστικό ελευθεριακό χώρο μέχρι και τις παρυφές τις επίσημης αριστεράς, είτε στα κοινωνικά κινήματα (κυρίως στα κινήματα πόλης) κουβεντιάζεται τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Τον τελευταίο μήνα έχουν γίνει πολλές δημόσιες εκδηλώσεις σε πλατιές σε γειτονίες και πόλεις γύρο από αυτά τα ζητήματα καθώς και γύρω από την ενημέρωση για το ρόλο του ΔΝΤ στις χώρες από τις οποίες πέρασε. Δειλά, δειλά έχουν αρχίσει να γίνονται και κάποιες συνελεύσεις σε γειτονίες αλλά επέχουμε πολύ ακόμα από το να πούμε ότι αυτό έχει πάρει το χαραχτήρα κινήματος.
Η προσωπική μου αίσθηση σε σχέση με όλα αυτά είναι πως στρέφουμε το βλέμμα μας προς τις αγωνιστικές εμπειρίες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Αργρεντινάζο, οι Ζαπατίστας, οι ακτήμονες της Βραζιλίας.
Εκτός από τον αγώνα για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων καθώς και των δημόσιων αγαθών, πρέπει να προσπαθήσουμε να αυτοοργανώσουμε τις ζωές μας. Η αντίσταση πρέπει να είναι από τα κάτω, συλλογική, αυτοοργανωμένη, αμεσοδημοκρατική και με άμεση δράση. Ιδέες έχουν ακουστεί πολλές και από απλούς ανθρώπους: να σπάμε τους πλειστηριασμούς των σπιτιών που βγαίνουν στο σφυρί, να επανασυνδέουμε το ρεύμα ή το νερό όταν το κόβουν, για συλλογικές κουζίνες, για άμεση διασύνδεση παραγωγών καταναλωτών με παράκαμψη των μεσαζόντων κλπ.
Για να πάω τη σκέψη μου όμως λίγο παραπέρα, θέλω να σας πω ότι δεν πρέπει να επιδιώξουμε απλά να γυρίσουμε στην εποχή της καταναλωτικής «αφθονίας» των πιστωτικών καρτών και των καταναλωτικών δανείων. Πρέπει να αμφισβητήσουμε το συνολικό καπιταλιστικό μοντέλο και να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα που καταστρέφει τις ανθρώπινες ζωές και την φύση. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να παράγουμε όχι εμπορεύματα, αλλά αγαθά, όχι με κριτήριο το κέρδος αλλά τις ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων. Να αποδεσμευτούμε από την σκλαβιά της μεγέθυνσης της ανάπτυξης και των οικονομικών δεικτών και να αγωνιστούμε για την απελευθέρωση της ανθρώπινης δημιουργικότητας από τα δεσμά του κεφαλαίου.
Να κάνουμε την κρίση, κρίση του καπιταλισμού
ΠΗΓΗ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1185833
Παραθέτουμε την εισήγηση που έγινε για την κατάσταση στην Ελλάδα
Σύντροφοι και συντρόφισσες είμαι σίγουρος ότι τους τελευταίους μήνες θα έχετε ακούσει πολλά από τα επίσημα ΜΜΕ για την Ελλάδα. Τα πιο πολλά από αυτά θα ταυτίζονται με την επίσημη καπιταλιστική ρητορική ότι πρόκειται για μια χώρα που σέρνει τον χορό της καταστροφής των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου (και όχι μόνο), των λεγόμενων PΙIGS.
Όμως καμία φορά είναι καλό να ακούμε και να διαβάζουμε τα αστικά ΜΜΕ γιατί μέσα από τους τόνους προπαγάνδας του συστήματος ανακαλύπτεις (στα ψιλά πάντα βέβαια) τις πραγματικές διαθέσεις των καπιταλιστών και αυτών που κυβερνάνε με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Πριν από δυο βδομάδες περίπου η Γερμανική οικονομική εφημερίδα «Χάντελσμπαλτ» έγραφε: «όχι από την Γερμανία, αλλά από την Ελλάδα μπορούν να μάθουν οι Ευρωπαίοι πως γίνεται η εξυγίανση των δημοσιονομικών μιας χώρας. Η κυβέρνηση στην Αθήνα δείχνει πραγματικό θάρρος. Έχει το κουράγιο να δώσει το τελικό χτύπημα σε αναποτελεσματικές δομές και παράλληλα να επιβάλει επίπονες μεταρρυθμίσεις, ακόμα και στην εκλογική της πελατεία. Κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι κάνει ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός της Ανγκελα Μέργκελ».
Ξαφνικά η Ελλάδα, το μαύρο πρόβατο της ζώνης του ευρώ, η χώρα πρωταθλήτρια της διαφθοράς, το πιο σπάταλο κράτος, με τους πιο «τεμπέληδες εργαζόμενους», γίνεται το κράτος υπόδειγμα και η κυβέρνηση της η πιο γενναία της Ευρώπης. Και όχι άδικα γιατί αυτή την στιγμή η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στην αιχμή της επίθεσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου απέναντι στους εργαζομένους και τους λαούς όλης της Ευρώπης.
Μέτρα σαν και αυτά που με την δικαιολογία του μνημονίου με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ πέρασε η Ελληνική κυβέρνηση βλέπουμε να γενικεύονται σε όλη την Ευρώπη.
Δεν πρόκειται απλά για μια σαρωτική επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, αλλά για μια ισοπέδωση των λαϊκών στρωμάτων που αφορά όλες τις πτυχές της ζωής τους. Πρόκειται για μιας τέτοιου βαθμού έντασης επίθεση στις ζωές μας που όσο και εάν κουβεντιάζουμε γι’ αυτό ή αντιστεκόμαστε για να μην περάσει αυτή η επίθεση, στην πραγματικότητα, ακόμα και τώρα ούτε και εμείς έχουμε συνειδητοποιήσει στην πραγματικότητα το μέγεθος της.
Λίγα λόγια για την ελληνική πραγματικότητα
Αυτή την στιγμή η κρίση διαπερνάει και μεταβάλει όλο το φάσμα των κοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Η αξιοπιστία του επίσημου πολιτικού κόσμου είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, η τεράστια πλειοψηφία του κόσμου ρίχνει τις ευθύνες για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα στα δυο μεγάλα κόμματα: ΠΑΣΟΚ (σοσιαλδημοκρατία) και ΝΔ (συντηρητικό κόμμα)- το 66% των ερωτηθέντων στα τελευταία γκάλοπ πιστεύει ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα την κρίση, έναντι του 28% τον Οκτώβριο του ‘09, χωρίς όμως αυτή η αμφισβήτηση να βρίσκει διέξοδο στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, είτε της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ- συμμαχία διάφορων αριστερών κομμάτων) είτε της άκρας δεξιάς (ΛΑΟΣ)- η αποχή και η αντικομματική ψήφος αποδοκιμασίας έχει εκτιναχθεί στο 34,5%, από 8,5% που ήταν τον Οκτώβριο του 2009.
Αυτή η αμφισβήτηση οδηγεί σε φυγόκεντρες τάσεις στα πολιτικά κόμματα, ώστε εάν πέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να υπάρχουν εναλλακτικά σχήματα που θα βοηθήσουν στην συγκρότηση νέων κυβερνήσεων (ίσως πολυκομματικού χαρακτήρα, κάτι ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα). Έτσι έχουμε: Τριγμούς στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Ανεξαρτητοποίηση του νο2 της ΝΔ με σκοπό να φτιαχτεί ένα καθαρά νεοφιλελεύθερο κόμμα. Διάσπαση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με το δεξιό κομμάτι του να φλερτάρει με το κόμμα των ΠΡΑΣΙΝΩΝ, ενώ ταυτόχρονα η ηγεσία του πιέζεται από έντονες διεργασίες που γίνονται στα αριστερά του, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν κάποιες από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλες οργανώσεις τις εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σ’ ένα νέο εκλογικό μόρφωμα. Ενώ το ακροδεξιό ΛΑΟΣ προσπαθεί να εξισορροπήσει ανάμεσα στην ρατσιστική ρητορεία και την προβολή του ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, έτοιμη να στηρίξει τις επιλογές του κεφαλαίου, «χωρίς ακροδεξιές ακρότητες» και να συμβάλει σε μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Η κρίση δεν αφήνει απέξω ούτε και το μονολιθικό σταλινικό ΚΚΕ, έχουμε τους τελευταίους μήνες ένα κλίμα δυσαρέσκειας σε κομμάτια της βάσης του, στο οποίο η ηγεσία των επαγγελματικών στελεχών απαντάει με διαγραφές.
Η συνδικαλιστική γεωγραφία της Ελλάδας είναι αρκετά διαφορετική από της υπόλοιπης Ευρώπης. Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο συνομοσπονδίες, μια στον ιδιωτικό τομέα ΓΣΕΕ και μια στους δημόσιους υπαλλήλους ΑΔΕΔΥ, μέσα στις οποίες δραστηριοποιούνται όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Σ’ αυτές την ηγεμονία την έχει η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα η ΓΣΕΕ έχει σοβαρή δύναμη μόνο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (κοινωφελείς επιχειρήσεις ΔΕΗ ΟΤΕ κλπ) ενώ η συνδικαλιστική πυκνότητα στον πραγματικά ιδιωτικό τομέα είναι πολύ μικρή. Πρόκειται για συνδικαλιστικά μορφώματα τελείως ξεπουλημένα που προωθούνε τον κυβερνητικό, κομματικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, που στηρίζονται στην οικονομική εξάρτηση από το κράτος, την διαφθορά και την εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων μερίδων των εργαζομένων στο δημόσιο. Δεν έχουν καμία πραγματική επαφή με τους εργαζόμενους πέρα από τις πελατειακές σχέσεις και κινητοποιούνται μονάχα από το φόβο να μην τους ξεπεράσει η βάση των εργαζομένων. Το ΚΚΕ ενώ δεν έχει αποχωρήσει από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ έχει συγκροτήσει με τις ομοσπονδίες και τα συνδικάτα που ελέγχει το ΠΑΜΕ που δεν είναι ανεξάρτητή ομοσπονδία, αλλά ένα μέτωπο τον συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΚΚΕ. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ είναι συγκεντρωμένες κυρίως στους οικοδόμους, στην βιομηχανία μετάλλου, την κλωστοϋφαντουργία, στους ναυτεργάτες, τον τουρισμό, τους αγρότες κλπ.
Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια σειρά μαχητικών σωματείων βάσης κυρίως από αγωνιστές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αναρχικού χώρου. Τα σωματεία αυτά αναφέρονται κυρίως στα επισφαλή κομμάτια του ιδιωτικού τομέα όπως: στους κούριερ, τους σερβιτόρους, τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, στους βιβλιουπάλληλους, στους καθηγητές στα φροντιστήρια, της μισθωτούς τεχνικούς κλπ. Τα σωματεία αυτά έχουν ως χαρακτηριστικά τους την μαχητική άμεση δράση, την αντιεραρχική δομή και μια έντονη αντικαπιταλιστική πολιτικοποίηση σε αντίθεση με την κομματικοποίηση των γραφειοκρατικών συνδικάτων. Είναι αρκετά μικρά συνδικάτα, θα έλεγα κανείς ότι είναι προπλάσματα συνδικάτων, αλλά έχουν πολύ σοβαρές επιτυχίες στην δράση τους. Δίνουν την μάχη ενάντια στις απολύσεις, για την υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ και για την κατάκτηση επιμέρους δικαιωμάτων όπως επιδόματα σε διάφορες ειδικότητες κλπ. Η δύναμη τους είναι ότι στις κινητοποιήσεις τους ενάντια στα αφεντικά, στις οποίες το κύριο όπλο εκτός από την απεργία είναι και το μποϊκοτάζ, καταφέρνουν να κινητοποιήσουν μεγάλο κομμάτι αλληλέγγυων αγωνιστών από το ευρύτερο αντικαπιταλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έχει σχετικά αξιόλογες δυνάμεις στους εκπαιδευτικούς, τους νοσοκομειακούς γιατρούς και στους ΟΤΑ, στο ΥΠ.ΠΟ.Τ. κλπ
Έχει όμως μεγάλη σημασία να δούμε τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την υπόλοιπή Ευρώπη. Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ένα πραγματικό κοινωνικό κράτος, από την νοσοκομειακή περίθαλψη μέχρι την εκπαίδευση οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να συμπληρώνουν τις κρατικές παροχές προσφεύγοντας είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε δωροδοκώντας κρατικούς υπαλλήλους. Οι μισθοί και οι συντάξεις είναι στα χαμηλότερα επίπεδα τις ΟΝΕ, ενώ η ακρίβεια είναι πολύ μεγαλύτερη. Χαρακτηριστικά στην Γερμανία μπορεί να βρει κάποιος ελληνικά προϊόντα πιο φτηνά από ότι στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος τον μεσαζόντων: οι παραγωγοί πουλάνε το ελαιόλαδο 2,10 ευρώ και στον καταναλωτή φτάνει 8 ευρώ, οι παραγωγοί πουλάνε το κιλό το γάλα στις βιομηχανίες 0,40 λεπτά και φτάνει στον καταναλωτή 1,5 ευρώ κλπ. Ως αντιστάθμισμά σε αυτή την κατάσταση υπάρχει στην Ελλάδα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μικροιδιοκτησίας (πχ η ιδιοκατοίκηση αγγίζει το 80% ), αλλά και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων. Στον αγροτικό τομέα είναι τα τελευταία 15 με 20 χρόνια που το ποσοστό των αγροτών μειώθηκε από το 20% του πληθυσμού στο 8% (δεν υπολογίζουμε σε αυτό τους μετανάστες εργάτες γης). Η ύπαρξη αυτής της εκτεταμένης μικροιδιοκτησίας μαζί με τον ισχυρό ρόλο που παίζουν τα οικογενειακά δίκτυα στην Ελλάδα (με όλα τα προβλήματα συντηρητισμού και αναπαράγουν) έχουν βοηθήσει καθοριστικά στον να μην έχουμε ακόμα στην Ελλάδα φαινόμενα εξαθλίωσης και κοινωνικής κατάρρευσης.
Η Ελλάδα βρέθηκε στην δίνη της κρίσης, πριν καλά καλά καταλάβει πως χάθηκε το «εθνικό θαύμα του εκσυγχρονισμού», των ολυμπιακών αγώνων και της δυνατής Ελλάδας: ευρώ, άνοδος χρηματιστήριου, τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων εύκολο δανικό χρήμα από τις τράπεζες, έργα βιτρίνας, ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, εκτίναξη του κατασκευαστικού τομέα μέσω τις άγριας εκμετάλλευσης δεκάδων χιλιάδων μεταναστών, αποβιομηχάνιση και διάλυση της αγροτικής παραγωγής και μονοδιάστατη στροφή της οικονομίας στον τουρισμό και τις υπηρεσίες.
Το «όνειρο» ήταν εφιάλτης και ξυπνήσαμε λουσμένοι στον ιδρώτα.
Θα ήταν όμως άδικο να μην αναφερθούμε και την άλλη πλευρά της ελληνικής πραγματικότητας αυτή των κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων, αυτή που νέου ριζοσπαστισμού, που φυσικά αναπτύσσεται μέσα σε συνθήκες πόλωσης και συγκρότησης από την άλλη ενός συντηρητικού, εθνικιστικού και ρατσιστικού πόλου μέσα στην κοινωνία.
Τη τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα είχαμε μια σειρά έντονων κοινωνικών αγώνων, των οποίων ο περσινός Δεκέμβρης υπήρξε η πιο θεαματική και συγκρουσιακή στιγμή.
Από το μεγάλο φοιτητικό κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέχρι τους δεκάδες τοπικούς αγώνες για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και του περιβάλλοντος.
Από τους αγώνες ενάντια στις απολύσεις και τις υπενοικιάσεις των εργαζομένων, μέχρι τους αγώνες των μεταναστών εργατών όπως πρόσφατά την πολυήμερη απεργία των Αιγύπτιων αλιεργατών στην Θεσσαλονίκη.
Από τον πολλαπλασιασμό των ορατών σημείων του Αντικαπιταλιστικού Χώρου, κυρίως του Αναρχικού: (αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, καταλήψεις κλπ), έως την δημιουργία όλο και πιο πολλών Επιτροπών Αγώνα σε γειτονιές και πόλεις.
Από το κίνημα των κρατουμένων στις φυλακές, έως τους πρόσφυγές που σηκώνουν τη φωνή και τη γροθιά τους στην Πάτρα, την Πέτρου Ράλλη και τον Αγ Παντελεήμονα.
Αναδύονται στο δημόσιο κοινωνικό χώρο νέοι αγώνες με νέα υποκείμενα, περιεχόμενα και μορφές συγκρότησης.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενο στον λαό ότι θα μπορέσει να διαχειριστεί την κρίση του είχε φανεί ήδη στον ορίζοντα χωρίς να θίξει τα λαϊκά συμφέροντα: «τα λεφτά υπάρχουν» έλεγε τότε ο Παπανδρέου…
Αυτή την στιγμή η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει κανένα σχέδιο πέρα από: εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους, την κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων και εισοδημάτων και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Τα μέτρα που έχει πάρει ουσιαστικά θα αυξήσουν το χρέος από το 115% του ΑΕΠ που είναι σήμερα, στο 150-160% τα επόμενα χρόνια.
Η ανεργία αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, ήδη τον Φεβρουάριο είχε φτάσει το 12,1% (9,1% ήταν το Φεβρουάριο του ’09) και η προβλέψεις λένε ότι μπορεί να φτάσει και το 21%.
Ενώ η οικονομική ύφεση σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις θα φτάσει μέσα στο 2010 το 4%. Στην πραγματικότητα θα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Για να μην πτωχεύσει η οικονομία θα πτωχεύσει η κοινωνία
Αυτό αποφάσισαν η ελληνική κυβέρνηση, η Ε.Ε. το ΔΝΤ και οι ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές. Το «ελληνικό πείραμα» αποτελεί συνταγή για όλη την Ευρώπη.
Η συνταγή έχει τα εξής υλικά: Μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στο δημόσιο και των συνταξιούχων. Δραματική περικοπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων (αύξηση του ελάχιστού ορίου ηλικίας στα 65, 40 χρόνια εργασίας για να πάρει κάποιος πλήρη σύνταξη, μείωση των συντάξεών έως και 50%). Ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Κατάργηση των ΣΣΕ και μείωση της διαπραγματευτικής ισχύς των συνδικάτων. Μείωση των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης κατά 50%. Καθιέρωση μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών στο 80-70% του κατώτερου μισθού.
Ξεπούλημα του δημόσιου τομέα και των υποδομών της χώρας: λιμάνια, τρένα, ΔΕΗ, εταιρίες ύδρευσης, αυτοκινητόδρομοι κλπ.
Διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας (αυτή την στιγμή στα δημόσια νοσοκομεία, δεν υπάρχουν στοιχειώδη ιατροφαρμακευτικά υλικά για να λειτουργήσουν με ασφάλεια για τους ασθενείς, επειδή το κράτος δεν πληρώνει τα χρέη προς τους προμηθευτές ).
Συμπίεση των μικρομεσαίων στρωμάτων. Η ύφεση έχει χτυπήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το λιανικό εμπόριο με εκατοντάδες μικρομάγαζα να κλείνουν καθημερινά σε όλη τη χώρα. Τα νέα φορολογικά μέτρα πλήττουν κατά κύριο λόγο τα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα και την μικροϊδιοκτησία, αφήνοντας ανέπαφή την μεγάλη ακίνητη περιουσία και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ενώ ταυτόχρονα πολύς κόσμος χάνοντας τις δουλειές του δεν θα μπορεί να αποπληρώσει τα στεγαστικά δάνεια και θα αρχίσει να χάνει τα σπίτια του.
Η κύρια μορφή που ως τώρα εκφράστηκε η οργή του κόσμου απέναντι στα μέτρα ήταν οι γενικές απεργίες που οργανώθηκαν από τα συνδικάτα και οι οποίες ξεπέρασαν κατά πολύ την συνήθη συμμετοχή σε αυτές. Από την αρχή του χρόνου είχαμε 4 γενικές απεργίες, οι οποίες χαρακτηρίζονταν από την μαζικότητα αλλά και την συγκρουσιακή διάθεση του κόσμου. Στις συγκρούσεις με τους μπάτσους δεν πήραν μέρος μονάχα τα πολιτικά αντικαπιταλιστικά κομμάτια, αλλά και απλός κόσμος. Η οργή ήταν τέτοια που στην πρώτη από αυτές ο πρόεδρος τις ΓΣΕΕ προπηλακιστικέ από τον εξαγριωμένο κόσμο. Ενώ στην πιο μαζική που έγινε στις 5 Μάιου (μόνο στην Αθήνα κατέβηκαν στον δρόμο 250.000), απλός κόσμος αυθόρμητα προσπάθησε να μπει στην βουλή. Το τραγικό συμβάν του φόνου των τριών εργαζόμενων την ίδια μέρα από πυρκαγιά σε τράπεζα την ώρα της απεργίας αποτέλεσε έναν παράγοντα αναχαίτισης του πρώτου γύρου ενάντια στα μέτρα.
Πέρα από τις γενικές απεργίες είχαμε αρκετές απογευματινές διαδηλώσεις, οι οποίες όμως γρήγορα εκφυλίστηκαν και απομαζικοποιήθηκαν. Αλλά και επί μέρους εργατικές κινητοποιήσεις, που δεν είχαν άμεση σχέση με την κρίση αλλά έδειχναν μια γενικότερη διάθεση για αγώνα και του ρόλου που διαδραματίζουν τα πρωτοβάθμια σωματεία απέναντι στα γραφειοκρατικά συνδικάτα ( κατάληψη της ΝΕΤ από τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, αγώνες ενάντια στις απολύσεις σε via vai- banqurt, κλπ)
Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι αυθόρμητα ο κόσμος γιουχάρει τους πολιτικούς στο δρόμο, είτε αυτής είτε της προηγούμενης κυβέρνησης και αυτό δείχνει την απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Αυτή την στιγμή, πέρα από την μάχη του ασφαλιστικού και των αλλαγών στο εργασιακό που έχουμε άμεσα μπροστά μας αυτή τη βδομάδα, έχει ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα για το πως θα αντιμετωπίσουμε όλη αυτή την ριζική ανατροπή των ζωών μας, που βλέπουμε να έρχεται με μεγάλη ταχύτητα. Γιατί εκτός από την αντίσταση στα μέτρα και τις πολιτικές των από πάνω, πρέπει να βρούμε τρόπους να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα που θα δημιουργηθούν.
Έτσι σε μια σειρά κόσμου που κινητοποιείται είτε στον ευρύτερο αντικαπιταλιστικό ελευθεριακό χώρο μέχρι και τις παρυφές τις επίσημης αριστεράς, είτε στα κοινωνικά κινήματα (κυρίως στα κινήματα πόλης) κουβεντιάζεται τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Τον τελευταίο μήνα έχουν γίνει πολλές δημόσιες εκδηλώσεις σε πλατιές σε γειτονίες και πόλεις γύρο από αυτά τα ζητήματα καθώς και γύρω από την ενημέρωση για το ρόλο του ΔΝΤ στις χώρες από τις οποίες πέρασε. Δειλά, δειλά έχουν αρχίσει να γίνονται και κάποιες συνελεύσεις σε γειτονίες αλλά επέχουμε πολύ ακόμα από το να πούμε ότι αυτό έχει πάρει το χαραχτήρα κινήματος.
Η προσωπική μου αίσθηση σε σχέση με όλα αυτά είναι πως στρέφουμε το βλέμμα μας προς τις αγωνιστικές εμπειρίες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Αργρεντινάζο, οι Ζαπατίστας, οι ακτήμονες της Βραζιλίας.
Εκτός από τον αγώνα για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων καθώς και των δημόσιων αγαθών, πρέπει να προσπαθήσουμε να αυτοοργανώσουμε τις ζωές μας. Η αντίσταση πρέπει να είναι από τα κάτω, συλλογική, αυτοοργανωμένη, αμεσοδημοκρατική και με άμεση δράση. Ιδέες έχουν ακουστεί πολλές και από απλούς ανθρώπους: να σπάμε τους πλειστηριασμούς των σπιτιών που βγαίνουν στο σφυρί, να επανασυνδέουμε το ρεύμα ή το νερό όταν το κόβουν, για συλλογικές κουζίνες, για άμεση διασύνδεση παραγωγών καταναλωτών με παράκαμψη των μεσαζόντων κλπ.
Για να πάω τη σκέψη μου όμως λίγο παραπέρα, θέλω να σας πω ότι δεν πρέπει να επιδιώξουμε απλά να γυρίσουμε στην εποχή της καταναλωτικής «αφθονίας» των πιστωτικών καρτών και των καταναλωτικών δανείων. Πρέπει να αμφισβητήσουμε το συνολικό καπιταλιστικό μοντέλο και να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα που καταστρέφει τις ανθρώπινες ζωές και την φύση. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να παράγουμε όχι εμπορεύματα, αλλά αγαθά, όχι με κριτήριο το κέρδος αλλά τις ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων. Να αποδεσμευτούμε από την σκλαβιά της μεγέθυνσης της ανάπτυξης και των οικονομικών δεικτών και να αγωνιστούμε για την απελευθέρωση της ανθρώπινης δημιουργικότητας από τα δεσμά του κεφαλαίου.
Να κάνουμε την κρίση, κρίση του καπιταλισμού
ΠΗΓΗ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1185833
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)