Στις 5 Απρίλη η εργοδοσία του Banquet ανακοίνωσε στο συνάδελφο Βαγγέλη Κιτσώνη ότι έπρεπε να επιστρέψει το ένα από τα δύο πουκάμισα της εργασίας του, ενώ ταυτόχρονα δεν του είπε για το αν και πότε θα ξαναδούλευε. Σε ερώτηση του συναδέλφου αν συμβαίνει κάτι, η εργοδοσία απαξίωσε ακόμη και να του απαντήσει. Και αυτό συνεχιζόταν για δύο ολόκληρες εβδομάδες. Αυτή η έμμεση απόλυση ήταν η «ποινή» για το «μεγάλο αμάρτημα» που διέπραξε ο συνάδελφος Κιτσώνης να ζητήσει την καταβολή του δώρου Πάσχα και την έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων του. Να σημειώσουμε ότι ο συνάδελφος ήταν εντελώς ανασφάλιστος, αφού δεν του είχε γίνει πρόσληψη, παρ’ όλο που δούλευε ήδη από τον Οκτώβρη του 2009 και απασχολούνταν άλλες φορές 5 ημέρες την εβδομάδα και άλλες 6, άλλες φορές 8 ώρες την ημέρα και άλλες 12 ώρες την ημέρα.
Στο εστιατόριο Banquet η εργοδοσία δεν τηρούσε την εργατική νομοθεσία:
α) Διατηρούσε πολλούς εργαζόμενους ανασφάλιστους, σε καθεστώς «μαύρης» εργασίας. Όσους τελικά ασφάλιζε μετά από μήνες, δεν τους κολλούσε τα κανονικά ένσημα. Εργαζόμενοι με πλήρες ωράριο κολλούσαν 17 ή και λιγότερα ένσημα, πολλοί μετανάστες και έλληνες εργαζόμενοι ήταν και παραμένουν εντελώς ανασφάλιστοι. Η εργοδοσία δεν έδινε τα κανονικά ρεπό με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να δουλεύουν πάντοτε και 6η μέρα, δίχως να την πληρώνονται με την κανονική προσαύξηση.
β) Δεν κατέβαλε τα δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και επιδόματα αδείας ή έδινε μόνο μέρος αυτών σε ορισμένους «τυχερούς». Ο Κιτσώνης απολύθηκε γιατί ζήτησε να καταβληθεί το δώρο του Πάσχα. Πολλοί εργαζόμενοι ρωτούσαν τους εργοδότες πότε θα πληρωθούν για να πάρουν απαντήσεις όπως «βαριέμαι τώρα»(!!!). Και συνήθως οι εργαζόμενοι αναγκάζονταν να υπογράψουν ότι έλαβαν περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι στην πραγματικότητα!!!
γ) Δεν κατέβαλε τις προσαυξήσεις για αργίες, νυχτερινά, Κυριακές, υπερωριακή εργασία, και εργασία κατά τη διάρκεια των ρεπό. Το κατάστημα ήταν κλειστό φέτος μόνο την Πρωτοχρονιά. Αν και το ωράριο τελειώνει στις 2πμ, το κατάστημα παρέμενε συχνά ανοιχτό ως τις 4 το πρωί δίχως να καταβάλλονται υπερωρίες. Μόνο στο μαγειρείο δινόταν υπερωρία, και αυτή μόνο η μία από τις δύο ώρες. Οι άδειες ήταν άνευ αποδοχών.
δ) Αργούσε πάντα να καταβάλει τα δεδουλευμένα με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αναγκάζονται να δανείζονται για να μπορούν να ζήσουν.
ε) Δεν πλήρωνε κανονικά τους μισθούς με βάση τη συλλογική σύμβαση εργασίας του επισιτισμού και ανάλογα με τη θέση εργασίας του κάθε εργαζόμενου.
στ) Ενώ ήταν υποχρεωμένος από τη συλλογική σύμβαση εργασίας του επισιτισμού να προσφέρει φαγητό στους εργαζόμενους, αρνούνταν να το παρέχει σταθερά και μάλιστα έβριζε όποιον εργαζόμενο τσιμπολογούσε κανένα κομμάτι ψωμί προσπαθώντας να ξεγελάσει την πείνα του. Οι μάγειρες είχαν εντολές να ετοιμάζουν γεύματα (πίτσες, ψωμί, τυρί) για τους εργαζόμενους μόνο κατά το κλείσιμο του καταστήματος και μόνο αν δεν είχαν φόρτο εργασίας! Εργαζόμενοι που δούλευαν από τις 14:00 ως τις 04:00 το πρωί έτρωγαν στις 9 το βράδυ ατομικά για δέκα λεπτά, κι αυτό αν προλάβαιναν.
ζ) Επέβαλε πρόστιμα στους εργαζόμενους αν καθυστερούσαν ένα λεπτό να προσέλθουν στην εργασία τους ή αν κάτι κατά τη γνώμη του δεν έκαναν σωστά. Έχουν επιβληθεί ορισμένες φορές ακόμη και πρόστιμα 20 ευρώ σε συναδέλφους που αργούσαν να πάνε στην εργασία τους δέκα λεπτά, ακόμη και αν η εργασία τους ήταν 4ωρη με αμοιβή 15 ευρώ!!!
η) Και το πιο εξωφρενικό, κρατούσε για τον εαυτό του τα φιλοδωρήματα που έδιναν οι πελάτες για τους εργαζόμενους. Τα φιλοδωρήματα υπολογίζονται από τους εργαζόμενους σε 400 ευρώ κατά μέσο όρο ημερησίως. Απ’ αυτά, ούτε τα μισά δεν επέστρεφαν στους εργαζόμενους, μια που τη διαχείρισή τους την είχε ο ίδιος ο εργοδότης!
Αυτός ο «αγγελικός» εργοδότης προτιμούσε να καπνίζει πανάκριβα πούρα παρά να δώσει ένα ευρώ από τα νόμιμα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους. Προτιμούσε να απολύει τους εργαζόμενους όταν έδειχναν έστω και την παραμικρή δυσφορία για την αδικία και την ταπείνωση που δέχονταν. Με άλλα λόγια, ο συγκεκριμένος εργοδότης ήταν η προσωποποίηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και εφάρμοζε ήδη αυτά που η κυβέρνηση, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουν να εφαρμόσουν σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο συνάδελφος Κιτσώνης προχώρησε σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο ΙΚΑ για όλα τα παραπάνω. Ταυτόχρονα, σαν Επιτροπή Αλληλεγγύης αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε 4ωρη διαμαρτυρία έξω από το εστιατόριο στις 22 Απρίλη, ενώ την επομένη κατέληξε στο εστιατόριο το πανεργατικό συλλαλητήριο που είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την επίσημη είσοδο της χώρας στην επιτήρηση του ΔΝΤ. Εκείνη την ημέρα ο εργοδότης δεσμεύτηκε με συμφωνητικό να τηρεί την εργατική νομοθεσία, να επαναφέρει στην εργασία του τον απολυμένο Β. Κιτσώνη, να ασφαλίσει όλους τους εργαζόμενους από την ημέρα που τους απασχολεί, να καταβάλει τα δεδουλευμένα κ.α.
Έπειτα απ’ αυτές τις εξελίξεις, άλλοι επτά εργαζόμενοι προχώρησαν σε αντίστοιχες καταγγελίες στο ΙΚΑ και στην Επιθεώρηση Εργασίας. Όμως η εργοδοσία αθέτησε τη συμφωνία και δεν τήρησε καμία από τις δεσμεύσεις της. Σε συνάντηση με τον απολυμένο συνάδελφο και εκπροσώπους από το Σωματείο Επισιτισμού και το Εργατικό Κέντρο Θεσ/νικης, η εργοδοσία αρνήθηκε να επαναφέρει στην εργασία του τον Β. Κιτσώνη, ενώ έδωσε αόριστες υποσχέσεις για τα χρωστούμενα. Ακόμη χειρότερα, η εργοδοσία έστειλε εξώδικο στον συνάδελφο στο οποίο του ανήγγειλε την απόλυσή του και ισχυρίστηκε πως τον είχε πάρει στην δουλειά για λόγους φιλανθρωπίας(!!!) και άλλα πολλά ψέματα και αστειότητες, όπως ότι ο συνάδελφος τούς «παρακάλεσε» να είναι ανασφάλιστος και με μερική απασχόληση! Παράλληλα στο εξώδικο κορόιδευε τις κινητοποιήσεις των σωματείων και των εργαζομένων.
Έπειτα από αυτήν την εξέλιξη, η διαδήλωση της Πρωτομαγιάς, έπειτα από πίεση της Επιτροπής Αλληλεγγύης, πέρασε έξω από το κατάστημα, όπου φωνάχτηκαν συνθήματα υπέρ των εργαζομένων. Όμως η εργοδοσία κράτησε την ίδια στάση και στη συνάντηση με την Επιθεώρηση Εργασίας στις 4 Μάη.
Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι που είχαν προχωρήσει σε καταγγελίες, απείργησαν στις 5 Μάη στη Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ και συμμετείχαν με πανό στη πανεργατική διαδήλωση της Θεσ/νικης. Από την άλλη, σαν Επιτροπή Αλληλεγγύης ξεκινήσαμε καθημερινές 4ωρες διαμαρτυρίες έξω από το κατάστημα στις 7 Μάη. Στις διαμαρτυρίες συμμετείχαν δεκάδες αλληλέγγυοι εργαζόμενοι, μέλη σωματείων, φοιτητές και μαθητές. Όσοι περνούσαν έξω από το μαγαζί καθώς και γείτονες εκδήλωναν το ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή τους δίνοντας οικονομική ενίσχυση και υπογράφοντας το ψήφισμα αλληλεγγύης — έχουν συλλεγεί εκατοντάδες υπογραφές από τους περαστικούς καθώς και δεκάδες ψηφίσματα συμπαράστασης από εργατικά σωματεία.
Παρόλα αυτά η εργοδοσία όχι μόνο δεν άλλαξε στάση, αλλά με τη συμπαράσταση πολλών άλλων εργοδοτών αποφάσισε το Σάββατο 15 Μάη να κάνει πράξη τον ύστατο εκβιασμό, δηλαδή να κλείσει το εστιατόριο. Την προηγούμενη μέρα είχε καλέσει τους εργαζόμενους και τους είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της να κλείσει το κατάστημα, εκτός αν οι εργαζόμενοι (και αυτοί που είχαν κάνει καταγγελία) έβγαιναν έξω και διαμαρτύρονταν για την διαμαρτυρία της Επιτροπής Αλληλεγγύης!!! Πράγματι, το Σάββατο η εργοδοσία (οι τέσσερεις μέτοχοι της επιχείρησης, οι προϊστάμενοι-υπεύθυνοι, οι συγγενείς τους καθώς και δυο-τρεις άλλοι εργοδότες) εξανάγκασε κάποιους εργαζόμενους, με ψυχολογική και σωματική βία αλλά και βρισιές-απειλές, να βγουν έξω από το κατάστημα για να «διαμαρτυρηθούν».
Μετά το κλείσιμο του καταστήματος με ευθύνη του εργοδότη, σαν Επιτροπή Αλληλεγγύης δεν σταματήσαμε ούτε για μια ημέρα τις κινητοποιήσεις μας με καθημερινές διαδηλώσεις στη γύρω περιοχή. Την Τρίτη 18 Μάη μια συμμορία από τσιράκια και μπράβους του εργοδότη έβρισαν, απείλησαν, όρμησαν με δολοφονικές διαθέσεις και ξυλοκόπησαν έναν συνάδελφο και δύο συναγωνίστριες της Επιτροπής Αλληλεγγύης που προπαγάνδιζαν τη συναυλία της Πέμπτης 20 Μάη για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων στο Banquet.
Με το κλείσιμο του εστιατορίου και τη δολοφονική επίθεση στους συναγωνιστές, η εργοδοσία στο Banquet, έχοντας και την ολόθερμη υποστήριξη των υπόλοιπων μεγαλοεπιχειρηματιών του χώρου, θέλει να ξεκαθαρίσει σε όλους τους εργαζόμενους ότι από τώρα και στο εξής ή θα δουλεύουν με μισθούς-φιλοδωρήματα και χωρίς εργασιακές σχέσεις και ασφάλιση ή θα πετάγονται στην πείνα και στην εξαθλίωση της ανεργίας.
Η μάχη στο Banquet έχει καθοριστική σημασία:
α) Ο χώρος του επισιτισμού-τουρισμού είναι ένας από τους μεγαλύτερους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, αν όχι ο μεγαλύτερος, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο τμήμα της εργατικής τάξης και επιπλέον στην συντριπτική πλειοψηφία του αποτελείται από νέους εργαζόμενους. Οι συνθήκες εργασίας είναι οι χειρότερες που υπάρχουν: Οι μισθοί είναι από 300-900 ευρώ, συνήθως δεν υπάρχουν ωράρια, δεν πληρώνονται υπερωρίες, νυχτερινά, Κυριακές, αργίες και οι 4 στους 5 είναι ανασφάλιστοι. Δεν πληρώνονται ή πληρώνεται ένα τμήμα από δώρο Χριστουγέννων/Πάσχα και σχεδόν ποτέ δεν δίνεται άδεια και πολύ περισσότερο επίδομα αδείας. Με άλλα λόγια δεν τηρείται σχεδόν τίποτα από την εργατική νομοθεσία.
β) Οι εργοδότες σ’ αυτόν τον κλάδο είναι από τους πιο αλαζονικούς, εκμεταλλευτές, απάνθρωπους, πραγματικοί «καρχαρίες» που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα δημιουργούν τεράστιες περιουσίες θεωρώντας τους εργαζόμενους σκουπίδια ή δούλους και ταπεινώνοντάς τους συνεχώς.
γ) Σήμερα, με την κυριαρχία του ΔΝΤ στη χώρα, η κυβέρνηση και οι εργοδότες απαιτούν οι εργαζόμενοι να χάσουν το 50% των αποδοχών τους (ήδη, με τα μέχρι τώρα μέτρα, έχουν μειωθεί κατά τρεις μισθούς), το ωράριο, την άδεια, τις συλλογικές συμβάσεις. Να μην δικαιούνται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επίδομα ανεργίας, σύνταξη. Η ανεργία εκτοξεύεται και θα συνεχίσει να αυξάνει διαρκώς, πετώντας οικογένειες στο δρόμο και φέρνοντας πείνα, αποκτήνωση, πραγματική καταδίκη. Και αυτή η κατάσταση δεν θα τελειώσει ποτέ, αλλά συνεχώς θα χειροτερεύει.
δ) Η Επιτροπή Αλληλεγγύης και οι εργαζόμενοι στο Banquet αποφασίσαμε πως από εδώ και στο εξής δεν θα αφήσουμε κανέναν εργοδότη να μας αφαιρεί μία-μία όλες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά μας, από μισθολογικά μέχρι ασφαλιστικά και συνδικαλιστικές ελευθερίες και επιπλέον να μας ταπεινώνει. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να χάσουμε άλλο από τους μισθούς μας, δεν μπορούμε να δουλεύουμε άλλο ελαστικά, δεν μπορούμε να μην έχουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν μπορεί να δουλεύουμε μια ζωή χωρίς σύνταξη. Γι’ αυτό έχουμε αποφασίσει να μην πάμε ούτε εκατοστό πίσω. Εξάλλου, δεν έχουν και άλλα περιθώρια για να υποχωρήσουμε. Στο Banquet και στον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού, το ΔΝΤ υπήρχε ήδη. Με τον καταιγισμό των νέων μέτρων, οι μισθοί πλέον στον χώρο του επισιτισμού θα ξεπέσουν σε 150-500 ευρώ και η απόλυση θα σημαίνει κυριολεκτικά τον θάνατο του εργαζόμενου.
ε) Τόσο οι εργαζόμενοι στο εστιατόριο όσο και οι εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, γνωρίζουμε πολύ καλά τι θέλουν να μας κάνουν. Γνωρίζουμε δηλαδή ότι αυτό το παρόν είναι κοινό για όλους μας, αν τους αφήσουμε. Η υπόθεση του Banquet, είναι υπόθεση όλων μας. Ο εργοδότης του Banquet είναι ο εργοδότης όλων μας. Οι εργαζόμενοι στο Banquet είναι όλοι εμείς. Γι’ αυτό, πέρα από τους εργαζόμενους στο Banquet, δημιουργήθηκε και η Επιτροπή Αλληλεγγύης από εργαζόμενους, μαθητές, φοιτητές, σωματεία, νέους, άνεργους, υποαπασχολούμενους και από τώρα και στο εξής έτσι πρέπει να οργανωνόμαστε για να απαντάμε στον κάθε έναν εργοδότη.
Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζεται όλοι να συμμετέχουμε ενεργητικά και αποφασιστικά στον αγώνα των εργαζομένων στο Banquet για να ξανανοίξει το εστιατόριο, να εφαρμοστεί η εργατική νομοθεσία και να επανέλθει στην εργασία του ο συνάδελφος.
Η Επιτροπή Αλληλεγγύης αποφάσισε να κλιμακώσει τον αγώνα και καλεί σε νέα συγκέντρωση, την Τρίτη 25 Μάη, στις 8μμ, στην διασταύρωση των οδών Δημ. Γούναρη με Παύλου Μελά.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ BANQUET ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΙΤΣΩΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου