ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ,ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΤΩΡΑ.....
πρόσκληση γιά μιά αναρχική σιωπηρή συγκέντρωση φόρου τιμής στά 3 θύματα αδέρφια μας εργαζομένους,μπροστά στά ερείπια τής καμένης Μαρφίν στήν Σταδίου 23
Ναί μήπως είδες τήν "τύχη" πού είχε τό κείμενο τού συντρόφου Δημήτρη στό athens indymedia?
Καί τήν απαντησή μου αυτή, νά τήν στείλεις καί σέ όλους τούς συντρόφους καί συντρόφισσες πού έχεις στείλει τό κείμενο τού Δημήτρη καί αυτές πού τό στέλνει ο Δημήτρης, ο οποίος "πήγε" στά "κρυμμένα" τού athens indymedia,γιά να δείς τί "συντρόφους" έχουμε τέτοιες ώρες καί τρέμω όχι μόνο άν υπάρχει πρόθεση "κάτι νά αλλάξει",αλλά καί τήν διαφαινόμενη από τήν αδιαλλαξία τους επόμενη μέρα τής επανάστασης για τήν "καθαρότητα" μερικών ή πολλών από εμάς πού ο φανατισμός τους,η κουλτούρα τής εκδίκησης,τής "απόδοσης δικαιοσύνης" καί τής κακίας πού έχουν γιά όλους καί γιά όλα(η λογική πώς όλοι "ένοχοι",κανείς "αθώος" εξαιρώντας βέβαια τόν "πεφωτισμένο" καί "αλάθητο" εαυτό τους), θά μάς καθαρίσει καί θά μάς "παλουκώσει" δίπλα σέ σφαγμένους μπάτσους καί εξουσιαστές.....
Εχω άδικο?
Εγώ έχω πάθει καί τό ....άλλο σόκ.Πώς τό κείμενο πού μού έστειλες,άλλων συντρόφων παρόμοιοι προβληματισμοί σχετικά μέ τήν πορεία τού χώρου στό "μηδέν" καί στήν βιαιομανία τά τελευταία χρόνια,αλλά καί ένα δικό μου κείμενο(πού στό ξαναστέλνω γιά νά τό προωθήσεις σέ όλους τούς συντρόφους/σσες)πού είναι καί απάντηση στόν δημοσιογράφο Μανδραβέλλη καί εμπεριέχει τήν σιχαμάρα μου γιά όλες αυτές τίς φασίζουσες συμμορίες,τά φτύσανε στά "κρυμμένα" ή τά διέγραψαν ως "αντικινηματικά" καί "άνευ ουσίας"!Είδες τελικά άν υπάρχει ή ανοίγει χώρος γιά διάλογο καί αντίλογο(χωρίς βρισιές,προσβολές καί απαξιώσεις) στό "αδιαμεσολάβητο μέσο πληροφόρησης" πού αντανακλά(δυστυχώς)καί τόν μέσο όρο νοοτροπίας καί σκέψης μέσα στόν αναρχικό (μικρόκοσμο)χώρο?
Θά θυμάσαι άλλωστε πρόσφατα(γιά τήν άλλη αλητεία εκεί στά Πατήσια μέ τόν δυναμίτη πού άφησε νεκρό έναν 15χρονο Αφγανό καί τυφλή τήν μικρή αδερφή του καί πού ο "χώρος" τό έκανε "γαργάρα",ούτε πορεία,ούτε σύνθημα,ούτε "κερί" καί νάμαστε πάλι εδώ αδερφέ σέ θλιβερή επανάληψη ,αυτή τήν φορά μέ μπουκάλια,αύριο όπως πάει νά είσαι σίγουρος θά "θερίσουμε" κι άλλα αδέρφια καί "παράπλευρες απώλειες" από τήν εξουσιοφασιστική "σπορά")πώς τά κείμενα τά δικά μας,τό δικό σου,τό δικό μου καί τού Τριαρίδη,τό "εναλλακτικό" καί "πολύμορφο" athens indymedia,τό ίδιο έκαναν γιά νά μήν αφιβάλλεις πώς φθάσαμε νά απευθυνόμαστε σέ έναν "χώρο" πού εγώ τά τελευταία χρόνια(κι όχι αδικαιολόγητα) τόν βιώνω ως ξένο σώμα καθώς βλέπω νά τόν έχει κατακτήσει ο χουλιγκανισμός,ο ελιτισμός,οι ηγεμονισμοί καί η κυριαρχία!
Δέν γενικεύω,δέν λέω πώς όλοι έτσι είναι,αλλά σήμερα οι αναρχικοί είναι μειοψηφία καί ο μηδενισμός κι ο φασισμός τής όποιας "αγριας νεολαίας" τού πρίν ή μετά Δεκέμβρη 2008 ή τού όποιου "μπλάκμπλόκ" ως χρήσιμο εργαλείο τού κάθε Χρυσοχοϊδη καί τού Κράτους, μιλά "στό ονομά του" συκοφαντώντας καί προβοκαροντάς τον στά μάτια τής κοινωνίας πού σέ αυτή ειδικά τήν στιγμή έπρεπε νά είμαστε δίπλα της καί όχι απεναντί της νά μάς δείχνει μέ τό δάχτυλο ως σύμμαχους καί όργανα τής κυβερνογιάφκας καί τής οικονομικής καταστολής!
Καί όλα αυτά πού γίνονται τώρα,εγώ χρόνια μέ διάφορους τρόπους προσπάθησα νά τά επισημάνω(πώς ο γιαλός δέν είναι στραβός,εμείς στραβά αρμενίζουμε καί μάλιστα σέ "τρύπια βάρκα"),ίσως πολλές φορές νά τά είπα σπασμωδικά καί "άκομψα" μέ λάθος διαδικασίες καί τρόπους(η ουσία ήταν φοβόμουνα καί φοβάμαι νά πλησιάσω,είτε αυτό είναι Εξάρχεια είτε εκδηλώσεις, μετά καί εκείνο τόν τραμπουκισμό καί τόν ξυλοδαρμό εναντίον μου, τό 2003 στά Προπύλαια,έσπασε μέσα μου κάθε εμπιστοσύνη καί συντροφικότητα),αλλά ποτέ μέ ύποπτες καί κακόβουλες προθέσεις πού μερικοί μέ μίσος καί εμπάθεια μού καταλόγισαν καί παρ΄όλα αυτά στοχοποιήθηκα,κυνηγήθηκα καί σταυρώθηκα ως "εσωτερικός εχθρός" από ένα μέρος τού αναρχικού χώρου.
Επειδή θεωρώ πώς ποτέ δέν είναι αργά κι άς φαίνεται μέσα μας πώς είναι ...λίγο αργά γιά δάκρυα(η ζημιά σαφώς καί έχει γίνει καί στό παρελθόν καί εγώ ως ενα βαθμό έχω τήν ευθύνη μου,"δούλεψα" καί "πρόκρινα" παρόμοιες "αντιλήψεις" πού φέρνουν τώρα τραγωδίες)αξίζει νομίζω νά προσπαθήσουμε γιά μιά "άλλη διαδρομή" γιατί δέν χρωστάμε στήν βαρβαρότητα κανένα θύμα,κανένα από όλους δίπλα μας αδέλφια καταπιεσμένους μόνους τους στό δίχτυ μίας κοινωνίας φυλακής.
Αν δέν τό κάνουμε τώρα,ο μόνος "εφικτός κόσμος" θά καταλήξει νά είναι ο κόσμος τής αποξένωσης,ο κόσμος ο δικός τους!
Κρίνω πώς είναι κρίσιμες ημέρες γιά τόν αναρχικό χώρο καί σέ αυτόν μένει νά αποφασίσει "μέ ποιούς θά πάει καί ποιούς θά αφήσει".....
Κάποιοι όμως,πού ...θεωρητικά ήταν αδέλφια μας(γιά τούς εργαζόμενους τής Μαρφίν μιλώ)"ταξιδεύουν" ήδη γιά άλλους κόσμους,σπίτια "έκλεισαν" από τόν φετιχισμό τής βίας καί εμείς πού κάποτε φωνάζαμε "εσείς μιλάτε γιά ζημιές καί εμείς γιά ζωές" ....απόντες καί σοκαρισμένοι καί σηκώνουμε ανάποδα τούς δρόμους μόνο όταν ένας Κορκονέας ή Μελίστας δολοφονήσει!
Οι "επιλεκτικές" ευαισθησίες απέναντι στήν εξουσιαστική καί φασιστική βία,προσυπογράφουν τήν ήττα μας καί στά "πηγαδάκια" έξω στήν πόλη,στίς συζητήσεις τής κοινωνίας(γιατί αυτό μένει καί αυτό εμένα μέ καίει νά αλλάξω)είναι πώς αναρχικός ή αντιεξουσιαστής=φονιάς,εγκληματίας καί κάθαρμα.
Είμαι σίγουρος ότι μέ καταλαβαίνεις καί εσύ καί οι άλλοι,γιατί όλοι πάνω κάτω(παρά τίς όποιες μεταξύ μας διαφωνίες)έτσι αισθανόμαστε........
Νά οργανώσουμε εμείς εδώ,λέω έτσι μιά πρόταση,τήν "πετάω στό τραπέζι" καί τήν βγάζω από μέσα μου ανοιχτά σέ όλους σας,μιά εκδήλωση στήν μνήμη τών θυμάτων καί διαχωρισμού από τούς ανεγκέφαλους,μπροστά στά ερείπια τής καμένης ΜΑΡΦΙΝ στήν Σταδίου?Νά δεί κι η κοινωνία,πώς ο αναρχισμός είναι πηγή καί λαχτάρα πάθος γιά ζωή καί όχι τάγματα εφόδου,οσμή θανάτου καί δολοφόνοι!???????
υγ/ μπράβο καί στήν Συσπείρωση Αναρχικών πού μέ ένα ακόμη καλό της κείμενο σχετικά μέ τά γεγονότα φαίνεται πώς επαναπροσδιορίζει τήν θέση της καί ανατρέπει στάσεις πολιτικές πού είχε στό παρελθόν πού "βόλεψαν" καί "χάϊδεψαν" πρακτικές καί μεθόδους πού μάς έφθασαν στήν σημερινή παρακμή καί κρίση του αναρχικού χώρου στήν Ελλάδα.....
Αυτή τη φορά ο τρόμος δεν ήρθε μόνο από τη φυσική πηγή του, το κράτος και τ’ αφεντικά. Επέλασε μέσα απ’ τη δικιά μας μήτρα και δεν ήταν η πρώτη φορά, ήταν η πρώτη μοιραία φορά. Τα μπουκάλια έφυγαν στο όνομα της δικής μας τάξης, των από κάτω, και έπνιξαν μέχρι θανάτου ανθρώπους της δικής μας τάξης. Αδιάφορο αν οι τρεις νεκροί είχαν ή όχι συνείδηση της ταξικής συνθήκης τους, αν ενέδωσαν στους εκβιασμούς της μισθωτής σκλαβιάς που από τα γεννοφάσκια της δολοφονεί για το κέρδος. Επίσης δεν περιμένουμε από τους μπάτσους να κινητοποιούνται για να σώζουν ανθρώπους όπως δεν περιμένουμε από τ’ αφεντικά να φροντίζουν για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς(γι’ αυτούς είμαστε όλοι αναλώσιμες)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ βγενόπουλος και κάθε βγενόπουλος ως γνήσιος καπιταλιστής είναι δολοφόνος και εγκληματίας. Όπως συμβαίνει συνήθως θα τη γλυτώσει πέφτοντας στα μαλακά γιατί «είναι πολλά τα λεφτά, Άρη», τόσα που μπορούν να κλείσουν στόματα και ν’ αγοράσουν την τυφλή και πάντα ανοιχτομάτα δικαιοσύνη.
Εμείς όμως; Εμείς θα μιλήσουμε για κάτι άλλο εκτός από τις φονικές τακτικές των αφεντικών; Εμείς που αρθρώσαμε λόγο και ορθώσαμε πράξεις για τις εργατικές δολοφονίες των ολυμπιακών, για τα νεκροταφεία στον έβρο, στο αιγαίο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στον ΗΣΑΠ, στο via vai, εμείς θα τολμήσουμε να μιλήσουμε για τις τερατογενέσεις (μητροπολιτικές, μάλιστα, αλλά τερατογενέσεις) που κυοφορούνται εντός μας; Αν στις αναλύσεις μας, οι μικροαστοί νοικοκυραίοι, οι ελληναράδες, έχουν μια χαρά μερίδιο στο αίμα που ρέει σε ιράκ, αφγανιστάν, σομαλία, σουδάν(ατέλειωτος ο κατάλογος της περήφανης και ισχυρής ελλάδας), αν οι πελάτες έχουν μια χαρά συνενοχή στο τράφικινγκ και στους βιασμούς της καταναγκαστικής πορνείας, αν η εργατική τάξη των καπιταλιστικών μητροπόλεων έχει μια χαρά μεράδι στις καθημερινές γενοκτονίες που συντελούνται στη αφρική, στην αιτή, την ινδία, τότε εμείς, όλοι εμείς γιατί είμαστε απολύτως αμέτοχες στις τρεις χθεσινές δολοφονίες;
Ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, ο χώρος της αυτονομίας, της εργατικής αυτοδιεύθυνσης και ένα κομμάτι της επαναστατικής αριστεράς έχει επιχειρήσει κάποιες φορές με όρους πολιτικούς (αλλά και πρακτικούς)ν’ ακουμπήσει το ζήτημα μιας αντι-βίας που βαφτίζεται κινηματική. Οι απόπειρες ωστόσο ήταν και παραμένουν στην περιφέρεια τοτεμικών ταμπού, αδύναμες, αποσπασματικές, ανίκανες να διατρανώσουν-έστω και σε επίπεδο λόγου-θέσεις για τις πρακτικές του λυντσαρίσματος, της τυφλής βίας (ναι, υπάρχει «αυτό το φρούτο» όσο κι αν οι τηλερουφιάνοι το μεταχειρίζονται ως κολυμπήθρα του σιλωάμ για τα εγκλήματα της αστικής δημοκρατίας τους)που βρωμάει επαναστατική τεστοστερόνη, των υγειονομικών ζωνών στα εξάρχεια (ξέρετε, όχι του κράτους, τις «άλλες» εννοώ), των επιχειρήσεων «αρετής» στα πρεζόνια της πλατείας…
Όσο η συζήτηση δεν ανοίγει στο εσωτερικό μας με όρους μαζικούς, πολιτικούς και αξιόπιστους, τόσο θα παραμένουμε αμήχανες μπροστά σε τσαμπουκάδες, ψειρίσματα-και όχι απαλλοτριώσεις- ανοιγμένα κεφάλια ή νεκρούς, ή χειρότερα θα καταφεύγουμε σε συνομωσιολογίες, ή ,ακόμα χειρότερα, θα ανεχόμαστε να αντιμετωπίζονται αυτές οι πραγματικότητες ως παράπλευρες απώλειες κηρυγμένων και ακήρυκτων πολέμων. Και πέρα απ’ τη στοχοποίηση χώρων και ανθρώπων, την καταστολή και την συκοφάντηση, τον απομονωτισμό και την αυτοαναφορικότητα, οι εξουσιαστικές λογικές θα σκυλεύουν την επαναστατική μας συνείδηση, πράξη και αξιοπρέπεια.
virtus