Την Τρίτη 3 /11/09 ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Δημήτρης Παπαγεωργίου έδωσε εντολή στα Αστυνομικά Τμήματα να σχηματιστούν δικογραφίες και να γίνουν συλλήψεις(!) για τις καταλήψεις των σχολείων της πόλης. Αντίστοιχα ο Προϊστάμένος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σάμου ζήτησε την παρέμβαση του εισαγγελέα για την κατάληψη στο ΕΠΑΛ Σάμου.
Η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων είναι παλιά πρακτική. Κορυφώθηκε με την «πράξη νομοθετικού περιεχομένου» που θεσπίσθηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-Σημίτη. Με βάση την πράξη αυτή σύρθηκαν στα δικαστήρια εκατοντάδες μαθητές που κινητοποιήθηκαν ενάντια στη «μεταρρύθμιση Αρσένη» αλλά και μεταγενέστερα.
Το Δεκέμβρη του 2008 μία απρόβλεπτη έκρηξη οργής πήρε μαζικές διαστάσεις και γενικεύθηκε σε όλη την Ελλάδα. Απʼ τη μητρόπολη ως τις απομακρυσμένες κωμοπόλεις, διαφορετικά υποκείμενα, μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, μετανάστες, επισφαλείς εργαζόμενοι, αναίρεσαν τις διαχωρισμένες τους ταυτότητες και συνεργάστηκαν σε πράξεις εξεγερτικής βίας. .
Η ενδεχόμενη επανεμφάνιση μίας τέτοιας εξέγερσης είναι πιά ένας μόνιμος εφιάλτης για το κεφάλαιο και το κράτος. Οι ιθύνοντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι μία νέα εξέγερση μπορεί να συμπεριλάβει όλους όσους είχαν μείνει το Δεκέμβρη έξω. Γιʼ αυτό καταφεύγουν σε κατασταλτικά προληπτικά μέτρα. Επί ένα χρόνο επιχειρούν να διαλύσουν κάθε χώρο συνάντησης και αντισυστημικής οργάνωσης της νεολαίας και να καλλιεργήσουν το φόβο, την παθητικότητα και το μίζερο ατομικισμό .
Οργανώνουν πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και εκτεταμένη αστυνομική τρομοκρατία στα Εξάρχεια και σε κάθε νεολαιίστικο χώρο σε όλη την Ελλάδα. Μαζικές συλλήψεις, εξευτελισμοί στη μέση του δρόμου, παράνομες κρατήσεις και σωματικές έρευνες μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα και στη ΓΑΔΑ έγιναν πιά καθημερινότητα. Το σκηνικό συμπληρώνεται με βασανιστήρια μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα Νίκαιας (που προκάλεσαν το θάνατο του Καμράν Ατίφ) , τους ξυλοδαρμούς ανηλίκων αφγανών στην Παγανή της Λέσβου και τις διώξεις συλληφθέντων διαδηλωτών με το νέο κουκουλονόμο.
Το πιό προκλητικό στοιχείο της νέας κυβερνητικής εξουσίας είναι ότι η έξαρση της καταστολής συνοδεύεται από ψεύτικες και παραπλανητικες λεκτικές μεταμφιέσεις . Δεν φτάνει η βία και τρομοκρατία των ΜΑΤ, μας εμπαίζουν κόλας. Προκαλώντας τη νοημοσύνη μας οι κρατούντες ισχυρίζονται ότι είναι ευαίσθητοι , σέβονται τους ασθενέστερους και με απίστευτη θρασύτητα αυτοαποκαλούνται .... «αντιεξουσιαστές»!
Καταλήψεις χωρίς αιτία;
Εντατικοποίηση, κατηγοριοποίηση και αποκλεισμός των ασθενέστερων συνθέτουν την εικόνα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης . Οι εκπαιδευτικοί παρακολουθούν αμήχανοι και οι Ομοσπονδίες ΟΛΜΕ-ΔΟΕ περιορίζονται να στέλνουν υπομνήματα χωρίς αποδέκτη.
Μέσα σʼαυτό το θλιβερό τοπίο ξέσπασαν οι μαθητικές καταλήψεις . Πρώτα στην επαρχία και μετά στην Αθήνα οι μαθητές αποφασίζουν να μπλοκάρουν την εκπαιδευτική διαδικασία που τους πνίγει. Είναι ένα ξέσπασμα συσσωρευμένης δυσαρέσκειας. Δεν υπάρχουν κοινωνικά φαινόμενα χωρίς αιτία! Η αιτία είναι βαθιά και δεν μπορούμε να την δούμε με μια πρωτη ματιά. Δεν είναι ένα νομοσχέδιο. Δεν είναι ένα συνηθισμένο εκπαιδευτικό αίτημα, όπως «Οχι πανελλήνιες εξετάσεις στη β΄ Λυκείου» ή «Οχι στη βάση του 10».
Οι έφηβοι δεν εξεγείρονται με βάση ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ούτε με συστηματοποιημένους στόχους. Δεν έχουν προγράμματα, ούτε συνδικαλιστικές παρατάξεις, όπως έχουν οι φοιτητές ή οι δάσκαλοι . Δεν μπορούν να διατυπώσουν με σαφήνεια την αιτία των κινητοποιήσεών τους. Προβάλλουν πολλά μικρά ή μεγάλα αιτήματα. Ουσιαστικά προκαλούν τους γονείς και τους καθηγητές τους : «Ψάξτε εσείς που είσθε μεγάλοι, να βρείτε την αιτία της εξέγερσης. Σκεφτείτε...»
Ασφυχτική πίεση
Οι εκρήξεις των μαθητών των γυμνασίων και λυκείων οφείλονται κατά κύριο λόγο στην ασφυξία που αισθάνονται από τον εγκλωβισμό τους σε ένα καθολικό αδιέξοδο. Φοιτούν σε ένα γυμνασιο και λύκειο επιπόλαιο, εντατικοποιημένο και απωθητικο. Το περιεχόμενο οι μέθοδοι και τα μέσα του σημερινού σχολείου δεν στοχεύουν σε μόρφωση ισόρροπα θεωρητική και πρακτική. Δεν καλλιεργουν και δεν αναπτύσσουν τις δυνατότητες των νέων ανθρώπων.
Μόρφωση δεν είναι οι ασύνδετες πληροφορίες που φορτώνουν και εξοντώνουν το μυαλό. Είναι οι ανθρωπιστικές σπουδες , η κατανόηση των φυσικών νόμων και της μαθηματικής λογικής, η καλλιέργεια αισθητικής αντίληψης, η ανάπτυξη δεξιοτήτων, η αγωγή σωματικής και ψυχικής υγείας .
Η μόρφωση διαλύει τον σκοταδισμό και απελευθερώνει το μυαλό από τα δεσμά της δεισειδαιμονίας και της τυφλής υποταγής στις ανώτερες δυνάμεις. Θωρακίζει τον άνθρωπο απέναντι στην εξουσία γιατί τον βοηθάει να την απομυθοποιεί και να την αποκαλύπτει . Συμβάλλει σημαντικά στην ικανότητα των ανθρώπων να αντιλαμβάνονται τα ύπουλα πολιτικά παιχνίδια των κυβερνήσεων και να αποκαλύπτουν τα ψέμματα της εξουσίας. Οσο πιο μορφωμένος είναι ο άνθρωπος τόσο πιό αυτόνομος είναι.
Το σημερινό σχολείο όμως διαμορφώνει όλο και λιγότερο ελεύθερα σκεπτόμενους και αυτόνομους ανθρώπους. Διαχωριζει όλο και εντονότερα τους μαθητές σε «αποδοτικούς» και «τεμπέληδες». Η αξιολόγηση , για την οποία γίνεται τόσος λόγος , επιδώκει να ενισχύσει αυτό το διαχωρισμό.
Το σημερινό σχολείο καλλιεργεί όλο και ανταγωνιστικότερο πνεύμα , ενώ υπονομεύει την αλληλεγγύη. Στοχεύει όλο και περισσότερο να προετοιμάσει νέους υποταγμένους στις ανάγκες του αυριανού επαγγέλματος και των επιχειρήσεων. Θέτει διαρκώς επιταχτικότερα στο μυαλό και την ψυχή του έφηβου το άγχος της επαγγελματικής επιλογής.
Όμως οι έφηβοι υποψιάζονται τι μέλλον έχουν ετοιμάσει οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα πτυχία δεν εξασφαλίζουν θέση εργασίας και ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι είναι άνεργοι .
Γνωρίζουν ότι το σημερινό προλεταριάτο δεν είναι μόνο οι εργάτες που πεθαίνουν στις σκαλωσιές. Είναι και οι 30ρηδες μηχανικοί, απόφοιτοι των πιό υψηλόβαθμων σχολών του Πολυτεχνείου, που εργάζονται 12ωρο καθημερινά με 700-1000 Ευρώ το μήνα. Γιʼ αυτό αντιδρούν. Σταματούν τη μίζερη καθημερινότητα του θλιβερού ανταγωνισμόυ και της ασφυκτικής εντατικοποίησης και κηρύσσουν την αλληλεγγύη εδώ και τώρα! Ολοι μαζί, «φιλομαθείς» και «χαβαλετζήδες», «αριστούχοι», «μέτριοι» και «κάτω από τη βάση» , όλοι ενωμένοι, σταματούν τον ανταγωνισμό και την υποταγή στις εξετάσεις, τις αξιολογήσεις και την επαγγελματική σταδιοδρομία. Αντιστέκονται όπως μπορούν και γράφουν τη δική τους ιστορία. Αυτή είναι η δική τους απάντηση!
Οσοι αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση τις μαθητικές κινητοποιήσεις , ουσιαστικά εγκαταλείπουν την προσπάθεια να καταλάβουν τι συμβαίνει στο μυαλό και την ψυχή των εφήβων.
· ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
· ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗ
· ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ
.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου