Ό,τι ζούμε το τελευταίο διάστημα δεν περιγράφε-
ται ούτε με τα πιο μελανά χρώματα. Οι ανατροπές
που συμβαίνουν ήδη -αλλά και αυτές που έρχο-
νται- στη ζωή εκατομμυρίων εργαζόμενων δεν έ-
χουν προηγούμενο εδώ και μισό αιώνα! Η επίθεση
του κεφάλαιου, μέσω της κυβέρνησης που το υ-
πηρετεί, είναι σκληρά και ανελέητα αντεργατική:
σαρωτικές αλλαγές σε μισθούς και συντάξεις, πε-
ρικοπές επιδομάτων και δώρων των δημοσίων υ-
παλλήλων, φοροεισπρακτικά μέτρα. Επιπλέον, με
την προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έρχονται άμε-
σα μεγάλες ανατροπές στο ασφαλιστικό και πρό-
σθετες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Απ’ όποια χώρα κι αν πέρασε το ΔΝΤ (Ουκρανία,
Ρουμανία, Λετονία) επέβαλλε απολύσεις, ανεργία
(έως και 50%), μείωση μισθών, τσάκισμα ασφαλι-
στικών κατακτήσεων, αύξηση των ορίων συνταξιο-
δότησης, επισφάλεια, αύξηση φόρων, άγρια λιτό-
τητα, πείνα, κοινωνική εξαθλίωση. Η επέλασή του
επιβλήθηκε με καταστολή κοινωνικών και πολιτι-
κών ελευθεριών ενώ τσάκισε μέχρι και με δικτα-
τορίες κάθε προσπάθεια αντίστασης (Λ. Αμερική).
«Θεωρώ χρέος μου να τονίσω ότι είναι άμεση και
ζωτική ανάγκη να ενεργοποιήσει η χώρα χωρίς
άλλη καθυστέρηση τον μηχανισμό στήριξης της
ΕΕ, με την προβλεπόμενη συμμετοχή του ΔΝΤ». Δ.
Δασκαλόπουλος (ΣΕΒ). «Τελειώνει για τη χώρα
μας μια ολόκληρη εποχή. Και πρέπει να τελειώ-
σουμε με αυτή την εποχή διά παντός», Γ. Παπαν-
δρέου.
Αυτή ακριβώς είναι η ιστορική, ποιοτική - αντι-
δραστική τομή που επιχειρείται σήμερα: αφεντι-
κά, κράτος, Ε.Ε., Ε.Κ.Τ., ΔΝΤ., δεν απαιτούν απλώς
την παράταση μιας σκληρής λιτότητας, αλλά κάτι
πιο εγκληματικό για την εργαζόμενη κοινωνία: τη
ριζική ανατροπή όλων των εργασιακών και κοι-
νωνικών κατακτήσεων. Να αποδομηθεί ό,τι κατέ-
κτησαν οι προηγούμενες εργατικές γενιές, για
να μπορέσει το κεφάλαιο να ξε-
περάσει την κρίση του με όσο δυνατό λιγότερες
απώλειες και, ταυτόχρονα, να εξασφαλίσει συν-
θήκες που θα του επιτρέπουν υψηλή κερδοφορία
στην περίοδο της ανάπτυξης.
Μας κοροϊδεύουν
Τα λαμόγια της αστικής πολιτικής και οι επαγγελ-
ματίες νταβατζήδες της αστικής δημοσιογραφίας,
επιστρατεύουν τη σάπια ηθική της τάξης που υπη-
ρετούν, βαφτίζουν το κρέας ψάρι, και θέλουν να
πιστέψουμε πως τα μέτρα αυτά πλήττουν τους
προνομιούχους(!). Την ίδια στιγμή, στο όνομα της
κρίσης και της ελεύθερης αγοράς:
Δεν μπορούν να μας κοροϊδέψουν. Η ταξική
πραγ ματικότητα είναι εδώ μπροστά μας, τη ζούμε
καθημερινά στο πετσί μας. Όσο κι αν προσπαθούν
να συσκοτίσουν τις πραγματικές αντιθέσεις αυτής
της κοινωνίας δε θα γίνουμε, ξαφνικά, απολωλό-
τα πρόβατα χωρίς μνήμη, κρίση και συνείδηση. Ε-
χθρός μας, δεν είναι ο απλός υπάλληλος των δη-
μόσιων οργανισμών, ο μισθοσυντή-
• αδιαφορούν για τους 800.000 ήδη επίσημους
άνεργους εκ των οποίων μόνο το 1/3 δικαιού-
ται το πενιχρό επίδομα των 454 ευρώ, ενώ
χαρίζουν εκατομμύρια στους εργοδότες από
τις κρατήσεις των εργαζόμενων
• σωπαίνουν για τις χιλιάδες απολύσεις στον ι-
διωτικό τομέα, και βγάζουν «παράνομες και
καταχρηστικές» τις απεργίες των εργατών
• αδιαφορούν για το ξεσάλωμα των καπιταλι-
στών, τις μειώσεις μισθών και μεροκάματων,
τις υποχρεωτικές άδειες, την εκ περιτροπής
απασχόληση και κάνουν νόμο την κατάργηση
των συλλογικών συμβάσεων
• συγκαλύπτουν το σύγχρονο δουλεμπόριο, την
εργοδοτική αυθαιρεσία, ακόμα και τις δολο-
φονικές επιθέσεις (Κούνεβα – Κάρμεν)
• χτυπάνε το εργατικό εισόδημα με τη μείωση
του αφορολόγητου από 12.000 σε 6.000 ευρώ
και με αυξήσεις σε καύσιμα – τσιγάρα – ποτά,
και έμμεσους φόρους
ευρώ, ο δάσκαλος, ο
καθηγητής, ο εργαζόμε-
νος στους δήμους.
Αυτό που επιχειρούν εί-
ναι φασισμός! Στο όνο-
μα μιας ψευδεπίγραφης
αξιοκρατίας, βάζουν μια ολό-
κληρη εργαζόμενη κοινωνία στον
πάγο, με μισθούς 600 – 700 ευ-
ρώ και 2μηνες-3μήνες συμ-
βάσεις χωρίς ασφάλιση.
Η μονιμότητα στην εργασία, οι αξιοπρεπείς μισθοί
και οι σταθερές απολαβές είναι επιδίωξη και δι-
καίωμα κάθε εργαζόμενου, όχι «προνόμιο».
Πατρίδα τους το κέρδος,
πατρίδα μας ο κόσμος της δουλειάς
Πριν ακόμη εκδηλωθεί αυτή η σαρωτική επίθεση,
ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου κινδυνολογία: η
«χώρα καταρρέει», το «έθνος κινδυνεύει από τους
κερδοσκόπους»! Στήθηκε μια ολόκληρη μηχανή α-
πό τα αστικά ΜΜΕ, για να νιώσουμε συνυπεύθυνοι
για τα τεράστια ελλείμματα, ν’ αγωνιούμε πότε
θα πέσουν τα επιτόκια στη διεθνή καπιταλιστική
αγορά ώστε να δανειστεί το ελληνικό κράτος με
επωφελείς όρους! Για να πειστούμε για την ανα-
γκαιότητα του πρώτου «ευρωπαϊκού» πακέτου.
Μα έλα που ...οι «αγορές» δεν «πείθονται» και τα
επιτόκια δεν πέφτουν... Χρειάζονται πιο αυστηρά
μέτρα! Και να το 2ο πακέτο... και να το ΔΝΤ με τις
δικές του εντολές. Ο φαύλος κύκλος δεν λέει να
κλείσει.
Εξαγορασμένοι κονδηλοφόροι, καλοταϊσμένοι πρά-
κτορες των αστικών τηλεοπτικών καναλιών, επιδί-
δονται σ’ ένα τρομοκρατικό παραλήρημα: «για το
έλλειμμα φταίνε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλή-
λων και οι όποιες κοινωνικές δαπάνες». Λένε ψέ-
ματα και το ξέρουν. Είναι πουλημένα τομάρια. Οι
αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους:
• Οι αμοιβές και συντάξεις των δημοσίων υπαλ-
λήλων (το 2009) ήταν 25,5 δις ευρώ, δηλαδή
το 10,6% του ΑΕΠ, ποσό που αντιστοιχεί μόλις
στο 31% του συνόλου των εξόδων της εξυπη-
ρέτησης του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρό-
νο!
• Την τελευταία 2ετία, το ελληνικό δημόσιο πλή-
ρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις
ευρώ, όμως το δημόσιο χρέος όχι μόνο δε συ-
γκρατήθηκε αλλά αυξήθηκε σχεδόν 155 δις
ευρώ!
Ποιοι είναι όμως οι δανειστές, οι αγορές, οι κερ-
δοσκόποι; Είναι επώνυμοι τραπεζίτες της Γαλλίας
(75 δις), της Ελβετίας (64 δις), της Γερμανίας (43
δις), των ΗΠΑ (13 δις): η αφρόκρεμα του χρηματι-
στικού κεφάλαιου κι όχι κάποιοι τοκογλύφοι της
σειράς. Είναι όμως μόνο αυτοί οι τοκογλύφοι, οι
«ξένοι επενδυτές» όπως λένε; Όχι, ανάμεσά τους
φιγουράρουν 4 ελληνικές τράπεζες: Εθνική, Alpha,
Πειραιώς και Eurobank, που διαθέτουν κρατι-
κά ομόλογα πάνω από 36 δις και άλλα 46 δις υπό
μορφή εγγυήσεων. Αυτοί δανείζονται από την Ευ-
ρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκιο 1% και ύ-
στερα δανείζουν το ελληνικό κράτος με 6πλάσιο
επιτόκιο και τους έλληνες καταναλωτές με
20πλάσιο!
‘Οχι μόνο τώρα, την περίοδο της κρίσης τους, που
η άλλη «πατρίδα», αυτή των πλουτοκρατών, πέ-
φτει σαν κοράκι να κατασπαράξει ότι απέμεινε α-
πό τις εργατικές κατακτήσεις. Αλλά και στις αρ-
χές του 2000, όταν όλοι «καμάρωναν» για τις επι-
τυχίες της «εθνικής» οικονομίας, όταν οι ρυθμοί
ανάπτυξης έτρεχαν με 3-4% και τα εκατομμύρια
έκαναν πάρτι στις τσέπες των βιομήχανων, των
εργολάβων και των τραπεζιτών. Τότε, η Ελλάδα
κατείχε την πρώτη θέση στην Ε.Ε. ως προς το με-
ρίδιο προϊόντος που νέμεται το καπιταλιστικό
κέρδος σε ποσοστό ρεκόρ 59,6% (δηλαδή αν ένα
προϊόν που παράγεται κοστίζει 1.000 ευρώ, απ’
αυτά εργατικό κόστος ήταν μόνο το 41,4% ενώ το
υπόλοιπο 59,6% ήταν καπιταλιστικό κέρδος). Και
σε μας, τους αποκλειστικούς παραγωγούς αυτού
του κοινωνικού πλούτου μοίραζαν χάντρες και
καθρεφτάκια για «εθνικές» ιδέες και Ολυμπιά-
δες, να φουσκώνει το στήθος μας από «εθνική υ-
περηφάνεια» και ας ξεφούσκωναν οι τσέπες μας.
Προς τι λοιπόν οι «πατριωτικές κορώνες»;
• Για να «φάμε» μια ακόμη φορά το παραμύθι
τους, να νιώσουμε οργή που οι «ξένοι επιβου-
λεύονται τη χώρα», να συστρατευτούμε με
την «εθνική» κυβέρνηση, για να σωθεί… ποι-
ός; Τα κέρδη των βιομήχανων, των εργολά-
βων κατασκευαστών και άλλων «πατριωτών»
νταβατζήδων.
• Για να ξεχάσουμε το αυτονόητο: ότι η δικιά
μας τάξη, η τάξη των εκμεταλλευομένων και
καταπιεσμένων αυτής της χώρας, πάντα ή-
ταν και θα είναι μια ξεχωριστή «πατρίδα»!
SOULA 4SELIDO TEL: 1 4/28/10 12:23 PM 2
’Ηταν η περίοδος που η τάξη μας πλήρωσε βαρύ
φόρο αίματος με εκατοντάδες νεκρούς και σακα-
τεμένους από εργατικά «ατυχήματα» –δολοφο-
νίες των αφεντικών– στο βωμό της ανάπτυξης.
Αυτά «πήραμε» εμείς από την ανάπτυξή τους
Γιατί να πληρώσουμε τώρα την κρίση τους;
Η κρίση που συγκλονίζει συθέμελα τον παγκόσμιο
καπιταλισμό (δεν υπάρχει χώρα χωρίς χρέος), δη-
μιουργεί στρατιές ανέργων και οδηγεί στη φτώ-
χεια και την εξαθλίωση τεράστιες
μάζες εργαζόμενων, είναι αποκλει-
στικά δική τους. Το δημόσιο χρέος
που κρέμεται σα λαιμητόμος
πάνω από τα κεφάλια μας δεν
το δημιουργούμε εμείς, οι
«σπάταλοι εργαζόμενοι» ό-
πως λένε (!) είναι λει-
τουργικό πρόβλημα του
σάπιου εκμεταλλευτικού
συστήματος που υπηρε-
τούν και αυξάνεται από:
• Τις τεράστιες σπατάλες για τους πολεμικούς
εξοπλισμούς. Η Ελλάδα είναι από τους καλύ-
τερους πελάτες των χωρών – εταιρειών που
παράγουν οπλικά συστήματα και μάλιστα, τε-
λευταία, είναι ο καλύτερος πελάτης των γερ-
μανικών εταιρειών.
• Τις τεράστιες σπατάλες στα δημόσια έργα που
γεμίζουν τα ταμεία των μεγαλοεργολάβων και
των μεγαλοπρομηθευτών και από τα δις ευρώ
σε προμήθειες επιχειρηματιών και ημετέρων.
(Γιατί άραγε έχουν κάνει γαργάρα τη μαύρη
τρύπα των Ολυμπιακών έργων;)
• Τα δις που χαρίζονται ως κίνητρα (δανεικά κι
αγύριστα) στις μεγάλες καπιταλιστικές επιχει-
ρήσεις που ούτε καν το ΦΠΑ (που έχουν προ-
εισπράξει) δεν αποδίδουν και για τις οποίες ο
συντελεστής φορολόγησης μειώνεται σε 25%
από 45% που ήταν πριν λίγα χρόνια!
Μας χρωστάνε τις ζωές μας
Δεν τους χαρίζουμε τίποτα
Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Είναι χρέος όλων ε-
μάς που θιγόμαστε άμεσα από την επίθεση κεφά-
λαιου - κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ να δώσουμε δυνα-
μική απάντηση στην κλοπή του κοινωνικού πλού-
του που παράγουμε και στη βία που δεχόμαστε
καθημερινά με την απειλή της απόλυσης απ’ τα α-
φεντικά: Η ζωή μας αξίζει περισσότερο από τα
κέρδη τους και δεν πληρώνουμε δεκάρα τσακι-
στή για τα χρέη τους.
Να διεκδικήσουμε με όλα τα ταξικά μας
αδέρφια, έλληνες και μετανάστες:
Απαγόρευση των απολύσεων. Αμεσα μέτρα
για την επιβίωση των ανέργων: δικαίωμα
επιδότησης σε όλους, χωρίς προϋποθέσεις,
αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο ύψος
του βασικού μισθού.
Μείωση του χρόνου εργασίας. Κατάργηση
κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης.
Σταθερή δουλειά για όλους.
Δημόσια παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση.
Το κόστος να πληρώσουν οι καπιταλιστές και
το κράτος τους. Κατάργηση των
αντιασφαλιστικών νόμων. Το ασφαλιστικό
έκτρωμα με συνταγές ΔΝΤ, δε θα περάσει.
Καμία έμμεση ή άμεση φορολόγηση
στο εργατικό εισόδημα, διαγραφή των χρεών
από τα τραπεζικά δάνεια. Να πληρώσει
αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο.
Να απαιτήσουμε:
Να δοθούν πίσω τα λεφτά που εκταμιεύτηκαν
απ’ τα 28 δις για τις τράπεζες.
Να σταματήσουν τα τεράστια εξοπλιστικά
προγράμματα.
Στάση πληρωμών. Φτάνει πια η αφαίμαξη
του πλούτου που παράγουμε.
Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων.
Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Να συναντηθούμε, να συντονιστούμε, να συγκρου-
στούμε αποφασιστικά με τον ταξικό εχθρό. Έστω
και αν γονατίσαμε κάποια στιγμή πρέπει να βρού-
με τη δύναμη και το κουράγιο να ξανασηκωθούμε.
Να ξαναχτίσουμε τη συλλογικότητά μας, να πά-
ρουμε και να δώσουμε αλληλεγγύη, να γίνει πρω-
ταγωνιστής στις εξελίξεις η εργαζόμενη κοινω-
νία. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, για να νιώ-
σουμε αξιοπρεπείς, στις προηγούμενες εργατικές
γενιές που μάτωσαν
για όσα εμείς γνωρί-
σαμε σαν κατακτή-
σεις, το οφείλουμε
στη νέα γενιά, τη
νέα βάρδια της εργα-
τικής τάξης.
SOULA 4SELIDO TEL: 1 4/28/10 12:23 PM 3
Να μην εμπιστευτούμε τον αγώνα στους εργατο-
πατέρες: θα οδηγηθούμε ξανά στην προδοσία και
τη συντριβή. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν μοναδικό στό-
χο την εκτόνωση της οργής μας με μια ή δυο 24ω-
ρες απεργίες. Είναι ο δούρειος ίππος του ταξικού
αντίπαλου μέσα στις γραμμές μας, γι’ αυτό και ε-
κατοντάδες εργαζόμενοι προπηλάκισαν τον Πανα-
γόπουλο στην εργατική συγκέντρωση στις 24
Φλεβάρη. Και αυτός, πιστός υπάλληλος των αφε-
ντικών, στην απεργία της 11 Μάρτη συνεννοήθηκε
με τα ΜΑΤ για να αποκόψουν ένα μεγάλο και δυ-
ναμικό κομμάτι απεργών, πνίγοντάς το στα χημι-
κά, δημιουργώντας ασφυκτικό κλοιό γύρω του σε
όλη τη διάρκεια της πορείας, προχωρώντας σε
προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών. Η πρω-
τοφανής και κατάπτυστη αυτή στάση δείχνει ότι
οι γραφειοκράτες και οι υποστηρικτές τους έχουν
περάσει ανεπιστρεπτί στην αντίπερα όχθη.
Το ΠΑΜΕ, παρά τα αντι-ΓΣΕΕ συνθήματα, τις ταξι-
κές κορώνες, τους συμβολικούς ακτιβισμούς και
τις απεργίες, αποδεικνύει με την πρακτική του
πως δεν εμπιστεύεται τη δύναμη της εργατικής
τάξης, αλλά μόνο τους μηχανισμούς του. Επιλέγει
συστηματικά να κινείται μακριά και μάλιστα πολ-
λές φορές ενάντια σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο
που κατεβαίνει στους δρόμους και δε συντάσσε-
ται πίσω απ’ τις γραμμές του. Κύριος στόχος του
είναι η πολιτική και κομματική υπεραξία κι όχι η
μαζική συσπείρωση των αγωνιζόμενων εργατών.
Οργάνωση, Αντίσταση, Αλληλεγγύη
στους χώρους δουλειάς
Απέναντι στον οικονομική βία του κεφάλαιου, την εργοδοτική τρομοκρατία,
την καταστολή του κράτους και των μηχανισμών του, έχουμε μια και μοναδική
διέξοδο: το μακρύ και δύσκολο δρόμο του αγώνα ενάντια σε όσους επιβουλεύονται
το δίκιο, τη ζωή, την αξιοπρέπειά μας.
Κράτος και κεφάλαιο γνωρίζουν ότι τα μέτρα αυτά μπορούν να επιφέρουν κοινωνική εξέγερση, κι αυτό
ακριβώς φοβούνται περισσότερο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Γι’ αυτό κάνουν τα πάντα για
να τρομοκρατήσουν την εργαζόμενη κοινωνία, να τη διασπάσουν, να τσακίσουν το πιο δυναμικό κομμάτι
της. Θέλουν να κάνουν καθαρό ότι κατέχουν το μονοπώλιο της βίας και όποιος προσπαθήσει να το αμφι-
σβητήσει θα το πληρώσει ακριβά! Τα νέα τρομοσενάρια των ημερών έρχονται να προστεθούν στις δεκά-
δες συλλήψεις κοινωνικών αγωνιστών, απεργών, στην εκτεταμένη χρήση χημικών και στον ασφυκτικό
κλοιό της αστυνομίας, σε κάθε κινητοποίηση.
Στο δρόμο να σπάσουμε την τρομοκρατία του κράτους και των αφεντικών, αντιτάσσοντας στην ωμή
τους βία, την οργανωμένη βία των εργατών. Με αγώνες -καρπούς της οργής μας ενάντια στη μισθωτή
σκλαβιά, στηριγμένους στις δικές μας αποφάσεις, χωρίς τη διαμεσολάβηση πουλημένων εργατοπατέ-
ρων και δοτών- ειδικών εκπροσώπων.
Δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο. Πρέπει ν’ ακουστεί η φωνή μας, πρέπει να τους δείξουμε τη δύνα-
μή μας. Με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκρούσεις, μπλοκαρίσματα δημόσιων κτιρίων και
παραγωγικών μονάδων, με σύνθημά μας «γενική απεργία διαρκείας» στοχεύουμε να μπει το μαχαίρι
στο κόκκαλο: όχι μόνο δε θα πληρώσουμε την κρίση τους αλλά θα παλαίψουμε για να διεκδικήσουμε
ό,τι μας κλέβουν τόσα χρόνια, τον πλούτο που μας ανήκει.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ
anoixti synelefsi@yahoo.g
Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΡΑΓΙΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου