Όταν φτυαρίζεις κόντρα στον άνεμο, είναι δυνατόν να περιμένεις να παραμείνεις αλέκιαστος;

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο υπουργός απασχόλησης κατάφερε να μας εκπλήξει. Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τα βέλη στη φαρέτρα του μοιάζουν πραγματικά ανεξάντλητα. Και εξακοντίζονται όλα ενάντια στους άμοιρους εργαζόμενους, αυτούς που μέρα με τη μέρα απομένουν δίχως μοίρα, δίχως μερίδιο δηλαδή στην εργασία, στην ελπίδα, σε απολαβές που να μπορούν να τους εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως μας ξαφνιάζει, θα ήταν ακριβέστερο να πούμε μας σοκάρει, η άνεση και η ταχύτητα με την οποία το προφανές σαρώνεται στις μέρες μας από το πρωτοφανές. Κι έχουμε την αίσθηση ότι το ξάφνιασμα αυτό το συμμερίζονται κι άλλοι: βουλευτές, κόμματα, έγκριτοι νομικοί, δημοσιογράφοι, για να μη μιλήσουμε για τους απλούς πολίτες, όπως εμείς. Είναι σαν να έχουμε εγκλωβιστεί σε μια μηχανή του χρόνου που μας αποβίβασε σε άλλες εποχές, του απώτερου και ζοφερού παρελθόντος. Ολόκληρα άρθρα του συντάγματος μοιάζουν γραμμένα με αόρατο μελάνι. Το κράτος περιφρονεί και καταργεί τις αποφάσεις των δικών του θεσμικών οργάνων. Ο αρμόδιος υπουργός με τις εξαγγελίες του εισάγει πρακτικές που δεν θυμόμαστε όμοιές τους τα τελευταία είκοσι χρόνια, ενώ με τις απαξιωτικές διατυπώσεις του στοχοποιεί προσωπικά συνδικαλιστές και θεσμικούς λειτουργούς σε καιρούς εξαιρετικά πονηρούς, πράγμα που δείχνει, ας μας επιτραπεί η έκφραση, επιπολαιότητα.










Κι εμείς; Εμείς είμαστε τα «κραυγαλέα παραδείγματα». Που από τον Ιανουάριο αγωνιζόμαστε για υπογραφή συλλογικής σύμβασης, με τους εργοδότες να κωλυσιεργούν συστηματικά, περιμένοντας προφανώς τους …Μάγους με τα δώρα, τον κύριο υπουργό και την κυβέρνησή του. Που συρθήκαμε επανειλημμένα στα δικαστήρια για απεργίες οι οποίες, ως γνωστόν, στον ιδιωτικό τομέα έχουν για τους συνδικαλιστές αλλά και για όλους τους εργαζόμενους που μετέχουν σʼ αυτές βαρύ κόστος υλικό και σε ψυχική φθορά και σε χρόνια ζωής. Εμείς είμαστε εκείνοι στους οποίους ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας, έχοντας παρακολουθήσει όλη τη διαδικασία και τις προσπάθειες των εργαζομένων κι έχοντας ζυγίσει, όπως είναι ο θεσμοθετημένος ρόλος του, τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, στη μεσολάβηση, πρότεινε 4πλασιασμό τη αποζημίωσης απόλυσης και μηδενικές αυξήσεις και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο, στη διαιτησία, επιδίκασε μια αύξηση της τάξης του 1,5% από τον Ιανουάριο του 2010 συν 1,5% από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.











Εμείς είμαστε εκείνοι που μας εμφάνισαν σχεδόν …εκτός νόμου! Και εκτός «ιστορικού χρόνου», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στη Βουλή ο κύριος υπουργός. Η αλήθεια είναι πως εμείς, απασχολημένοι με τα όσα προαναφέραμε, με τη δουλειά μας και με τις μέριμνες του καθʼ ημέραν βίου, δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιδιδόμαστε σε φιλοσοφικούς (ανα)στοχασμούς περί ιστορικού χρόνου. Ο κύριος υπουργός όμως που την έχει, δεν θα ήταν ίσως άσκοπο να αναρωτηθεί σχετικά με τη θέση που θα επιφυλάξει ο ιστορικός του μέλλοντος στον ίδιο και στην κυβέρνησή του για τον τρόπο που πολιτεύτηκαν στον παρόντα ιστορικό χρόνο.









Εμείς θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την ανατροπή κάθε υπουργικής παρέμβασης στην εργασιακή μας ζωή.











Η ΕΤΕΡ καλεί όλους τους εργαζόμενους σε οργάνωση και συντονισμό για να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στην καταστρατήγηση των Νόμων και του Συντάγματος. Καλούμε σε επαγρύπνηση γιατί αυτή η υπεράσπιση του συντάγματος είναι καθήκον κάθε Έλληνα. Νεότερα για συντονισμό σε νέα ανακοίνωση σύντομα.

Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας
http://www.eter.gr/