Δεν υπάρχει όριο στη διαμαρτυρία
Εν μέσω τόσων απολύσεων και τόσων εργοδοτικών αυθαιρεσιών, υπήρξε μία που μας απασχόλησε όσο θα έπρεπε να μας απασχολούν όλες. Η απόλυση του συνδικαλιστή Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις Άγρα, που δίχασε διανοούμενους και ενεργούς πολίτες και τελικά ανακλήθηκε. Η «Εποχή» μίλησε με τον Ν. Παλαιστίδη, ως άμεσα εμπλεκόμενο και ως συνδικαλιστή από το Σύλλογο υπαλλήλων βιβλίου χάρτου, για να διερευνήσει ποιο ήταν το επίδικο και γιατί η ανάκληση αποτελεί νίκη για όλους μας.
*Τι μένει τώρα ως κεκτημένο, μετά την αίσια έκβαση του αγώνα του σωματείου σας ενάντια στην απόλυσή σου;
-Είναι σημαντικό ότι ανακλήθηκε μια απόλυση. Εγγράφεται στον κλάδο, αλλά και γενικότερα, ότι μια απόλυση δεν περνάει έτσι. Στο Σύλλογο υπαλλήλων βιβλίου χάρτου έχουμε αυτήν την τακτική, όταν κάποιος συνάδελφος μάς απευθύνεται και ζητάει να δώσουμε τη μάχη για να ανακληθεί μια απόλυση, υπάρχει κινητοποίηση πάντα. Δεν έχουμε πάντα επιτυχία, όπως για παράδειγμα πέρυσι στο βιβλιοπωλείο Πατάκη.
*Απολύσεις συμβαίνουν, δυστυχώς, αρκετές. Δεν παίρνουν, όμως, τόση δημοσιότητα και κυρίως δεν έχουν συνήθως αίσιο για τον εργαζόμενο τέλος. Τι ήταν αυτό που οδήγησε σε ανάκληση, στην περίπτωσή σου;
-Ήταν αποτέλεσμα ενός ισχυρού σωματείου αλλά και της γενικότερης αλληλεγγύης. Ως σωματείο έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα, οι πελάτες των επιχειρήσεων που εργαζόμαστε, οι αναγνώστες βιβλίου, είναι ένα ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο κοινό απέναντι σε τέτοια ζητήματα. Ενημερώνοντας, λοιπόν, αυτό το κοινό, με ανακοινώσεις, δημοσιεύματα και κινητοποιήσεις στους χώρους του βιβλίου, διευρύνεται η κινητοποίηση. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν η στάση των συναδέλφων, ότι υπήρξε, δηλαδή, καθολική αντίδραση και συμπαράσταση από τους συναδέλφους στις εκδόσεις Άγρα και ότι ένα μεγάλο ποσοστό απέργησε με αίτημα την ανάκληση της απόλυσης. Για παράδειγμα, στο βιβλιοπωλείο Πατάκη, πέρυσι, δεν υπήρξε ανάλογη διάθεση από τους εργαζόμενους, με αποτέλεσμα να μην κηρυχθεί καν στάση εργασίας.
*Πώς τοποθετείται το σωματείο σας στο κείμενο στήριξης στις εκδόσεις Άγρα, που υπογράφηκε από σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, εν μέσω του αγώνα που δίνατε ενάντια στην απόλυση;
-Το πρώτο κείμενο το οποίο δημοσιοποιήθηκε με τις υπογραφές διανοουμένων και συνεργατών των εκδόσεων Άγρα, κατά τη γνώμη μου, στόχευε να δώσει μεγάλη έκταση στο θέμα και να πιέσει τον απολυμένο, τους απεργούς συναδέλφους και το σωματείο, σπέρνοντας αμφιβολία για τα κίνητρά τους και χαρακτηρίζοντάς τους ακραίους. Λέγοντας ότι οι εκδόσεις Άγρα 30 χρόνια είναι άψογες στις εργασιακές σχέσεις, οι υπογράφοντες δεν τοποθετούνται επί του ζητήματος της συγκεκριμένης απόλυσης. Οι απεργοί συνάδελφοι από την Άγρα έδωσαν με κείμενό τους που δημοσιεύτηκε μια απάντηση: «Κάποιοι προτρέχουν να μιλήσουν για εμάς χωρίς εμάς, θέλουμε να τονίσουμε πως οι πλέον αρμόδιοι να μιλήσουν για τις εργασιακές σχέσεις μας είμαστε εμείς».
Έπειτα το επιχείρημα της πολύχρονης προσφοράς των εκδόσεων Άγρα πρέπει να μας κάνει να μην αντιταχθούμε σε τυχόν εργοδοτική αυθαιρεσία; Δηλαδή, ο Κέδρος, που έχει ακόμη μεγαλύτερη ιστορία, πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο που εδώ και αρκετούς μήνες υπάρχει καθυστέρηση στην καταβολή των μισθών τους;
Γράφτηκε, επίσης, ότι ο αγώνας μας είχε στόχο να συκοφαντήσουμε τις εκδόσεις Άγρα και πως υπήρξαν προτροπές στους συγγραφείς να πάρουν τα βιβλία τους από την Άγρα. Καμία δική μας ανακοίνωση ή αφίσα δεν είχε τέτοιο περιεχόμενο. Και έπειτα να πάρουν τα βιβλία τους να τα πάνε πού; Πολλοί εκδοτικοί απολύουν και έχουμε κινητοποιηθεί ενάντια στην εργοδοσία όλων αυτών.
Εμείς κάνουμε και μια γενικότερη αναγωγή, κάποιοι διανοούμενοι, ακόμη κι αν έχουν προοδευτικά εύσημα, αισθάνονται την ανάγκη, όταν γίνεται ένας αγώνας με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να πουν ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο στη διαμαρτυρία, δηλαδή, βγάλτε ένα δελτίο Τύπου και πάτε στα δικαστήρια. Υπάρχει δηλαδή, μια αναλογία με τους 1.000 πανεπιστημιακούς ενάντια στις φοιτητικές καταλήψεις ή με αυτούς που τάχθηκαν ενάντια στην εξέγερση του Δεκέμβρη.
*Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να εγγραφεί ως επίλογος του αγώνα σας;
-Αντιπάλεμα των απολύσεων, οι απολύσεις δεν πρέπει να περνάνε. Αυτό σημαίνει ισχυρός σύλλογος και συσπείρωση του κλάδου στο σωματείο. Αυτό σημαίνει δυναμικός και επίμονος αγώνας. Και αυτό έχει σημασία για όλους τους εργαζόμενους, διότι αν κάποιος εργαζόμενος απευθύνεται στην επιθεώρηση εργασίας με ένα αίτημά του και μετά τρεις ημέρες απολύεται, αυτό αποτελεί ανασταλτικό μήνυμα για όλους τους εργαζόμενους, οι οποίοι θέλουν να διερευνήσουν κάποια εργοδοτική αδικία που θεωρούν ότι συντελείται εις βάρος τους.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: http://www.epohi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4823&It=
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου