Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ

Οι αιγύπτιοι ψαράδες που απεργούν απ' τις αρχές του Γενάρη δεν είναι άγνωστοι στους κατοίκους της Μηχανιώνας! Ζουν και δουλεύουν για πολλά χρόνια δίπλα τους, παράγοντας ένα μεγάλο μέρος του πλούτου των αφεντικών, κουβεντιάζουν με τους ντόπιους για την καθημερινότητα και τα προβλήματά τους όσο τους επιτρέπει η δύσκολη δουλειά τους κι αποτελούν εκ των πραγμάτων κομμάτι του χωριού. Σαν εργαζόμενοι βρίσκονται τώρα σε μια θέση παρόμοια πιθανώς μ' αυτήν που κάποτε βρέθηκαν ή θα βρεθούν στο μέλλον και πολλοί εργαζόμενοι της Μηχανιώνας, έλληνες και μετανάστες: απεργούν για να καλυτερέψουν τις συνθήκες της ζωής τους και παλεύουν για την αξιοπρέπειά τους!








Οι Μηχανιώτες σαν κομμάτι του ξεριζωμένου προσφυγικού πληθυσμού ξέρουν την ιστορία από πρώτο χέρι. Ακολούθησαν τη μοίρα των πάνω από δυο εκατομμυρίων ανθρώπων -χριστιανών και μουσουλμάνων- που μετακινήθηκαν βίαια απ' τη μια πλευρά του Αιγαίου στην άλλη. Βίωσαν στο πετσί τους τα εθνοκαθαρτικά πειράματα του Κεμάλ και του Βενιζέλου που με την προτροπή των Δυτικών Δυνάμεων μετέφεραν αναγκαστικά ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων μακριά απ' τις εστίες τους, στις οποίες κατοικούσαν για αιώνες, με μοναδικό σκοπό να έχουν "ήσυχο το κεφάλι τους" οι άρχουσες τάξεις σ' Ελλάδα και Τουρκία. Οι Μηχανιώτες καθώς κι οι υπόλοιποι πρόσφυγες άκουγαν από πρώτο χέρι, απ' τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους, για πολλά χρόνια την ιστορική αλήθεια: ήρθαν σε μια "πατρίδα" που δεν τους περίμενε μ' ανοιχτές αγκάλες. Και ρατσισμό γνώρισαν -σε πολλές περιπτώσεις- απ' τους ντόπιους και τις χειρότερες δουλειές έκαναν τα πρώτα χρόνια και το φόβο που σκορπά ο "ξένος" κι ο "διαφορετικός" ένοιωσαν και με δυο λόγια έζησαν με πολλούς τρόπους την εκμετάλλευση που υφίσταται αυτός που φτάνει κάτω απ' αυτές τις συνθήκες σ' ένα καινούργιο μέρος για να ξαναστήσει τη ζωή του. Οι πρόσφυγες ήταν αυτοί που γέμισαν τα εργοστάσια στ' αστικά κέντρα, χτίζοντας το μικρό "ελληνικό θαύμα" της εκβιομηχάνισης στις δεκαετίες του ΄20 και του '30. Τα χαμηλά τους μεροκάματα -αποτέλεσμα της τεράστιας πίεσης να δουλέψουν για να ζήσουν τις οικογένειές τους- γέμισαν τις τσέπες των βιομηχάνων που με τίποτα βέβαια δε θ' άφηναν ένα τεράστιο εφεδρικό εργατικό στρατό να πάει ανεκμετάλλευτος. Οι πρόσφυγες έμαθαν με δυο λόγια τι σημαίνει να σε πατάνε στην ανάγκη, στις πόλεις, στα χωράφια και στη θάλασσα κι όποιος το ζήσει αυτό μια φορά δεν έχει την πολυτέλεια να το ξεχάσει. Έμαθαν όμως και κάτι άλλο: ν' αγωνίζονται ομαδικά, να παλεύουν με πάθος και σε πολλές περιπτώσεις να νικάνε στους πολυάριθμους αγώνες και στις δυναμικές απεργίες που έλαβαν χώρα στη συνέχεια, αφήνοντας σαν κληρονομιά όλα αυτά που οι μεταγενέστεροι θεωρούν ως "δικαιώματα" τους - όσα τουλάχιστον δεν πήραν ακόμα πίσω τ' αφεντικά με δικαιολογία την κρίση του συστήματος. Πολλοί απ' αυτούς μπήκαν στην πρώτη γραμμή των ταξικών συγκρούσεων που ακολούθησαν την άφιξή τους στην Ελλάδα κι έδωσαν ακόμα και τις ζωές τους για την υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, μαθαίνοντας για τα καλά τη βία των χωροφυλάκων της "μητέρας-πατρίδας". Αυτή είναι η αλήθεια των απλών ανθρώπων και δεν πρόκειται να ξεχαστεί όσους τόνους πατριωτικής λάσπης ή επίσημης κρατικής ιστορίας κι αν ρίξουν πάνω της τ' αφεντικά κι οι έμμισθοι υπάλληλοι-γραφιάδες τους!







Τώρα που ένας τέτοιος αγώνας, η απεργία των αιγύπτιων ψαράδων, βρίσκεται σ' εξέλιξη δίπλα τους, το κομμάτι εκείνο των Μηχανιωτών που ούτε την ιστορία του ξεχνά αλλά και ανάλογη εμπειρία διαθέτει από παρόμοιες κινητοποιήσεις δε θα μείνει αδιάφορο. Και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να πιαστεί στο δόκανο που στήνουν οι λαϊκιστές φασίστες με τις γραβάτες που αράζουν στα έδρανα του κοινοβουλίου ή οι νεοναζιστικές συμμορίες που από κοινού κραυγάζουν πως για τη βαρβαρότητα που βιώνουμε δε φταίει η ακόρεστη δίψα των αφεντικών για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη αλλά οι ξένοι εργάτες κι οι μετανάστες. Ούτε η Μηχανιώνα μετατράπηκε ξαφνικά σε χωριό φασιστών, ούτε οι κάτοικοί της έπαθαν συλλογική ιστορική αμνησία! Γνωρίζουν καλύτερα απ' τον καθένα τις συνθήκες κάτω απ' τις οποίες ξεκίνησε ο αγώνας των απεργών για το μεροκάμματο, γνωρίζουν τα τοπικά οικονομικά συμφέροντα και τον τρόπο που αυτά διαπλέκονται μεταξύ τους, γνωρίζουν τέλος ότι ο αγώνας των ψαράδων "υποκινείται" απ' την ανάγκη κι όχι απ' τα κόμματα της αριστεράς ή τους αναρχικούς. Η πάλη για το ψωμί και την αξιοπρέπεια δε γνωρίζει σύνορα κι είναι στην ουσία της η ίδια όπου κι αν διεξάγεται: στη Μηχανιώνα από αιγύπτιους ψαράδες, στη Μανωλάδα και στον ιταλικό νότο από ασιάτες κι αφρικανούς εργάτες γης, στο Παρίσι απ΄ τους γάλλους εργαζόμενους στα ΙΚΕΑ, στα εργοστάσια της Θεσσαλονίκης από έλληνες εργάτες που βλέπουν τ' αφεντικά να ξεσαλώνουν με πρόσχημα την κρίση λες και προηγουμένως τους καλούσαν να μοιραστούν μαζί τα υπέρογκα κέρδη τους… Το ζήτημα δεν είναι αν οι απεργοί ψαράδες είναι οι καλύτεροι ή οι χειρότεροι άνθρωποι του κόσμου. Αυτό που δεν μπορεί όμως να συμβαίνει είναι το να μετατρέπονται μέσα σε μια νύχτα από "καλά παιδιά" σε "μιάσματα που μολύνουν τον τόπο" ή σε κλέφτες κι εκβιαστές κι αυτή η μεταστροφή να συμπίπτει χρονικά με το ξεκίνημα του αγώνα τους. Αυτοί που προωθούν την άποψη ότι όσο δουλεύουν χωρίς να μιλάνε όλα πάνε πρίμα αλλά μόλις σηκώσουν κεφάλι γίνονται καθάρματα που πρέπει να "μαζέψουν τα κουρέλια τους και να μας αδειάσουν τη γωνιά" έχουν κάθε λόγο να το φωνάζουν: αφεντικά που λιγουρεύονται φτηνότερα αλλά και πιο φοβισμένα εργατικά χέρια, φασίστες που ψαρεύουν σε θολά νερά, κυβερνητικοί που συνδέονται άμεσα με την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων… Με τίποτα όμως δεν μπορεί να γίνει πιστευτό πως το σύνολο των κατοίκων του χωριού ταυτίζεται μ' όλα τα παραπάνω όπως και τ' ότι όσοι εμπορεύονται το φόβο ή ξερνάνε απειλές μιλάνε εξ' ονόματος όλων των Μηχανιωτών!







Ούτε για λογαριασμό των απεργών επιθυμούμε να μιλήσουμε, ούτε υποδείξεις στ' αφεντικά και στους πλοιοκτήτες θα κάνουμε. Άλλωστε οι δεύτεροι απέδειξαν και θα τ' αποδείξουν και στο μέλλον πως τα συμφέροντά τους ξέρουν πολύ καλά να τα υπερασπίζονται. Αυτό που δηλώνουμε ανοιχτά είναι ότι σταθήκαμε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι τόσο στον αγώνα των αιγύπτιων ψαράδων όσο και σ' οποιοδήποτε αγώνα διεξάγεται μ' όρους αξιοπρέπειας ενάντια στην εκμετάλλευση. Κι αυτό έγινε, γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται κόντρα σε κάθε διαχωρισμό με βάση τα σύνορα, την εθνικότητα, τη γλώσσα και τη θρησκεία ώσπου να στείλουμε οριστικά το βάρβαρο κι εγκληματικό σύστημα της εκμετάλλευσης εκεί που ανήκει: στο παρελθόν!











ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ



Συνέλευση Αλληλεγγύης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου