ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΠΡΙΝ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ ΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΔΗ

Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, Κυριακή 21/3/2010 Ο αγώνας για την ανάκληση της απόλυσης στην Άγρα νίκησε Η δίμηνη μάχη για την ανάκληση της απόλυσης του Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις Άγρα έληξε νικηφόρα. Η μάχη αυτή ανέδειξε μια σειρά ζητήματα και εμπειρίες για την πάλη του εργατικού κινήματος σε συνθήκες όξυνσης της κρίσης και της αντεργατικής επίθεσης. Είναι ένα μικρό αλλά θετικό παράδειγμα για τις ταξικές δυνάμεις και το συνδικαλιστικό κίνημα, για το πως μπορεί να ανατραπεί η εργοδοτική αυθαιρεσία. Στη μάχη για την επαναπρόσληψη του απολυμένου, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν κατ΄ αρχήν όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης που από την πρώτη μέρα πήραν θέση εναντίον της απόλυσης. Με συνεχείς απεργίες κάθε εβδομάδα, οκτώ συνολικά 24-ωρες σε 35 μέρες, μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων απαίτησαν έμπρακτα την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου τους, δημιουργώντας μεγάλη πίεση στην εργοδοσία. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε επίσης το κλαδικό σωματείο του χώρου, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, ο οποίος από την πρώτη στιγμή οργάνωσε την μάχη σε πολλά επίπεδα. Πραγματοποίησε γενική συνέλευση με θέμα τις απολύσεις και τον σχεδιασμό του αγώνα. Πραγματοποίησε ανοιχτή σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών για να γνωστοποιήσει και να κινητοποιήσει τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Εξέδωσε αφίσα και προκήρυξη δίνοντας δημοσιότητα στην απαράδεκτη απόλυση ενός εργαζόμενου που όλα τα προηγούμενα χρόνια πρωτοστατεί στους εργατικούς αγώνες. Δημιούργησε απεργιακό ταμείο για τη στήριξη των απεργών της Άγρας. Λειτούργησε blog στο διαδύκτιο για ενημέρωση. Πραγματοποίησε πολλές ανοιχτές διαδικασίες για να συζητήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι αλληλέγγυοι για την κλιμάκωση. Ο σύλλογος είχε από την αρχή το στόχο της επαναπρόσληψης του απολυμένου ως μόνο δυνατό σημείο έκβασης της μάχης, και με αποφασιστικότητα κινήθηκε σε αυτό το σκοπό χωρίς ταλάντευση. Η έκβαση δεν θα ήταν νικηφόρα, εάν δεν υπήρχε μια ολόκληρη διαδρομή του σωματείου και μια πρακτική και αντίληψη χρόνων για τον ταξικό συνδικαλισμό και τους αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων, στην οποία έχουμε συμβάλλει. Σημαντική ήταν η έμπρακτη αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε πολύπλευρα. Από δεκάδες αγωνιστές και συλλογικότητες που βρέθηκαν σε όλες τις μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις, έξω από την Άγρα, στο πρακτορεία διακίνησης βιβλίων Άλμπατρος, σε εξορμήσεις, και συζητήσεις. Από δεκάδες σωματεία που συμπαραστάθηκαν με ψηφίσματα και ανακοινώσεις στον αγώνα. Από χιλιάδες εργαζόμενους που έστειλαν mail, διαμαρτυρήθηκαν ή συμμετείχαν με κάθε τρόπο στον αγώνα. Από συνδικαλιστές της ταξικής πτέρυγας που ανέδειξαν το ζήτημα στους χώρους δουλειάς και τα σωματεία τους. Από τον πλούτο και τη φαντασία αγωνιστών και συλλογικοτήτων που συνέβαλαν με διάφορες μορφές (π.χ. συλλογική κουζίνα για ενίσχυση απεργιακού ταμείου, κ.α.). Από πολιτικές οργανώσεις, ομάδες και εργατικά σχήματα. Συγκινητική ήταν η ανταπόκριση που είχε το απεργιακό ταμείο, στο οποίο συνέβαλλαν πολλοί εργαζόμενοι, ανώνυμοι αγωνιστές, αλλά και εργατικά σχήματα και σωματεία, με αποτέλεσμα να καλυφθούν και οικονομικά όλοι οι απεργοί της Άγρας, αλλά και οι ανάγκες του αγώνα. Κι όλα αυτά, όταν το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και το ΠΑΜΕ, έμειναν στην έκδοση μιας ανακοίνωσης (θετικό κι αυτό) χωρίς ουσιαστική συμμετοχή και στήριξη των συγκεντρώσεων έξω από την επιχείρηση ή με άλλες πρωτοβουλίες. Από την άλλη πλευρά, η εργοδοσία είχε στο πλευρό της τον κλάδο των εκδοτών, δημιούργησε κι αυτή blog όπου επιθετικά ανακοίνωνε τις θέσεις της, ενώ βρήκε τη στήριξη πολλών διανοούμενων, ανθρώπων της τέχνης και της δημοσιογραφίας, με ένα κείμενο υποστήριξης του εργοδότη και της επιχείρησης και καταγγελίας του σωματείου, το οποίο υπέγραψαν πάνω από 60 άνθρωποι. Στη συνέχεια, αρκετά κείμενα επώνυμων που στήριξαν τον αγώνα των εργαζόμενων κατά της απόλυσης, αλλά και κείμενο 18 διανοούμενων που κρατούσε «ίσες αποστάσεις» ανέδειξαν μια ολόκληρη συζήτηση, η οποία πήρε μεγάλες διαστάσεις και ξεπέρασε κατά πολύ τον κλάδο του βιβλίου και την συγκεκριμένη μάχη. Ο Σύλλογος βιβλιοϋπαλλήλων, όπως και όλες οι ταξικές δυνάμεις που συμμετείχαν στον αγώνα, πήραν ξεκάθαρη θέση απέναντι στα κείμενα αυτά. Η έκταση αυτής της διαμάχης οδήγησε και στην διοργάνωση ανοιχτής συζήτησης με θέμα «Διανοούμενοι και ταξική πάλη» στο Πολυτεχνείο, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 200 εργαζόμενοι. Στη συζήτηση τοποθετήθηκαν αρκετοί αγωνιστές και συζητήθηκε η αντίληψη και λογική για το τι είδους διανόηση χρειάζεται το εργατικό κίνημα σε μια περίοδο βαθιάς και σκληρής επίθεσης σε όλα τα δικαιώματα και τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Οι μάχες που έχουμε να δώσουμε ενάντια σε απολύσεις, συνολικά ενάντια στην βάρβαρη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου θα είναι πολλές και σκληρές. Η νικηφόρα μάχη της Άγρας δείχνει ότι το εργατικό κίνημα μπορεί, όταν δεν ταλαντεύεται για τους στόχους, όταν δεν υποχωρεί μπροστά στους δύσκολους συσχετισμούς, όταν δεν γίνεται «συνομιλητής» και «εταίρος» των εργοδοτών αλλά οργανωτής των εργαζόμενων και των αναγκών τους. Όταν πάνω απ΄ όλα βάζει τα ταξικά συμφέροντα και όχι το ρεαλισμό, προτάσσει την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την μαχητικότητα και όχι την μιζέρια, τον κατακερματισμό και την «συμβολική διαμαρτυρία».